สวัสดีค่ะ มีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังค่ะ
จขกท.มีแฟนซึ่งคบกันมา สิงหานี้ก็จะครบสองปีแล้ว เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาก่อน
ในช่วงแรกที่เราตัดสินใจคบกัน เราตั้งกติการ่วมกันคือ
1.เราจะไม่โกรธกันข้ามคืน
2.มีอะไรให้เปิดใจคุยกันด้วยเหตุผล
3.อย่าอายที่จะขอโทษกัน
..ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี❤️

ทุกคืนก่อนนอนเราจะเฟสไทม์หากัน เพื่อจุ๊บส่งเข้านอน
แต่เมื่อคืน จขกท. งอแงและงี่เง่ามากกกก มันหงุดหงิด อารมณ์เสีย (กำลังเป็นมนุษย์เมนส์)
และสุดท้ายก็พาลหาเรื่องแฟนตัวเอง หาเรื่องบ่นแฟนว่า..
จขกท. : เดี๋ยวนี้ไม่โทรปลุกตอนเช้าแล้วนี่ ใช่สิ้!! เค้ามันไม่น่าตื่นเต้นอะไรแล้วหนิ เชอะ!
มาพร้อมน้ำตาอีกสามโอ่งใหญ่😥
แฟน : ก้มหน้าถอนหายใจ เฮ้อออออออ!
จขกท. : ถอนหายใจใส่เค้าทำไม มีไรทำไมไม่พูดกัน
แฟน: น้องใจเย็นๆครับ งั้นค่อยคุยนะ (เค้าอยากให้ จขกท.สงบสติอารมณ์) แล้วก็ตู้ดๆๆๆ
จขกท. : ร้องไห้สิคะ รออะไรละ ฮือออออ😫😫😫😫😫

หลังจากนั้นไม่นาน แฟนก็ส่งข้อความมาหาจขกท. แบบนี้..
"บางทีก็รู้สึกน้อยใจ เช้าไหนที่เค้ายังไม่หลับ เค้าจะโทรไปหาเธอเสมอ เค้าบอกเธอเสมอว่า วันนี้ตั้งใจสอนนะ เธอจะได้มีกำลังใจไปโรงเรียน เค้าก็อยากคุยกับเธอ คิดถึงเหมือนกัน คิดถึงไม่น้อยไปกว่าที่เธอคิดถึงเค้าเลย แต่เค้าผิดเองที่ไม่ได้โทรปลุก บางทีก็ตั้งโทรศัพท์ไว้ไม่ได้ดู เค้าพลาดเองที่ไม่ทันคิดว่า เธอรู้สึกว่าเค้าไม่เหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไป ทั้งๆที่เค้ายังเหมือนเดิมทุกอย่าง รักมากขึ้นๆด้วยซ้ำ เค้าขอโทษจริงๆ รักเธอนะ"

จขกท.จุกค่ะ น้ำตาไหลแบบพรั่งพรูมาก แล้วรีบโทรหาแฟนเพื่อพูดว่า เค้าขอโทษ
วินาทีนั้นอยากกอดเค้า บอกเค้าว่า เค้าคือ ผช.ที่ดีที่สุด ในหัวมีแต่คำว่า นี่ฉันกำลังทำให้คนที่รักฉันที่สุดเสียใจ
เค้าบอกกับ จขกท.ว่าเค้าไม่ได้โกรธอะไร น้องโตแล้ว อยากให้น้องมีเหตุผล ไม่งอแง

ฮู้วววว มันเป็นความรู้สึกแบบว่า ทำไมฉันโชคดีเหลือเกิน จขกท.สัญญากับตัวเองว่าจะมีเหตุผลมากกว่านี้
จะคิดทุกอย่างก่อนที่จะพูด จะไม่หาเรื่องทะเลาะ และจะจับมือกันไปเรื่อยๆ
ปอลิง. จขกท.เป็นคุณครู เราสองคนอยู่ไกลกัน แต่เรารักกันมากนะ อิอิ ชีวิตดี๊ดี😊