ก่อนที่จะเริ่มตั้งกระทู้นี้ ก็คิดแล้วคิดอีก... เพราะเหมือนการมาประจานตัวเองให้คนอื่นฟัง.....
แต่ตอนนี้คิดดีแล้ว เพราะอย่างน้อย หากเยาวชน เด็กๆวัยรุ่นได้เข้ามาอ่านกระทู้ จะได้รู้ว่า ยาเสพติด แค่ลองครั้งเดียวก็ติดได้
"ประโยคฮิตเลย ครั้งเดียวไม่ติดหรอก" ประโยคนี้ทำให้หลายๆคน เข้าสู่วงจรยาเสพติดอย่างเต็มตัว ,,,,,,,,,เริ่มเล่าเลยนะ
เราเริ่มเล่นยาครั้งแรก ตอนเรียนมหาลัย ปี 2 ตอนนั้นเราติดเที่ยวกับกลุ่มรุ่นน้อง เที่ยวกันทุกคืน จนมาวันนึงก็ไปค้างบ้านรุ่นน้อง มี น้องอีกประมาณ 4-5 คน ที่สำคัญ เป็นผู้หญิงหมด และเรียนอยู่แค่ชั้นมัธยม ขอแทนชื่อเรียกน้องๆว่าลูกสาว ....... ลูกสาวเราคนนึงในกลุ่มได้โทรหาผช.ที่รู้จัก ให้เอายามาให้ที่บ้าน ยาไอซ์) โดยลูกสาวเราทุกคนดูไม่ตื่นเต้นกับเรื่องนี้ ประมาณว่า เจนเวทีมานานแล้ว พร้อมกับนั้งประดิษฐ์ โจ๋ ไว้สำหรับเสพ!!! ตรงนี้สำคัญนะคะ สำหรับ ผู้ปรกครอง หรือ ลูกหลาน เพื่อน แฟน คนไหนที่คุณสงสัยว่าเขาติดยา ลองสังเกตุตรวจดูห้องว่ามีอุปกรณ์เหล่านี้ไหม (1.หลอดแก้ววิทยาศาสตร์ 2.ไฟแชค ไฟลอย เวลาจุดมันจะเป็นไฟเล็กๆลอยๆ 3.หลอดดูดน้ำตัดปลายหลอดให้แหลมใช้ตักยาไอซ์ 4.ถุงซิปพลาสติกเล็กๆ ) ถ้าเจอของเหล่านี้ให้คิดไว้เลยว่ามีแนวโน้ม

ต่อคะ,,,,, พอยาเดินทางมาถึง ลูกสาว ก็เริ่ม จะคิว ว่าใครจะดูดก่อน วนๆกันไป ด้วยความที่เรา คนเดียวไม่เคยเล่น จึงขอลองดูบ้าง เพราะคิดว่า ครั้งเดียวคงไม่ติด   ลูกสาวจัดแจงตักยาไอซ์ใส่หลอดแก้วแล้วลนไฟให้ละลายเป็นน้ำ ครั้งแรกเราดูดแบบไม่ชำนาญ ลูกสาวก็สอน ให้ ดูดเบาๆของจะได้ไม่ไหล หลังจากดูดแล้ว ความรู้สึก มันแบบว่า เริ่มเม้าท์แล้วมันสนุกมันเพลิน ทุกคนเม้าท์ไม่หยุด คุยกันสนุกสนาน ระหว่างคุย ก็ผลัดกันเสพเรื่อยๆ นั้งคุยกันยันเช้า ก็ไม่ง่วง ไม่หิวข้าว แต่จะหิวน้ำตลอด เพราะคอแห้งปากแห้ง. แต่พอยาหมด แรกๆก็จะไม่รู้สึกอะไรมาก แต่ ถ้าออกไปเดินเจอแดด หรือ อากาศร้อนๆ มันจะเพลียมาก เรียกว่า ดาวน์ คือ เริ่มลง  ส่วนมากพอเริ่มดาวน์ ก็จะเติมยาเล่นต่อ ให้ ไม่ดาวน์ เพราะความรู้สึกเวลาลง มันทรมาน มาก ไหนจะหน้ามืด หนักหัว อยากหลับแต่ไม่หลับ ปวดหัว คือทรมานมาก นั้นคือครั้งแรกที่เราเล่น หลังจากนั้นก็ อยากเล่นอีก เพราะ ชอบความรู้สึกเวลาเสพ คือมันเพลิน อารมณ์ดี ขยัน บอกไม่ถูก คือมันอยากเสพ ก็เลยขอลูกสาวให้แบ่งใหัหน่อย จากนั้นก็กลับไปหอเพื่อน และโทรหาเพื่อนอีกคนที่เรารู้ว่าเขาเสพ ให้มาช่วยประดิษฐ์โจ๋ ทำไฟลอยให้หน่อย เพื่อนก็มาพร้อมตัวเสพและยาไอซ์ ก็จัดแจงเสพกันจนเช้า จนเพื่อนในกลุ่มรู้ก็เลยลองกันหมด กลายเป็นว่า ชวนกันเสพยาตลอด ซึ่งต่อมาก็มีผลต่อการเรียน คือ ไม่ไปเรียนบ้าง เพราะไม่มีแรง  เรียนไม่รู้เรื่องบ้าง เพราะ มึนหัว หนักสุดคือ ขาดสอบเพราะหลับยาว ก็ต้องดรอปไปวิชานึง

ต่อมาเริ่มรู้จักเพื่อนของเพื่อนที่เป็นคนขายยา ทีนี้ ยิ่งง่ายเลย เพราะ หอ อยู่ใกล้ไปมาหาสู่สบาย.  จากเพื่อนแค่เสพ กลายมาเป็นขายเองด้วย กลายเป็นว่า วันๆไม่ทำอะไรอยู่ห้องเล่นไพ่เสพยากัน เลิกเรียนก็เสพยา ไม่หลับไม่นอนจนเช้า ก็ไปเรียนต่อ บางทีถึงขนาดเอาไปเสพที่ห้องน้ำมหาลัย กลายเป็นว่าเพื่อนในกลุ่มที่สนิทๆติดกันหมด แล้วมิหนำซ้ำยังขายด้วย ทำให้เรายิ่งรู้จักคนมากขึ้น เพราะมีรุ่นน้องในมหาลัย มาซื้อยาตลอด ขยายไปจนรู้จักคนที่ขายยา อีกหลายเจ้า ล้วนแต่เป็นเด็กมหาลัยทั้งนั้น หอกลายเป็นแหล่งนัดเสพยาและเล่นไพ่ไปแล้ว พูดเลยว่าในชั้นนั้นเล่นยากันหมด คิดดูมีกี่ห้อง หลังจากนั้นก็มีกิจกรรมใหม่เข้ามาในกลุ่มเรา คือ พนัน ออนไลน์ ที่เติมเงินแล้ว เล่นได้เลย มีทั้งสล็อต บาร์คาร่า ไพ่ทุกชนิด รูเรต น้ำเต้า คือครบ จากเพื่อน1คนเล่นแล้วได้เงินเป็นหมื่น เพื่อนในกลุ่มจึงอยากลองเล่นบ้าง เราก็ลอง แต่เราเป็นคนเติมเงินไม่มาก ทีละ 200 แต่ด้วยดวงดี เรามักเล่นแล้วไม่เสีย เคยได้ เกือบหมื่น จากเงินแค่200 พอเราได้เยอะเราจะตัดใจถอนเงินเลย แตเพื่อนคนอื่นเล่นแล้วเสีย ก็จะเติมเงินเล่นต่อเรื่อยๆแบบจะเอาทุนคืน แต่กลับยิ่งเสียจนไม่มีเงิน ก็ยืมเพื่อน ยืมเสร็จก็เสีจอีก ก็โทรอ้างที่บ้านขอเงินลงเรียน แล้วเอามาเล่นต่อ บวกกับเสพยา้วย ยิ่งคึก ยิ่งเล่น จนไม่มีเงินจ่ายค่าห้อง ก็เลยต้องติดหนี้เพื่อนไปก่อน ของเรายังดีคือหักห้ามใจไม่เล่นการพนันได้ แต่เงินที่เล่นได้ก็ต้องมาเสียกับ ค่ายา บางคนยังไม่มีเงิน ก็ ติดไว้เอาไปเสพก่อนได้ค่อยมาจ่าย เรียกว่าการเคงาน ทำให้เพื่อนและฉันกลายเป็นคนเสพยาผ่อนจ่าย คือเงินหมด ก็ เค แล้วก็โกหกที่บ้านว่าต้องทำงานส่งครูต้องใช้เงิน ก็เอามาเล่นยาอีก ณตอนนั้นคือไม่กลับบ้านเลย อยู่แต่หอ ชีวิตตอนนั้นมีแต่เรื่องอบายมุข กินเหล้า เล่นยา เที่ยว เล่นการพนัน แค่นั้น แล้วมองว่าเป็นเรื่องปกติ .

.....เพื่อนบางคนมีอาการหลอน หูแว่ว และหวาดระแวง คิดว่าเพื่อนนินทา คิดว่าเพื่อนจะตบ ร้องห่มร้องไห้เหมือนคนไม่มีสติ  เราเคยเป็นหนักสุดคือ  เสพทั้งไอซ์ และ เนื้อ พร้อมกัน แถม ตบ ซาแนค ด้วย สติไม่มีเลย หูแว่วว่าเพื่อนมาเคาะเรียก แต่ไม่มี อาบน้ำแต่ไม่รู้ว่าอาย อยู่ดีๆมานอนบนเตียงคือแบบจำไม่ได้เลยว่าทำอะไรไปบ้าง จนเพื่อนอีกคนมาบอกทีหลังว่าเราพูดจาไม่รู้เรื่อง เราถึงรู้ แต่เรายังดวงแข็งเพราะ ที่เพื่อนเราเป็นคือหนักกว่านี้  เพื่อนเราถูกตำรวจจับถึงห้อง ดีวันนั้นเรากลับบ้าน. เพราะปกติเพื่อนจะอยู่ห้องเล่นยากัน แต่โชคดีที่เพื่อนไม่โดนจับเพราะเป็นผู้หญิงหมด ตำรวจรู้เพราะจับคนเสพมาให้ล่อซื้อ. ตำรวจยึดแค่ของมีค่าไปทั้งหมด ถือว่ายังโชคดีที่ไม่เป็นเรื่องใหญ่ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะโชคดีแบบนี้  เราอยาดให้ชาวพันทิปที่มีลูกหรือคนใกล้ตัวให้คอยสังเกตุว่าเขามีอาการเปลี่ยนไปไหมเช่น. ชอบเก็บตัว. ไปบ้านเพื่อนบ่อย ขอเงินถี่ๆ ดึกๆไม่นอน เวลานอนทีก็ข้ามวัน ไม่ค่อยกินข้าว ขี้หงุดหงิด ไม่ชอบไปไหนตอนกลางวัน เพราะถ้าเขาเผลอพลาดไปลองมันจะมีแต่ผลเสียที่จะตามมา มากมาย ทั้งอนาคต การเรียน และครอบครัวที่ไม่เหมือนเดิม แม้กระทั้งเพื่อนสนิทก็ตบตีทะเลาะกันเพราะระแวงกันเอง เสียเพื่อนเพราะยาแทบทุกคน สำหรับเราเราเรียนจบตามปกติเพราะเพื่อนในกลุ่มเป็นคนขยัน ถึงจะติดยา

แต่ก็รู้สึกโชคดีที่เราเรียนจบ ทุกวันนี้เพื่อนเกือบทุกคนก็ยัวเสพอยู่  แม้จะมีการมีงานกันแล้วก็ตาม เราเองก็มีงานทำตั้งแต่จบ และเป็นบริษัทที่ดี และทำให้เราเข้าใจได้เลยว่า ต่อให้คนที่เราเห็นว่าเขาดูดี ทำงานดี มันได้แค่ภายนอกจริงๆ เพราะเพื่อนเราทุกคนมีการงานที่ดีหมด แต่ก็ยังเลิกไม่ได้ วงจรการทำงานก็มีเสียบ้าง เช่นไม่เข้างาน ลางาน เพราะไม่ไหว ดีที่งานเราเข้างานกี่โมงก็ได้ ไม่มีงานก็ไม่ต้องเข้า ทำงานเสร็จคือจบ ทำให้ชีวิตยังวนเวียนอยู่กับยาเสพติดเพราะมีเวลาเยอะ เพื่อนก็ชวนเสพตลอด และขาดไม่ได้เวลามีงานไฟลน ที่ต้องรีบส่ง จะต้องเสพยาช่วยให้สมองแล่น จนตอนนี้ชินกับการคิดงานแบบต้องใช้ยาช่วย ทุกคนไม่ได้โชคดีแบบเรากับเพื่อนหรอกว่าไหม แต่ทุกวันนี้เราก็ได้แต่พยายามเลิก แต่ก็ยังไม่สำเร็จ แต่ก็ประคองสติให้ทำงานได้ อยากฝากว่า ยาเสพติดมันไม่ใช่เรื่องไกลตัวอะไรเลย เจอได้ในทุกที่ ทุกวัย ยิ่งวัยเรียนนี้เยอะ เด็กมัธยม มหาลัย  ยิ่งใกล้ตัวมากเพราะเพื่อนที่เสพจะชักจูงกันไป เราว่าทางแก้มีทางเดียวคือ อยู่ที่ตัวแต่ละคน ถ้าคิดจะลองให้เลิกคิดสะ คิดถึงหน้าพ่อแม่ไว้ เราขอให้ใครที่อ่านกระทู้นี้ช่วยกัยแชร์ให้คนอื่นดูอย่าให้คนที่เรารัก เดินทางผิด เหมือนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ ด้วย ...