สวัสดีค่ะ จขกท. จะมาเล่าความฝันที่เป็นจริง กับพรหมลิขิตความรักที่ตัว จขกท.เอง ยังต้อง อึ้ง!!

แนะนำให้ทราบก่อน เราเองเจ้าของเรื่องนี้ ณ ปัจจุบัน อายุ 25 ปี อยู่ กรุงเทพฯ

ความฝันมีอยู่ว่า     
     "เราได้ฝันถึงผู้ชายคนนึง เมื่อประมาณกลางปีที่แล้ว คือปี 2014 ( ผ่านมาแล้ว 1 ปี ) ในฝันเรากับผู้ชายคนนี้ เป็นแฟนกัน เดินเที่ยวด้วยกัน จับมือกัน กินข้าวด้วยกัน ประมาณว่าในฝันเรากำลังออกเดทกับแฟนอยู่ มีความสุขมากในฝัน" แล้วก็ตืนขึ้นมา ภาพในฝันมะกี้นี้มันเหมือนจริงมากก จนเรารู้สึกว่ามันพึ่งเกิดขึ้นเมื่อกี่ก่อนเราจะตื่นอีก จำทุกภาพความฝันได้ติดตาตรึงใจ อิ่มหัวใจ และมีความสุขกับมัน ราวกับความจริง  ดูไม่แปลกอะไรใช่มั้ยค่ะ เรื่องแปลกคือที่จะเล่าต่อไปนี้

ผู้ชายที่ฝันถึงไม่ใช่ใครอื่นไกล เป็นคนที่เราเคยรู้จักกันมานานมากกแล้ว เราเรียนด้วยกันตอนชั้น ป.6 โรงเรียนแห่งนึงในจังหวัดเพชบูรณ์ เด็กชายคนนี้ชื่อแบงค์ แบงค์เป็นเด็กใหม่พึ่งเข้ามาเรียนตอน ป.6 ปีสุดท้าย เพราะที่โรงเรียนมีถึงแค่ชั้น ป.6 เรา 2 คนได้มีโอกาสทำกิจกรรมโรงเรียนด้วยกัน แล้วได้คุยกันบ่อยๆ น่าจะถึงคำว่า สนิทเลยล่ะ เพราะแบงค์เป็นคนที่คุยเก่ง อัธยาศัยดี ขี้โม้ ถ้าจะพูดง่ายๆ 555 เราเองก็คุยเก่งไม่แพ้กัน เลยเข้ากันได้ดี เราก็คุยกันตามประสาเด็กอะ เด็กประถมอะ เช้าคุย พักกลางวันคุย เย็นหลังเลิกเรียนก็มีมานั่งคุยกันบ้าง ครั้งคราว เราเป็นกันอยู่แบบนี้จนเรียนจบ ป.6 เรา 2 คนได้แยกย้ายกันไปเรียนต่อที่อื่น เราเองเรียนอยู่ในเพชรบูรณ์เหมือนเดิม แค่ย้ายไปเรียนโรงเรียนมัธยม ส่วนแบงค์ไปเรียนโรงเรียนประจำที่พิษณุโลก แต่เรา 2 คนก็ยังคงติดต่อโทรศัพท์หากันคุยกันตลอด เราใช้โทรศัพท์บ้าน แบงค์จะเป็นฝ่ายโทเข้ามาหาตอนดึกๆเกือบทุกคืน ตอนนั้นเราอยู่ชั้น ม.1 กัน โทคุยกันเกือบทุกคืน คุยกันสาระพัดเรื่องที่เราเจอกันมาแต่ละวัน เราก็เอามาโม้ให้กันฟัง คุยกันนานประมาณวันละ 1-2 ชม.ต่อวัน ตอนเราคุยกัน เราเองไม่ได้คิดอะไร แค่รู้สึกสนุกและรู้สึกดีที่ได้คุยกับแบงค์ เรา 2 คนมีความสุข และชอบที่ได้คุยกัน วันไหนแบงค์ไม่โทมาก็จะนั่งเฝ้ารอเสียงโทรศัพท์บ้าน เราคุยกันแบบนี้กันมาสักพัก วันนึงแบงค์คุยกับเราเรื่องแอบชอบผู้หญิงคนนึง แต่แบงค์ไม่กล้าบอกชอบเค้า เราเองได้ฟังก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ณ ตอนนั้นเราก็คุยกันในฐานะเพื่อน เพราะเราก็ยังเด็ก เราก็เลยบอกกับแบงค์ไปว่า "ก็บอกเค้าไปซิ เค้าจะได้รู้ว่าเราชอบ ถ้าเราไม่บอกเค้า เค้าจะรู้ได้ยังไง" พอหลังจากนั้นไม่กี่วัน แบงค์โทมาคุยกันปกติเหมือนเดิม แต่วันนี้แบงค์ก็ได้พูดประโยคนี้กับเราว่า "มีอะไรอยากจะบอก" เราก็พูดไปว่า "ก็บอกมาซิ" แบงค์ได้พูดว่า "ผมรักคุณ" พอเราได้ฟังปุ๊ป ก็รู้สึกอึ้ง!นิดๆ แล้วพูดกลับไปว่า "เรา คือใคร แล้ว คุณ คือใคร" แบงค์ก็พูดต่ออีกว่า "แบงค์รักนุ๊กนะ" ( จขกท.ชื่อนุ๊ก ) พอเราได้ฟังปุ๊ป อึ้งนิดนึง แล้วในหัวก็ไม่ได้คิดอะไรเยอะ แล้วดันพูดออกไปว่า "เราเป็นเพื่อนกันนะ" สิ้นสุดคำนั้น ในความรู้สึกเราเหมือนว่าแบงค์เงียบไปเลย แล้วเหมือนจะร้องไห้ ( ไม่เคยรู้เลลยว่าคำนั้นที่พูดไป จะทำร้ายจิตใจแบงค์ขนาดไหน ) หลังจากนั้น แบงค์ก็หายเงียบไป ไม่โทเข้ามาหาเราอีกเลย เราก็ไม่สามารถติดต่อแบงค์ได้เหมือนกัน เรารู้สึกเสียใจที่แบงค์หายไป และรู้สึกเหมือนมีอะไรขาดหายไปช่วงนึงในตอนนั้น เราไม่รู้จะไปตามแบงค์หรือติดต่อแบงค์อีกยังไง แล้วมันก็หยุดอยู่แค่นั้น แบงค์หายไปจากชีวิต ตลอด 12 ปีที่ผ่านมาเหมือนจะเลือนลางไปจากความทรงจำ

      จนกระทั้งวันที่ฝันถึงแบงค์ครั้งแรก ในฝันเหมือนจิงมาก ภาพในฝันเราโตกันแล้วหน้าตาจำได้เหมือนเดิมๆ รู้เลยว่าเป็นแบงค์ ในความฝันให้ความรู้สึกถึงว่า เรากับแบงค์เป็นแฟนกัน เที่ยวด้วยกัน เดินจับมือกัน กินข้าวด้วยกัน พอตื่น ก็มานั่งนึกสงสัยตัวเอง เฮ้ย!! ฝันถึงแบงค์ได้ไงเนี่ย ในหัวตอนนั้นมันเหมือนขุดเอาความทรงจำเก่าๆขึ้นมาหมดเลย คำถามสาระพัดในความคิด แบงค์อยู่ไหน ตอนนี้แบงค์เป็นยังไงบ้าง แบงค์ทำอะไรอยู่ แบงค์มีชีวิตอยู่มั้ย เยอะมาก รู้สึกอยากตามหาแบงค์มากๆ พยายามเอาชื่อใส่ในช่องค้นหา เฟสบุ๊ค เพราะคิดว่าน่าจะเจอ ก็เจอจริงๆ ดีใจมากอะ เป็นรูปหน้าตาใช้แบงค์เลย แบงค์ดูเหมือนตอนเด็กๆ เพียงแค่โตขึ้นมาแล้ว รูปร่างหน้าตา ดูดีขึ้นมากอะ หล่อเลย 555 แต่เฟสที่เจอเป็นเฟสที่ไม่ได้อัพเดทมานานมาก กดขอเพื่อนไปก็ไม่รับ ทัก inbox ไปก็ไม่ตอบ หมดหวังค่ะตอนนั้น ติดต่ออะไรไม่ได้เลย  แล้วก็เลิกคิดจะตามหาล่ะ
      จนมาฝันรอบที่ 2 ฝันเหมือนเดิมเลย ในฝันเหมือนความจริงมากกก ราวกับว่าเมื่อพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ตื่นขึ้นมา เราฝันถึงแบงค์อีกแล้วหรอเนี่ย ในใจคิดสาระพัดเลย แบงค์เป็นอะไรรึป่าว ความห่วง ความกังวัลเริ่มเกิดขึ้นในใจ เราต้องตามหาเค้าให้เจอ เหมือนในใจมันมีแรงผลักดันอะไรบางอย่างให้เรารู้สึกห่วงแบงค์มากๆๆ เลยเกิดอีกหนึ่งความคิด เอาชื่อนามสกุลของแบงค์ พิมหาใน กูลเกิ้ล ( เราจำชื่อแบงค์ได้แม่นมาก จำขึ้นใจ จำได้ไงไม่รู้ เพือ่นบางคนเรายังจำไม่ได้เลย ชื่อก็สะกดยากจำยากด้วยนะ ) ค้นหาเจอเป็นคลิปวิดิโอล้อเลียนหนัง ที่แบงค์ทำกันกับเพื่อนที่หมาลัย กดเข้าไปดู แบงค์ยังคงเดิมๆ บุคลิคเดิมๆที่เราคุ้นเคย แต่วิดิโอที่ลงไม่ใช่แบงค์เป็นคนลงเอง เพือ่นแบงค์เป็นคนลงเอาไว้ เราก็เลยเขียนคอมเม้นใต้วิดิโอไว้ ว่า "ตามหาคนที่ชื่อ แบงค์ (ชื่อจริง) เพือ่นสมัยเรียน ป.6 ตามหาเค้าอยู่ ให้ติดต่อกลับที่เบอร์......." พิมทิ้งไว้ตอนเช้า พอตกเย็นวันนั้น ก็มีไลน์เด้งเข้ามาว่ามีคนเพิ่มเข้ามาจากเบอร์โท เข้าไปดูเห็นชื่อไลน์ขึ้นมาเป็นชื่อแบงค์ โอ้โห้ ความรู้สึกนั้นอะ เหมือนถูกหวยรางวัลที่ 1 ดีใจมากกกกกก แล้วเรา 2 คนก็ได้คุยกันทางไลน์

     เราทักทายกันอีกครั้ง ในไลน์ คุยถามความเป็นอยู่ อยู่ที่ไหน แบงค์อยู่เชียงใหม่ตอนนี้ เราเองอยู่ กทม.อยู่ตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย ไกลกันเหลือเกิน แต่แบงค์บอกม.ปลายกับมหาลัยแบงค์ก็อยู่ กทม.นะ แบงค์ก็พูดมาว่า "ทำไมเราไม่เจอกันเร็วกว่านี้นะ" มันรู้สึกได้ว่าแบงค์ก็ดีใจไม่น้อยไปกว่าเราเลย แบงค์ก็ดีใจมากกกที่ได้เจอแล้วคุยกับเราอีกครั้ง เราก็เริ่มคุยไลน์กันทุกวัน คุยกันประมาณ 2 เดือน แบงค์ก็มีโอกาสเดินทางมา กทม. แบงค์ได้นัดเจอกับเรา เราดีใจมากๆๆอะ ที่จะได้เจอกันอีกครั้งจริงๆหรอนี่ แบงค์มาที่กทม.เราได้นัดกัน พาไปกันกินข้าวด้วยกัน เดินเล่นคุยกันในห้างฯแห่งหนึ่งใน กทม. ความรู้สึกเรา 2 คนมันบงบอกออกมาอย่างชัดเจนว่า มีความสุขที่ได้เจอกันมาก แบงค์ยังคงเป็นเหมือนเด็กผู้ชายในครั้งนั้น เค้าคุยเก่ง เหมือนเดิม เราก็อยู่ด้วยกันคุยกัน เที่ยวด้วยกันวันนั้น "เหมือนกับภาพในความฝันที่เราฝันถึงแบงค์เลย" ......ความฝันที่เกิดเป็นภาพความจริงในวันนี้...... แต่สุดท้ายแบงค์ก็ต้องกลับเชียงใหม่ เราจากกันคืนนั้น เที่ยวกันจบก็แยกทางกันกลับบ้าน เก็บความรู้สึกดีๆวันนี้ไว้ เราต่างรู้ถึงความรู้สึกข้างในเหมือนกันว่า มันสุขใจขนาดไหน
     หลังจากนั้นเราก็ยังคุยกันในไลน์ เราไลน์คุยกันตลอด ความรู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง เหมือนหยุดเวลาช่วงตอนเราเป็นเด็กตอนนั้นที่เราคุยกัน แล้วข้ามมาถึงตอนนี้เลย ความรู้สึกเหมือนเดิม หลังจากที่เราได้เจอกันอีกครั้ง ในครั้งแรก เราก็ต่างคนต่างกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง เพราะมีงานที่ต้องทำ ผ่านมาจากวันนั้น 1 ปี ( ปีนี้ 2015 ) แบงค์ได้มีโอกาสเดินทางมา กทม. อีก รอบบนี้แบงค์ดูตื่นเต้นและอยากเจอเรามากๆ เราเองก็ดีใจและอยากเจอแบงค์มากๆๆเหมือนกัน เราเคยคุยกันในไลน์ตลอดว่าว่าจะมาเจอกันอีกเมื่อมีโอกาส เราอยากจะจัดปาร์ตี้เล็กๆด้วยกัน 2 คน แล้วโอกาสก็มาถึงวันนี้ แบงค์ได้จัดหาที่ปาร์ตี้กัน 2 คนจัดหาห้องพักที่มีครัวสามารถทำอาหารได้ มีโต๊ะอาหารสำหรับดินเนอร์ แบงค์จัดแชมแปนมา 2 ขวดเพื่อดื่มด้วยกัน เรานัดเจอกันตอนเช้า แบงค์ไลน์มาปลุกตั้งแต่ 7 โมงเช้า "ตื่นยังค่ะ" เราก็พึ่งตื่น อาบน้ำแต่งตัว ตื่นเต้นมากนะตอนนั้น พอ 8 โมงแบงค์ก็ไลน์มาอีก ว่า "ออกมายังค่ะ" ในใจเรานี่เค้าคงอยากเจอเราจะแย่แล้วอะ เราก็อยากเจอเค้าเหมือนกัน รีบไปหาที่พักที่แบงค์พักอยู่ ถึงนั้นประมาณ 9 โมงเช้า พอถึงก็เขินๆนิดๆนะที่เจอกัน เหมือนต่างคนต่างทำไรไม่ถูก เพราะอยู่ในห้องพักกันแค่ 2 ต่อ 2 นั่งคุยกันสักพักก็ชวนกันออกไปซื้อของกินเพื่อมาจัดกินกันที่ที่พัก กลับมาเราก็จัดเตรียมอาหารนั่งกินด้วยกัน 2 คน พร้อมเปิดแชมแปนดื่มกัน ณ เช้านั้น เราเริ่มคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ เล่าความเป็นมาที่ผ่านมาของแต่ละคน ว่าทำอะไรกันมาบ้าง คุยกันไปเรื่อย ก็มาถึงจุดนึงที่เรา 2 คนมีความรู้สึกอยากจะพูดและบอกความในใจที่มันอัดอยู่ในหัวใจมาหลายปี แบงค์ก็ได้พูดขึ้นมาว่า "นุ๊กเป็นผู้หญิงที่แบงค์บอกรักคนแรก" และแบงค์ก็พูดอีกว่า "ความรู้สึกเหมือนกับว่าตอนเด็กๆที่เราคุยกันรู้สึกยังไงแล้วมันหยุดวันตรงนั้นแล้วข้ามมาตอนนี้เลย" (ความคิดเราตรงกัน) แล้วเราก็โอบกอดกัน เป็นอ้อมกอดที่รู้สึกมาจากก้นลึกของหัวใจ มันอบอุ่น อิ่มเอม หัวใจพองโต เหมือนเราทั้ง 2 กำลังปล่อยความรู้สึกที่มีอยู่ทั้งหมดในหัวใจที่มันเก็บลึกมานานมาก มันเป็นพลังความรักที่มันอยากจะระเบิดออก มีความสุขในอ้อมกอดนี้มากแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เวลานี้ วันนี้เรา 2 คนพยามยามที่จะส่งมอบความรู้สึกที่มีให้แก่กัน ไม่ปิดกั้นและไม่อยากเก็บไว้อีก เพราะเหมือนที่ผ่านมาเรา 2 คนพลาดกับความรู้สึกที่ทิ้งในกันไว้ตั้งแต่ครั้งนั้น วันนี้เราจับมือกัน ได้มีโอกาสมองหน้ากันนานๆ สายตาส่งและบงบอกถึงความในใจแก่กันและกัน อยากมีโอกาสบอกความรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว วันนี้ได้มีโอกาสบอกกันจริงๆสักที เรา 2 คนเหมือนอยู่ในโลกของตัวเอง ที่มีแค่เรา 2 คน เหมือนในฝันเลย ฝันที่เกิดขึ้นจริงตรงหน้าอีกครั้ง  แล้วเราก็ได้จูบกัน มันเป็นรอยจูบที่ทำให้หัวใจเต้นแรง แทบจะหยุดเต้นเลยทีเดียว มันเป็นความรู้สึกว่ารัก ที่มาจากก้นลึกของหัวใจของเราทั้ง 2 คน และคืนนั้นเรา 2 คนได้มอบความรู้สึกที่อยากจะเป็นไปตามที่หัวใจต้องการ มีความสุขมากในคืนนี้ เช้ามาเราก็ได้ทานอาาหารเช้าด้วยกัน ก่อนที่แบงค์จะกลับเชียงใหม่ ไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิดว่าเค้ากำลังจะไป เพราะเรารู้ว่าเรามีหน้าที่ที่จะต้องทำ โตๆกันแล้ว เพราะยังไงหัวใจเรา 2 คนอยู่ด้วยกันตลอด แม้ว่าเราจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหน เรายังไลน์คุยกันและบอกรักกัน อย่างเปิดใจสักที หลังจากที่เก็บมานานหลายปี ความรักครั้งนี้จะเป็นยังไงต่อไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้เรา 2 คนได้มีโอกาสรักกัน อย่างที่หัวใจต้องการ โอกาสเจอกันมันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราเลย อยู่ไกลแต่หัวใจใกล้กันเสมอ "ยิ่งไลน์ยิ่งใกล้" 555

ความรักที่เกิดขึ้นทั้งหมด คือ "พรหลิขิต" ใช่มั้ย?