จริงๆคือจะบอกว่าเราเป็นคนนึงที่ภายนอกดูเย็นชามากกกก ดูหยิ่ง ดูเป็นนางแม่มดสุดๆ 5555 แต่ภายในนี่อ่อนไหวมากถึงมากที่สุด และเราก็เป็นคนนึงที่ใจอ่อนและขี้สงสารมากก เวลาเห็นขอทานเด็กสภาพมอมแมม หรือคุณป้า คุณลุงหาบของเร่ขายตามถนน เราจะรู้สึกแบบ น่าสงสารอ่ะ ชีวิตคนเราทำไมไม่เท่ากันเลย  เวลาเห็นขอทานเราก็จะซื้อขนมไม่ก็อาหารไปให้ตลอดนะ (เราจะไม่ให้เงินค่ะ เพราะถ้าให้เงินไม่รู้จะไปถึงเขาจริงๆหรือเปล่า แต่ถ้าให้อาหารคือเค้าได้กินแน่ๆ) ตอนนี้เพิ่งจะขึ้นปี2เอง แต่อยากทำมูลนิธิเกี่ยวกับเด็กมากๆ (ปัจจุบันก็เป็นอาสาสมัครบ้านเด็กอ่อน แถวรังสิตค่ะ) และจากที่เราเป็นคนขี้สงสารแบบนี้ ทำให้เราโดนหักหลัง โดนทำร้ายบ่อยมาก พูดแล้วก็เศร้า T^T ประสบการณ์แบบเพื่อนทรยศ คนสนิทหักหลัง ให้อภัยแล้ว แต่กลับมาแว้งฉกอีกนี่ เราเจอบ่อยมากค่ะ เจอมาทุกสถานการณ์ ถ้าเอาไปออกคลับฟรายเดย์นี่ ดราม่าขั้นสุดๆ แต่ปัจจุบันนี้เราก็แก้ปัญหาด้วยการเลือกคบคน และไม่เข้าไปดูอะไรที่มันสะเทืนใจค่ะ พวกข่าวรถชนมีคนตายนี่ไม่เคยเข้าไปดูเลย กลัวร้องไห้ T^T บางทีก็เบื่อตัวเองมากกก