คือ เพื่อนเก่าของหนูอ่ะค่ะ ที่เคยชอบตอนป.6 ก้เรียนมากันด้วยจนถึงม.1 แต่ตอนป.6 หนูชอบเค้ามากแต่เคยบอกรักไป แต่คำตอบไม่เปนดังหวังค่ะ
ทำให้หนูเจ็บอย่างหนักอาการแทบโคม่าเรย 5555 ล้อเล่นค่ะ มันกลับไปขอเพื่อนหนูเป็นแฟน ทั้งที่ตอนนั้นเพพื่อนหนูก้น่าจะรู้นะว่าหนูชอบมันแต่เพื่อนหนูคงคิดว่าหนูเริกชอบมันไปแล้วแต่ความจริงคือมันไม่ใช่เรย มันยังคงเป็นความทรงที่ดีในสมองของหนู พอตอนม.1 เทรม2 มันก้ย้ายไปเรียนที่อื่นปากก้บอกว่า จะย้ายก้ย้ายไปดิไม่ได้ว่ารัย แต่คือข้างในมันพังหมดแล้วอ่ะ  โคตรเสียใจแต่ก้คิดได้ว่าอย่างน้อยก้เพื่อนอ่ะ ระหว่างเทรม2ก้เรยไม่มีมันอยู่ เพาะมันไปแล้ว
ก้เรยทำใจลืมมันได้  พอขึ้นม.2ก้ลืมมันไปไม่คิดที่จะจำ แต่พอวันที่ 31 พค 58 ตอนเย็นได้ยินเพื่อนในห้องพูดกันว่า มันจะกลับมาเรียนที่นี้ วันที่ 1 มิ.ย 58
เราไปโรงเรียนแต่เช้า เพาะเราเป็นคนไปโรงเรียนเช้ามาก พอประมาณ 6โมง เกือบ 7 โมงเช้า  ก้เห็นมันเดินเข้ามาในโรงเรียนกลับพ่อมัน ตอนแรกก้คิดว่าไม่จิงเป็นแค่ข่าวลือว่ามันจะกลับมา แต่พอเช้าวันนั้น กลับทำให้ตกใจมากกกกกกก มันมาโรงเรียนจิงๆ เดินผ่านมันก้ไม่ทัก ก้ไม่ได้แคร์อะไร แต่พอวันที่ 17 กค 58 มันย้ายมานั่งกลับเราแล้วมันก้แกล้งสารพั ทั้งพูดคำหวานๆ สารพัดเหมือนคนเปนแฟนกันอ่ะ แต่คือเราเขิลลลลลลลล มากกกกกกกกกกกกกมายอ่ะ
แต่ก้มีความสุขที่มันมานั่งข้างๆ เพื่อนก้พากันแซวทั้งห้อง เพื่อนก้ถามเรานะ ว่าเราชอบมันรึป่าว แต่เราไม่ได้ชอบมัน เพาะตอนป.6นั้นมันมันคือจุดจบของความคิดที่จะขอคบมันเราเจ็บแล้วก้ไม่อยากจะเจ็บอีก แต่มันมาทำดีกลับเหมือนเปนแฟนกันอ่ะ แต่ความคิดเรามันจบไปตั้งนานละ มันคงชอบเพื่อนเรามากกว่าเพาะวันนี้ มันเล่นบาสอยู่เราก้เดินผ่านมันแต่เราก้เดินหันหลังให้ มันตะโกนว่า เล่นบาสด้วยกันป่าว เราก้คิดนะชวนกุหรอว่าเขิลๆอะไรแบบนี้ แต่พอมันตะโกนชื่อเพื่อนเราขึ้นมาคือแบบกุร้องไห้แปปอะไรแบบนี้ แล้วคราวนี้เพื่อนเราอีกคนหนึ่งมันก้ตะโกนขึ้นมาว่า ก้ให้ชวนคนโน่น ไม่ใช่คนนี้ (คนโนน่คือเราที่เดินหันหลังให้) แค่นั้นเราก้รู้แล้วว่ามันไม่ชอบเราอย่างที่เราชอบมัน