คือเรารู้ตัวอะค่ะ ว่าไม่ใช่คนเฟรนลี่ เพื่อนสนิทก็บอก
เวลาที่มีใครเข้ามาคุยด้วย เราก็จะคุยเยอะมาก หรือเวลาคุยกับคนที่สนิทๆก็จะร่าเริงสุดๆ
แต่กับคนที่เราไม่รู้จักหรือไม่สนิท เราก็ไม่กล้าเข้าไปทำความรู้จักหรือคุยด้วยก่อน
บางคนรู้จักแล้ว แต่ไม่สนิทเราก็จะเงียบๆเวลาต้องไปอยู่ในกลุ่มสังสรรค์กับพวกเค้า
บางทีมันเลยทำให้รู้สึกว่าตัวเองน่าเบื่อ
เวลาไปไหนก็ชอบไปกับเพื่อนกลุ่มเดิมๆ
เคยพยายามเฟรนลี่เหมือนกันนะคะ แต่รู้สึกขัดกับตัวเอง รู้สึกว่ามันไม่ใช่ธรรมชาติของตัวเรา กลับบ้านมาแล้วเหนื่อยมาก

เคยถามตัวเองเหมือนกันว่าถ้าไม่เฟรนลี่แล้วจะเกิดอะไรขึ้น คำตอบคือมันทำให้เรามีเพื่อนน้อยและบางครั้งก็เหงา
บางทีก็เสียความมั่นใจ ยกตัวอย่างเช่น เราแบ่งขนมให้คนรู้จัก เค้าปฏิเสธ เราก็พยายามตื๊อ แต่เค้าก็ปฏิเสธอย่างสุภาพ เราคิดว่าการตื๊อมากๆจะทำให้เค้ารำคาญ ก็เลยหยุด
ไม่ถึงชั่วโมง เพื่อนเราเอาขนมอันเดิมไปให้คนๆเดิม แต่เค้าดันรับ มันทำให้เกิด"เอ๊ะ"ในใจเมื่อกี้ก็ขนมอันนี้ตอนให้ก็พูดแบบนี้นินา
มันเลยไม่มั่นใจ

ก็เลยอยากถามเพื่อนๆว่าทำยังไงเราถึงจะเป็นคนเฟรนลี่ได้ทั้งตัวและหัวใจ คือไม่ใช่ใจไม่อยากเป็นมิตรนะ แต่รู้สึกว่าทำแล้วมันไม่เป็นธรรมชาติอะ

สุดท้าย มีใครเป็นเหมือนเราบ้างมั้ยคะ