หลายๆคนคงมีประสบการณ์ยืนรอคิวซื้อของที่ต้องใช้เวลานานมาก อารมณ์แบบยืนเล่นเกมเศรษฐีล้มละลายไปหลายตาก็ยังไม่ได้ซื้อ วันนี้เจอมากับตัวเองสดๆร้อนๆเลย แต่เป็นการรอคิวที่เราสมัครใจเอง โทษใครไม่ได้จริงๆ ต้องโทษตัณหาของเราเอง ฮือ... /me ร้องไห้

วันนี้เราไปยืนซื้อน้ำเต้าหู้มา ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ น้ำเต้าหู้! ใครจะไปคิดว่าร้านน้ำเต้าหู้รถเข็นลูกค้าจะเยอะมากมาย แถวบ้านเราเจ้านี้อร่อยมาก ขอเรียกว่า ร้านน้ำเต้าหู้บัตรคิวละกัน เพราะว่าลูกค้าที่จะสั่งต้องจับบัตรคิวเสมอเนื่องจากคนเยอะมากกกกก! มีทั้งหมด 30 คิว เราจับบัตรคิวได้เบอร์ 4 ตอนเราไปซื้อถึงคิวที่ 28 แล้ว คิดในใจว่าใกล้จะวนมาถึงคิวเราละ ไม่นานๆ นี่ก็ยืนรอสวยๆ มือถือก็ไม่ได้เอามา ยืนมองแม่ค้าตักน้ำเต้าหู้ไปพลางๆละกัน เราได้เห็นลูกค้าหลากหลายสไตล์มากไม่ว่าจะเป็น

"น้ำเต้าหู้ไม่ใส่เครื่อง ไม่ใส่เม็ดแมงลัก ไม่ใส่อะไรเลย หวานน้อย 2 ถุง" แม่เจ้า! สั่งธรรมดาหวานน้อยจะประหยัดเวลาเยอะมากพี่

"ปาท่องโก๋ ขอกรอบๆ 20 บาท" แอบเห็นว่าปาท่องโก๋มันนอนอยู่ในกระด้งมาตั้งนาน แม่ค้ามองบนเล็กน้อย คงนึกอยู่ว่าจะหยิบชิ้นไหนที่กรอบดี

"น้ำเต้าหู้ใส่เนื้อเต้าหู้ 40 ถุง"

บร้ะเจ้า! บ้าไปแล้ว ตอนนั้นในใจคิดว่าซื้อไปอาบหรอ แต่เขาอาจจะซื้อไปฝากเพื่อนๆ 40 คนก็ได้ เรานี่อยากจะไปช่วยแม่ค้ามัดถุงมากเลย -..- เราตั้งใจจะกินแค่ น้ำเต้าหู้นมสดใส่เครื่องถุงเดียว กับขนมปังสังขยา ไม่นะ! เรานี่มันไม่ใช่ลูกค้ารายใหญ่ของเขา  คิดจะถอดใจหลายครั้งมาก แต่มันอยากกินจริงๆ จึงยืนรอต่อไปด้วยความอดทน ผ่านไปทั้งหมดเป็นเวลา 45 นาทีจ้า! TT

และในที่สุด เราก็ได้มันมาครอบครองงงงง!!



อร่อยมากจริงๆ ชนิดที่ว่าแม่ช้อยจะต้องมารำหน้าร้านกันเลยทีเดียว
แล้วเพื่อนๆคนไหนเคยมีประสบการณ์รอคิวโหดๆบ้าง
#ขอแท็กห้องก้นครัวเพราะเกี่ยวกับอาหาร
#ขอแท็กชีวิตวัยรุ่นเพราะเรายังอยู่ในวัยนี้ (บ้าไปแล้ว 555)