สวัสดีครับสมาชิกทุกๆท่าน ผู้ที่ชื่นชอบการอ่านเรื่องราวสยองขวัญ วันนี้ผมมีอีกหนึ่งเรื่องราวจะมาเล่าสู่กันฟังอีกสักเรื่องนะครับ ซึ่งเหตุการที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวผมโดยตรงนะครับ แต่เป็นเพื่อนร่วมงาน(คนละแผนก)กับอีกหลายคนที่อยู่ในเหตุการ ซึ่งผมก็ได้รับรู้เหตุการบางส่วนผ่านทางวิทยุสื่อสาร และได้รวบรวมเรื่องราวที่เล่าผ่านคนที่อยู่ในเหตุการในวันนั้น ซึ่งเหตุหารก็ผ่านมาเกือบสิบปีแล้วความทรงจำก็เริ่มจะลางๆไป และชื่อที่ใช้จะเป็นชื่อสมมติทั้งหมดนะครับเพราะว่าผมจำชื่อคนที่อยู่ในเหตุการได้แค่บางคนเท่านั้น
เหตุมันเกิดที่บริเวณอาคารจอดรถของห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง ที่ตั้งก็เกือบจะใจกลางกรุงเทพละครับ จะขออธิบายเกี่ยวกับลานจอดรถของห้างนี้นิดหน่อยนะครับ คือลานจอดรถจะมีสองส่วนครับ คือส่วนลานจอดที่เป็นลานกว้าง(ทุกๆวันพุทธจะมีตลาดนัดเปิดท้าย) กับอีกส่วนหนึ่งจะเป็นอาคารจอดรถซึ่งอยู่ติดๆกันและอยู่ด้านหลังของตัวห้าง และบริเวนลานจอดก็จะมีหอสูงอยู่ใกล้ๆกับอาคารจอดรถ เอาไว้ให้พนักงานใช้คอยสังเกตการเพื่อความปลอดภัยของลูกค้า และในส่วนของอาคารจอดรถมีกฎว่าหลังจากสามทุ่มจะต้องไม่มีรถของลูกค้าจอดอยู่รวมถึงจะต้องไม่มีลูกค้าอยู่ในอาคารด้วย
คืนเกิดเหตุ.. เวลาประมานสามทุ่มเศษ ต่อ(นามสมมติ)ซึ่งวันนั้นรับหน้าที่อยู่บนหอคอยตรวจการ ได้สังเกตุเห็นสิ่งผิดปกติที่อาคารจอดรถ คือเห็นคนๆหนึ่งยืนอยู่ที่ริมรั้วชั้นบนสุดของอาคารจอดรถ จึงได้ทำการแจ้งให้พนักงานในอาคารจอดรถขึ้นไปตรวจสอบ ระหว่างที่รอต่อก็เห็นชายคนนั้นยืนอยุ่ที่ริมรั้วตลอด จนผ่านไปสักพักก็มีเสียงเรียกจากวิทยุสื่อสารดังขึ้นมา "ไหนวะคนบนดาดฟ้าลานจอดไม่เห็นมีใครเลย" ต่อเลยตอบกลับไป "ยืนอยู่ตรงริมรั้วด้านที่ติดกับลานจอดนี่ไง เนี่ยยังยืนอยู่เลย" แต่พนักงานบนอาคารจอดก็ยังยืนยันว่าไม่มีใครอยู่บนดาดฟ้าของอาคารจอดเลย เกิดการโต้เถียงกันทางวิทยุสื่อสารสักพัก หัวหน้าแผนกลานจอดซึ่งฟังวิทยุสื่อสารอยู่ตลอดจึงได้สั่งให้ต่อขึ้นไปพิสูจและชี้จุดให้เพื่อนๆดูบนอาคารจอด เวลาผ่านไปสักพักจนต่อเดินทางไปสมทบกับเพื่อนๆพนักงานลานจอดอีกสองสามคนบนดาดฟ้าอาคารจอด แต่สิ่งที่เห็นข้างบนนั้นมีแต่ความว่างเปล่ากับลานโล่งๆ ไม่มีรถและไม่มีลูกค้าอยู่บนนั้นสักคนเลย และพนักงานคนอื่นๆก็ช่วยกันยืนยันว่านอกจากกลุ่มพนักงานแล้วไม่มีใครอื่นอยู่บนอาคารจอดนี้เลย ทุกคนก็เลยเดินลงจากอาคารจอดกัน แต่ระหว่างที่ต่อยังงงๆกับเหตุการอยู่นั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองหาอีกครั้ง แต่มันกลับทำให้เขาขนหัวลุกและหนาวเยือกไปทั้งตัว ภาพที่เห็นคือชายคนหนึ่งยืนอยู่กลางลานอาคารจอดกำลังยิ้มให้เขา ดวงตาของชายคนนั้นมีแต่สีดำ และรอยยิ้มที่ฉีกไปถึงใบหูซึ่งภายในรอยยิ้มนั้นมีแต่ความว่างเปล่า!! เท่านั้นละต่อวิ่งแหวกกลุ่มเพื่อนลงจากอาคารจอดอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนกลุ่มเพื่อนเห็นต่อวิ่งไปก่อนก็เลยวิ่งตามกันเสียงดังวุ่นวายไปหมด...
หลังจากวันนั้นต่อหายไปสองวันถึงได้กลับมาทำงาน เขากลับมาเล่าให้เพื่อนคนหนึ่งฟังว่าคืนนั้นหลังจากออกกะกลับไปถึงห้องก็อาบน้ำนอน ชายคนนั้นตามไปเข้าฝันเขาในสภาพเดิม(ยิ้มปากฉีกถึงใบหู) กับคำพูดทิ้งท้าย "ขอโทษนะ แค่แกล้งเล่นเฉยๆ" ......
วิญญาณมาแกล้ง
เหตุมันเกิดที่บริเวณอาคารจอดรถของห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง ที่ตั้งก็เกือบจะใจกลางกรุงเทพละครับ จะขออธิบายเกี่ยวกับลานจอดรถของห้างนี้นิดหน่อยนะครับ คือลานจอดรถจะมีสองส่วนครับ คือส่วนลานจอดที่เป็นลานกว้าง(ทุกๆวันพุทธจะมีตลาดนัดเปิดท้าย) กับอีกส่วนหนึ่งจะเป็นอาคารจอดรถซึ่งอยู่ติดๆกันและอยู่ด้านหลังของตัวห้าง และบริเวนลานจอดก็จะมีหอสูงอยู่ใกล้ๆกับอาคารจอดรถ เอาไว้ให้พนักงานใช้คอยสังเกตการเพื่อความปลอดภัยของลูกค้า และในส่วนของอาคารจอดรถมีกฎว่าหลังจากสามทุ่มจะต้องไม่มีรถของลูกค้าจอดอยู่รวมถึงจะต้องไม่มีลูกค้าอยู่ในอาคารด้วย
คืนเกิดเหตุ.. เวลาประมานสามทุ่มเศษ ต่อ(นามสมมติ)ซึ่งวันนั้นรับหน้าที่อยู่บนหอคอยตรวจการ ได้สังเกตุเห็นสิ่งผิดปกติที่อาคารจอดรถ คือเห็นคนๆหนึ่งยืนอยู่ที่ริมรั้วชั้นบนสุดของอาคารจอดรถ จึงได้ทำการแจ้งให้พนักงานในอาคารจอดรถขึ้นไปตรวจสอบ ระหว่างที่รอต่อก็เห็นชายคนนั้นยืนอยุ่ที่ริมรั้วตลอด จนผ่านไปสักพักก็มีเสียงเรียกจากวิทยุสื่อสารดังขึ้นมา "ไหนวะคนบนดาดฟ้าลานจอดไม่เห็นมีใครเลย" ต่อเลยตอบกลับไป "ยืนอยู่ตรงริมรั้วด้านที่ติดกับลานจอดนี่ไง เนี่ยยังยืนอยู่เลย" แต่พนักงานบนอาคารจอดก็ยังยืนยันว่าไม่มีใครอยู่บนดาดฟ้าของอาคารจอดเลย เกิดการโต้เถียงกันทางวิทยุสื่อสารสักพัก หัวหน้าแผนกลานจอดซึ่งฟังวิทยุสื่อสารอยู่ตลอดจึงได้สั่งให้ต่อขึ้นไปพิสูจและชี้จุดให้เพื่อนๆดูบนอาคารจอด เวลาผ่านไปสักพักจนต่อเดินทางไปสมทบกับเพื่อนๆพนักงานลานจอดอีกสองสามคนบนดาดฟ้าอาคารจอด แต่สิ่งที่เห็นข้างบนนั้นมีแต่ความว่างเปล่ากับลานโล่งๆ ไม่มีรถและไม่มีลูกค้าอยู่บนนั้นสักคนเลย และพนักงานคนอื่นๆก็ช่วยกันยืนยันว่านอกจากกลุ่มพนักงานแล้วไม่มีใครอื่นอยู่บนอาคารจอดนี้เลย ทุกคนก็เลยเดินลงจากอาคารจอดกัน แต่ระหว่างที่ต่อยังงงๆกับเหตุการอยู่นั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองหาอีกครั้ง แต่มันกลับทำให้เขาขนหัวลุกและหนาวเยือกไปทั้งตัว ภาพที่เห็นคือชายคนหนึ่งยืนอยู่กลางลานอาคารจอดกำลังยิ้มให้เขา ดวงตาของชายคนนั้นมีแต่สีดำ และรอยยิ้มที่ฉีกไปถึงใบหูซึ่งภายในรอยยิ้มนั้นมีแต่ความว่างเปล่า!! เท่านั้นละต่อวิ่งแหวกกลุ่มเพื่อนลงจากอาคารจอดอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนกลุ่มเพื่อนเห็นต่อวิ่งไปก่อนก็เลยวิ่งตามกันเสียงดังวุ่นวายไปหมด...
หลังจากวันนั้นต่อหายไปสองวันถึงได้กลับมาทำงาน เขากลับมาเล่าให้เพื่อนคนหนึ่งฟังว่าคืนนั้นหลังจากออกกะกลับไปถึงห้องก็อาบน้ำนอน ชายคนนั้นตามไปเข้าฝันเขาในสภาพเดิม(ยิ้มปากฉีกถึงใบหู) กับคำพูดทิ้งท้าย "ขอโทษนะ แค่แกล้งเล่นเฉยๆ" ......