สืบเนื่องจากกระทู้ นี้นะค่ะhttp://ppantip.com/topic/33864847

คบกับแฟนมา จะเข้าปีที่ 4 คบกันตั้งเเต่เรียนปี 2 เริ่มต้นมาตั้งเเต่เรียน จนทำงาน
สาเหตุที่เลิกเพราะเราเอง เราทำให้เขารู้สึกอึดอัด  ไม่หลงเหลือความรัก
เเล้วสิ่งดีดี ลืมมันไปได้เลย  ไม่เหลือเยื่อใยให้กัน อีกแล้ว เขานะค่ะ ไม่ใช่เรา


ช่วงชีวิตคนเรา  บทมันจะเลวร้าย  มันก็เลวร้ายจนถึงที่สุดของชีวิต
ตอนนี้ตั้งแต่วันที่ 29 มิถุนายน  จนถึง 14กรกฏาคม ก็  14 วันที่ฉันเลิกกับเเฟน  


เราต้องขอโทษกับคนที่เข้ามาอ่านเเละว่าเราด้วยนะค่ะ  มันคือ บทเรียนที่เจ็บปวดที่สุดในโลก
ที่ฉัน ได้รับมัน มันคงเป็นเวรกรรม ของเราเอง..เราผิดเอง

.... ก่อนหน้าที่จะเลิกกับเเฟน ช่วงพฤศภาคม ประจำเดือนฉันขาด เราคิดว่าเป็นเพราะว่าฉันเครียดกับการตกงาน
ประจำเดือนถึงไม่มา...และปกติประจำเดือนแต่ละเดือนเรามาไม่ค่อยปกติอยู่เเล้ว เราเลยไม่คิดอะไร

ล่าสุด วันที่ 29 แฟนบอกเลิกเรา  เราเสียใจมากไม่เป็นอันทำอะไร

เครียดเรื่องงาน   เพราะตกงาน สมัครงานที่ไหนก็ไม่ได้
เครียดเรื่องเงิน    เพราะเงินสำรองที่ มีก็ค่อยๆหมดไป
เครียดเรื่องเพื่อน  เพราะเราว่าง เเละเครียดโทรหาเพื่อนก็ไม่ค่อยมีใครอยากคุย
เครียดเรื่องครอบครัว เพราะว่า ครอบครัวให้ตัดใจ เเต่เราพยายามก็ทำไม่ได้ คิดถึงเเต่เเฟนเก่า


ล่าสุดวันที่ 7 กรกฏาคมเพื่อนเราก็มาชวนไป นั่งดื่ม  เพื่อนเข้าใจว่าเครียดเลยชวนมากินเหล้า เบียร์
เราก็เต็มที่  (ขอโทษนะค่ะ มันไม่ดี แต่ฉันก็ไป) กลับมาบ้าน มึนมาก  น้องสาวบอกว่า เละมากเมื่อคืน
วันที่ 8 กรกฏาคม  ไปนั่งกินคนเดียวหน้าหมู่บ้าน เหล้าปั่น ค่ะ (เอาเงินที่คิดว่าจะไม่มีใช้มากินเเทน  นิสัยเสียมาก ขอโทษนะค่ะ)
วันที่ 9 กรกฏาคม กินเหล้า คนเดียวที่บ้าน  ไม่มีใครอยู่บ้าน  กินคนเดียวจนหมดขวด  
         พอตกดึก ประมาณตี 3 กว่าๆ ของวันที่ 10  ฉันเข้าห้องน้ำ และพอไปฉี่ฉันก็เห็นเลือด  ฉันดีใจมากคิดว่าประจำเดือนมา
         เเต่ไม่ใช่  พอฉันจะเอากางเกงในไปซัก  เลือดก็ไหลไม่หยุดเลยค่ะ  เละก็มี ก้อนเลือดหลุดออกมา ฉันตกใจมาก ก็เลยรีบล้างทำความสะอาด
         เเต่ปวดท้องมาก เเต่ทนได้นะค่ะ
วันที่ 10 กรกฏาคม ตอนบ่ายๆฉันนอน ปวดท้องเเต่เลือดก็ออกมาปกติคล้ายๆประจำเดือนเเต่ก็ออกไม่มาก  
วันที่ 11 วันนี้อาการทรงตัวค่ะ เเละฉันยังคิดว่าตัวเองเป็นประจำเดือน
วันที่ 12 วันนี้แอดมิด ค่ะ ปวดท้องจนทนไม่ไหว จนต้อง บอก พ่อกับเเม่ ให้พาไปโรงพยาบาล
           หมอก็ซาวดูอาการ ไม่พบการตั้งครรภ์ ไม่พบถุง ไม่มีอะไรเลย  ส่งเราไปตรวจฉี่ ตรวจเลือด
           ผลเลือดครั้งแรกพบว่าตั้งครรภ์   แต่ไม่พบอะไรเลย ก็คือ เเท้งลูก  เราตกใจมาก  น้ำตาไหล
           ร้องกรี๊ดดังมาก  คุณรู้ไหมค่ะ วินาทีนั้น เหมือนมีมีดมากรีดที่ใจ  หน้าฉันซีด
           เอาเเต่ร้องไห้  โทษเเต่ตัวเองว่าฉันผิดเอง ฉันมันเลว บอกหมอ จะทำไงอยากได้ลูกคืนมา

อีก 2 วันหมอนัด คือ วันนี้  14 กรกฏาคม มาเจาะเลือดใหม่ ผลเลือดครั้งที่2 ลดลงเหลือ 65 ก็คือไม่ท้องแล้วคือหลุดไปแล้ว



            ตอนนี้ เรารู้สึกหดหู่มาก  เรารู้ว่าเรามีครอบครัวที่รัก  มีเพื่อนที่ดี  มีคนรอบข้างที่ดี  แต่ เหตุการณ์แบบนี้
            คนที่เรารักควรอยู่เคียงข้างเรา  เขาไม่มีวันได้รู้ความเจ็บปวด  ไม่มีวันได้เข้าใจหัวอกเรา  เขาทิ้งเราไปเพราะอยากมีอิสระ
            อยากไปเป็นศิลปินและก็กำลังทำเพลงค่ายใหม่กำลังจะออก   อยากมีผู้หญิง หน้าตาดีดี หุ่นดีดี คอยเอาอกเอาใจ  
            ตอนนี้เขาได้อย่างสมใจเเล้ว   เเต่เราก็ทนทุกข์  คนเดียว  เจ็บปวดทั้งกาย ทั้งใจคนเดียว   เเละตอนนี้เขายังไม่รู้เรื่อง
            เราไม่กล้าที่จะบอกเขา เพราะเขา บล็อคเบอร์ บล็อคไลน์ บล็อคเฟส  เรากลัวว่าถ้าบอกไป เขาจะสงสารเรา
            เเละต่อให้บอกก็ไม่มีอะไร  เขาก็รับรู้เเค่เปลือกนอก  ฉันควรทำยังไงดี