ทำงานมาเหนื่อยๆ กลับมาถึงห้อง คนเดียวนั่งฟังเพลง อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหล ปรึกษาคนที่รู้จัก เค้าบอกว่าเหงารึป่าว แฟนเราก็มีนะ (คบกันมา 5ปี) แค่ไม่ค่อยได้คุยกัน วันนึงคุยกัน 2 นาที บางวันเช่นเมื่อวาน จนถึงตอนนี้ โทรไปก็ไม่รับ ไม่รับเลย โทรหลายครั้งแล้ว เป็นแบบนี้มาเกือบปีแล้ว ตอนแรกก็เสียใจนะ แต่ตอนนี้คิดว่า มันกลายเป็นชินไปซะแล้ว อาจจะแค่ความรักมันอิ่มตัว ซักพักเมื่อเริ่มรู้สึกว่าขาดอะไรไปก็อาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม (หรือคิดไปเอง) ผิดตรงไหน เที่ยวกลางคืนเดือนละครั้ง เผลอๆ 2เดือนครั้ง ไม่มีคนอื่น ไม่เคยคุยกับคนอื่น พึ่งเรียนจบ เงินเดือน 2หมื่นกว่า อายุ 23 หน้าตาก็ไม่ขี้เหร่นะ มีคนเค้ามาจีบเรื่อยๆ แต่ไม่เคยหลวมตัว ผิดไหมที่คิดจะมั่นคงกับใครซักคน แปลกนะ ทำไมเวลาทำงาน เราจะเป็นคนที่สนุกเฮฮา หลายๆคนบอกว่า ถ้าขาดเราไป คงจะเหงากันน่าดู เราสามารถทำให้หลายๆคนหัวเราะได้ ทำให้หลายๆคนมีความสุข แต่ทำไม เวลานี้ ตอนนี้ ถึงรู้สึกบ้าๆแบบนี้ แค่อยากรู้ว่า ต้องทำยังไง ให้ไอ้ความรู้สึกแบบนี้มันหายไป ไม่ต้องรู้สึกแบบนี้อีก ไม่อยากร้องไห้คนเดียว เป็นผู้ชายนะ แต่ร้องไห้ทุกวัน อ่อนแอเป็นบ้า (ด่าตัวเอง) พอละ ได้ระบาย ขอบคุณที่อ่าน
ปล. ไม่มีทางคิดสั้น โตแล้ว