รุ่นพี่ขาว ตี๋ ตัวสูง ปากอมชมพู อาจจะเป็นสเป็คใครหลาย ๆ คน รวมถึงเราด้วย…
เริ่มเรื่องมาก็อย่างกับนิยายละฮ่า ๆ  แต่เรื่องจริงมันยิ่งกว่านิยายนะคะ ใครจะไปคิดว่าคนที่เค้าไม่สนใจเรา ไม่เห็นเราในสายตา วันนึงเขากลับรักเราตอบ เหมือนที่เรารักและทุ่มเทให้

แทนตัวเองว่าหมูละกันค่ะ เพราะหมูเนี่ยหมูจริง ๆ อ้วนจริง ๆ ไม่ใช้สแตนอินไม่มีตัวแสดงแทนฮ่า ๆ ๆ มีดีแค่ขาวเท่านั้น  หน้าตาธรรมดามาก ๆ เรื่องเกิดตอนหมูอยู่ม.5ค่ะ ยัยหมูคนนี้แอบชอบรุ่นพี่คนนึง แทนว่าพี่หมาละกันนะคะ(เพราะปัจจุบันปากนางหมาจริง ๆ) เขาไม่ได้หน้าตาดีมาก แต่เขาคือคนที่เราเห็นครั้งแรกก็ตกหลุมรักแล้วง้าแอร้ยย -,,- จริง ๆ เราชอบพี่เขาตั้งแต่ม.4แล้วค่ะ แต่ไม่มีโอกาสได้คุยกัน จนวันนึงเราว่าง ๆ เลยเปิดFBเข้าไปในกลุ่มใหญ่ของโรงเรียน ด้วยความอยากมีเพื่อนเลยเปิดหาสมาชิกในกลุ่มค่ะ เพราะสมาชิกในกลุ่มทุกคนเรียนโรงเรียนเดียวกับหมู มีทั้งรุ่นพี่อายุ40+ ไล่ลงมาถึงรุ่นปัจจุบัน เราก็เลื่อน ๆ คนไหนหน้าคุ้นเราก็แอดไปค่ะ เลื่อนไปเลื่อนมาก็ป้ะเลย >< พี่คนนั้นนนน พี่คนที่ชั้นแอบชอบบบบ ไม่รอช้ากดแอดทันทีไม่ต้องคิด ไม่นานพี่หมาก็รับแอด เราก็แบ๊วทักไปเนียน ๆ ค่ะ ถามชื่อถามนู่นนี่ไปเรื่อย แต่นางไม่ถามเราเลย ไม่ถามแม้แต่ชื่อง้ะ TT เราก็เลยเห้ยยเค้าไม่เล่นด้วยถอยก่อนดีกว่า

.............................แล้วก็ถอยไปเป็นเดือน...............................................

จนวันนึงเจอพี่หมาที่โรงเรียน พี่ขาวออร่าจับจิตติดตาน่าสะพรึงถึงก้นบึ้งหัวใจมว้ากกกกก(ทำหน้าตะลึงเหมือนคุณชาวี) ฮ่า ๆ ๆ เรารู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้งไม่รู้ทำไมนะคะถึงได้กลับไปตื้อพี่เค้า เริ่มแรกก็ทักFBไปใหม่ ทักไปทุกวัน ไม่ตอบก็ทักไปจนกว่าเค้าจะตอบ(แอบด้านนิด ๆ มั้ง?) ไปถ่ายตารางเรียนพี่หมาเก็บไว้ และเข้าไปตีสนิทเพื่อนพี่เค้าเกือบทั้งกลุ่มอันนี้สำคัญมาก ๆ ค่ะ เพื่อนเค้านี่แหละ มีส่วนทำให้รักครั้งนี้เป็นไปได้โฮ๊ะ ๆ ๆ เราตามทุกอย่าง  ไปเดินผ่านหน้าห้องที่พี่หมาเรียน ศึกษาทุกอย่างที่พี่เค้าชอบ เกือบครึ่งปีค่ะที่ทำซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น แต่พี่หมาไม่เคยเห็นตัวจริงเราเลยนะ เพราะเราก็ไม่อยากให้เห็นหรอกเพราะเราอ้วน ตอนนั้นพยายามลดน้ำหนักค่ะ วิ่งไปคิดถึงหน้าพี่หมาไป อาจจะเว่อร์ไปแต่โมเม้นนั้นมันคิดถึงจริง ๆ ค่ะ เหมือนมีกำลังใจกิ้กิ้ พอใกล้ถึงวันเกิดพี่หมาเราก็ชวนเพื่อนไปซื้อตุ๊กตาให้พี่หมานะ แต่ก็เก็บไว้ไม่ได้ให้ เก็บไว้3-4เดือนด้วยความไม่กล้า กล้าแค่ในคอมนี่แหละจ้า ระหว่างที่ตามตื้อเราก็ตีสนิทกับเพื่อนพี่เค้า ค่อนข้างสนิทมากเลยแหละช่วงนั้น เพราะเพื่อนเราเป็นแฟนเพื่อนพี่หมา เพื่อนพี่เค้าก็ถามเรื่องแฟน เราก็ถามเรื่องพี่หมา หมูกับเพื่อนพี่หมาก็เลยมีเรื่องคุยกันทุกวัน อาจจะสงสัยนะคะว่าทำไมเราตื้อมาเกือบครึ่งปีไม่คืบหน้าเลยหรอระหว่างหมูกับพี่หมา บอกเลยค่ะว่าแทบไม่มีอะไรคืบหน้าเลยค่ะ เราทักวันนี้ เค้าตอบพรุ่งนี้ บางที2-3วันตอบทีนึง พี่หมาติดเกมมาก เกมยอดฮิตที่ผู้ชายติดนั่นแหละค่ะ นั่นก็คือเหตุผลที่พี่เค้าไม่สนใจเราเลย

........................อีกประมาณ2วันจะถึงวาเลนไทน์แล้วว...................................

นี่แหละค่ะใกล้แล้ว ใกล้วันแห่งความรักที่ฮอตฮิตของวัยรุ่น แล้วก็ใกล้ที่พี่หมาจะจบไปจากโรงเรียนนี้ ใกล้วันที่เราจะไม่ได้เห็นพี่เค้าอีก ข้อนี้แหละค่ะที่ทำให้เราอยากให้ตุ๊กตาตัวนั้น  ตุ๊กตาที่ตั้งใจซื้อไว้ให้ เราก็เลยคิดแผนจะให้ตุ๊กตาพี่หมาด้วยตัวเอง โดยให้เพื่อนพี่หมาช่วย แต่แผนล้มเหลวไม่เป็นท่าเลยค่ะ เพราะพี่หมาไม่รับปากว่าจะมา ตอนนั้นแทบตัดใจแล้วค่ะ เพราะยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่พี่หมาจะชอบหมูอย่างเรา เฮิร์ทแรงงงงงง ยิ่งเสียใจยิ่งกิน ๆ ๆ ๆ ไม่ลดมันละน้ำหนักฮื้มมมมมมม

*มีคนถามในรูปไม่เห็นอ้วนเลย หมูสูง15x น้ำหนัก60+ ไม่อ้วนจริงหรอฮ่า ๆ


*แก้ไขเพิ่มเติมค่ะ คนที่หาคอมเม้นต่อไม่เจอนะ
คห.34
คห.120
คห.146
คห.188
แยกเยอะไปนิดนุง