ต่อจากกระทู้แรกเลยนะคะ  ที่ทำไม่ว่าเราจะทำอะไรก็มักจะผิดไปหมดซะทุกอย่างเลย
บ้างก็น้อยใจนะ บ้างก็โกรธ หรือ ไม่พอใจเอามากๆ  
( บางคนอาจจะมองว่าเราเป้นคนเอาความคิดตัวเองเป็นหลัก หรือเอาแต่ใจ คิดไปเองป่าว หรืออคติไปไหม
อันนี้แล้วแต่ความคิดเห็นของคนอ่านเลยนะคะ เมื่อได้อ่าน เรื่องเด็กฝึกงานต่อจากภาคแรก )

ตั้งแต่มาทำงานที่นี้ บอกไม่ถูกเลยว่าความสุขในการทำงานนั้นอยู่ตรงไหน
มันไม่มีความสุขเลย เข้าใจนะว่า งานมันก็มีชอบบ้างไม่ชอบบ้าง อาจจะไม่ได้ทำ
แบบทีเราหวังไว้ซะทุกอย่าง โอเคเข้าใจคะ แต่นี้ฝึกที่นี้มาเดือนหนึ่งแล้ว
ยังเรียกว่า สิ่งที่ชอบนั้นยังไม่มีเลย เขาให้เราทำอะไรไม่รู้ บางทีก็คิดเหมือนว่าโดนแกล้ง
เรารุ้สึกว่าแมร่งไม่ใช่ละ เราพยายามอดทนมากๆ ทำตามใจเขาทุกอย่าง
อย่างที่ว่าเขานายเรา  แต่งานที่ทำมันไม่เกินความสามารถเราหรอก แต่เวลานะสิ ควรให้มาพร้อมงานจะดีมาก

เริ่มเลยนะ ว่าเราฝึกที่นี้มันหนักแค่ไหน
1 .  เขาให้เราทำสคิป ซึ่งเขาบอกว่างานชิ้นนี้จะเป็นงานของเราเองโดยให้เราคิดบทพูด งานนนี้ว่าหนักแล้ว รู้ไหมเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้
2.   เรามีธุระต้องไปต่างจังหวัดซึ่งได้ขออนุญาตแล้ว จากที่ไม่เคยหยุดเลยตั้ง1 เดือน  พอมาอีกวันจ้าา  งานสคิปยังไม่เสร็จเลย ให้งานเพิ่ม
อยากบอกว่างานหนัก แต่ไม่ยาก คือ? แลกล้งกันป่าว? เป็นอย่างนี้2 ครั้งที่หยุด พอไม่หยุดก็ไม่มีงานเพิ่มเลยจ้ะ
3. เขารู้ตัวเขาเองว่าเป็นคนงานเยอะ ซึ่งเรื่องพึ่งเกิดเมื่อสักครู่ เขาเรียกเราเพื่อขอดูงานสคิป เราบอกว่าแปปหนึ่งคะ ไม่ถึง1 นาที เราเดินไปหาเขา เขาบอกว่า
"  เด็กนี่ มาทำอะไรป่านี้ พี่ไม่มีเวลามากนักนะ ถ้าพี่วว่างเราต้องว่าง ถ้าจะมาไม่ว่างไม่ได้หรอกนะ  "  เรางงเลย แค่แปปเดียวเองและกำลังส่งงานให้เขา
ว่าเราซะแบบปี๊ด
4 .  เสาร์ อาทิตย์ เป็นเวลาพักผ่อนใช่ไหม?  เขาเหมือนกลัวเราว่าง ให้งานมาทำด้วยจะ และขอตรวรงานทั้งหมดวันจันทร์ ซึ่งเราอยากรุ้ว่า คนทำงานกัน
เขาแบกงานกันกลับทำบ้านไหม?

4 ข้อหลักๆนี้ เป็นสิ่งที่เราอยากระบาย เรารู้สึกไม่โอเค เราพยายามทำตามหน้าที่เราแล้ว