คือทนมาสักระยะแล้วค่ะ ทนจนเริ่มรู้สึกว่าควรจะมีใครไปบอกหรือสอนพวกเขาบ้าง
คืออย่างนี้ค่ะ เรามักได้รับโทรศัพท์จากนักศึกษา รวมถึงนักเรียนมัธยม ที่โทรเข้ามาขอสนับสนุนกิจกรรมต่างๆ เช่น กีฬาสี ออกค่าย รับน้อง ขอเป็นของบ้าง เงินบ้าง อันนี้เข้าใจได้ และทางบริษัทก็สนับสนุนเรื่อยมา
แต่ช่วงปีหลังๆนี่รู้สึกว่านักเรียนที่โทรเข้ามาเหมือนคุยงานไม่เป็น และขาดมารยาท เราจึงแก้ไขโดยให้นักเรียนพวกนี้ส่งรายละเอียดกิจกรรมเข้ามาทางe-mail แต่ปัญหาก็ยังมีให้โมโหทุกวัน
ยกตัวอย่างเช่น
นร.: สวัสดีค่ะ มาติดต่อเรื่องสปอน (พูดเสียงอู้อี้ในลำคอแบบคนเพิ่งตื่น)
เรา : เรื่องอะไรนะคะ
นร. : เรื่องสปอนอ่ะค่ะ (เสียงไม่ชัดเหมือนเดิม)
เรา : โทษนะคะ ไม่เข้าใจค่ะ ติดต่อเรื่องอะไรคะ
นร.: หนูเป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัย...จะจัดทำโครงการ... (ท่องมา)
เรา: อ่อ ขอสปอนเซอร์เหรอคะ

เพลียค่ะ คือเราไม่ได้ทำแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว เลยไม่สามารถเข้าใจคำว่าสปอนได้ค่ะ อาจจะเป็นเรื่องสปอทโฆษณา หรืออย่างอื่นก็ได้ เยอะแยะ
แล้วเจอประมาณนี้อีกเยอะค่ะ บ้างก็โทรมาตอนเสียงแบ็คกราวนด์ดังมากๆ เหมือนซ้อมเชียร์กันอยู่ เราก็พยายามพูดเสียงดังๆ น้องปลายสายก็ ห๊ะอะไรนะ ผมไม่ได้ยินเลยครับ เป็นงี้หลายรอบจนเราปรี๊ดบอกไปว่า น้องจะได้ยินได้ไงล่ะคะ เสียงฝั่งน้องดังออกขนาดนั้น รบกวนหาที่เงียบๆโทรมาใหม่ละกันค่ะ

อีกเคสนึง พีคสุดสำหรับเราเลย

เรา : รบกวนส่งรายละเอียดกิจกรรมเข้ามาทางเมลได้มั้ยคะ อีเมลนะคะ  เอ อเมริกานะคะ บี แบงค์ค่อกค่ะ
นร: (พูดแทรกขึ้นมา) พี่ส่งแมสเสจเข้ามาเบอร์นี้ได้มั้ยอ่ะ หนูจดไม่ทันหรอก
เราโกรธจนมือสั่นเลยค่ะ คือโทรมาขอความอนุเคราะห์ แล้วมาพูดแบบนี้คืออะไร แค่จดเมลยังไม่ทำ
เรา: เดี๋ยวพี่บอกช้าๆ น้องรบกวนจดค่ะ
นร: หนูจดไม่ทันหรอก พี่ส่งแมสเสจมาละกัน
......

บอกตามตรงว่าใช้ความอดทนกับเรื่องนี้มาก เพราะกลัวว่าพูดแรงไปแล้วเด็กพวกนี้จะมาตั้งกระทู้พันทิปแล้วทำให้บริษัทเสื่อมเสีย แต่คือถึงจุดที่คิดว่าไม่น่าปล่อยให้เด็กรุ่นใหม่เป็นแบบนี้เลยชิงมาตั้งกระทู้พันทิปซะเอง!!
ขอรับรองว่าเรื่องที่เล่ามาไม่ได้บิดเบือนทำให้ตัวเองดูดีหรือนร.ดูแย่ลงแต่อย่างใด ความจริงล้วนๆ

นี่ยังไม่ได้บ่นถึง มารยาทการเขียนเมล และการติดต่องานตอนพักเที่ยงที่น่าเหนื่อยใจอีกเช่นกัน