เขียนบันทึกส่วนตัวไว้หลังจากไปดูพรีเมียร์ลีคมาหนึ่งนัด เมื่อเดือน พค ที่ผ่านมา เป็นเกมส์ระหว่าง ลิเวอร์พูล vs ควีนพาร์ค เรนเจอร์ เป็นนัดแรกของเราในพรีเมียร์ลีค และไปดูในสนามคนเดียวจึงอยากมาแบ่งปันเรื่องราว ว่า ไปดูบอลคนเดียวมันก็ทำได้นะ ไม่น่ากลัวด้วย

ถ้าอยากเข้าไปดูบอลสักนัดหนึ่งต้องเริ่มจากการหาตั๋วฟุตบอลนัดนั้นให้ได้ก่อน วิธีการซื้อตั๋วบอลพรีเมียร์ลีกนั้นไม่ยากโดยเริ่มจากต้องสมัครเป็นสมาชิกของสโมสรก่อนหลังจากนั้นจะมีอีเมล์ส่งมาแจ้งว่าจะสามารถเริ่มซื้อตั๋วได้เมื่อไหร่ได้

ในหนึ่งฤดูกาลจะแบ่งกันขายตั๋วออกเป็น 2 ช่วงคือ ช่วงต้นเริ่มตั้งแต่เปิดฤดูกาลเดือนสิงหาจนถึงเดือนธันวาคมและช่วงหลังคือช่วงเดือนมกราคมจนถึงพฤษภาคม ทีมคู่แข่งจะแบ่งเป็นทีมระดับ A B C เงื่อนไขในการซื้อตั๋วของแต่ละระดับจะต่างกันออกไป สมาชิกใหม่สองฤดูกาลอย่างเราซื้อได้ที่ระดับทีม C อย่างไม่ต้องสงสัย

ในวันเปิดจองตั๋ว ต้องอาศัยความเร็วอย่างมาก เปิดปุ๊บต้องเข้าไปทันที เลือกที่นั่งแล้วกดจ่ายตัง ถ้าช้าไปนิดเดียวจะต้องติดแหงกอยู่กับการรอคิว รอแล้วรอเล่ากว่าจะเข้าไปเลือกที่นั่งได้ ตั๋วก็ sold out พอดี

เมื่อเรากดจองตั๋วได้แล้วจะมีเมลยืนยันจากสโมสรมาให้ จากนั้นก็นับวันรอไปชมเกมในสนาม

ในวันแข่งขัน เราต้องนำบัตรสมาชิกไปด้วย บัตรนี้จะใช้สแกนเข้าสนามและข้อมูลที่นั่งจะอยู่ในบัตร หน้าสนามในวันแข่งจะมีเจ้าหน้าที่ถือเครื่องอ่านบัตร คอยอำนวยความสะดวกให้แฟนบอล เอาบัตรยื่นให้เจ้าหน้าที่เค้าจะเอาเสียบในเครื่องอ่านจากนั้นจะมีใบเสร็จปริ้นออกมาเป็นชื่อสมาชิกระบุประตูทางเข้า แถวที่นั่ง พอประตูเปิดก็ใช้บัตรแตะที่เครื่องอ่าน เดินผ่านช่องเล็กๆเข้าไปจากนั้นก็เข้าไปนั่งที่ของตัวเอง








สำหรับคนที่ไม่ได้เป็นสมาชิกเค้าก็จะไปซื้อบัตรผ่านเอเจนจากนั้นก็นำรหัสจองมาขึ้นตั๋วที่เคาน์เตอร์ในวันแข่ง ซึ่งถ้าเราซื้อตั๋วผ่านเอเจ้น เราจะได้ตั๋วกระดาษสำหรับใช้เข้าสนาม หน้าตั๋วจะระบุวันที่แข่ง แข่งกับใคร มีตราสโมสรติดอยู่ด้วย ตั๋วกระดาษแบบนี้น่าเก็บเป็นที่ระลึกมาก แต่สำหรับสมาชิกรายปีที่มีบัตรสมาชิกอยู่แล้วจะไม่ได้บัตรแบบนี้ด้วยความที่อยากได้  เราเดินไปขอเจ้าหน้าที่แต่เค้าบอกว่าไม่ได้

ก่อนเกมเริ่ม ถ้าใครมาถึงก่อนก็จะเดินเล่นไป ถ่ายรูป เก็บบรรยากาศ แต่ความจริงมันก็ไม่มีอะไรเลย เพราะรอบสนามคืนบ้านคน ปิดเงียบ ร้านรวงก็ยังไม่เปิดจนกว่าจะเที่ยง เก้าอี้สาธารณะให้นั่งก็ไม่มี ยิ่งวันที่อากาศ ฝนตก ไม่รู้จะไปหลบร่ม หาที่อุ่นๆอยู่ได้ที่ไหน ส่วนใหญ่ก็เลยจะเข้าช้อปของสโมสรหรือไม่ก็หาซื้อผ้าพันคอที่ระลึกประจำแมชต์ ไม่ก็นั่งกินอาหาร ฟังดนตรี หรือไม่ก็ดื่มเบียร์ในผับกับเพื่อนๆ



พอถึงเวลาใก้ลเริ่มเกมก็ค่อยเข้าสนาม แฟนบอลก็จะทยอยเข้าไปในสนามเรื่อยๆซักประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนแข่ง นักเตะก็ออกมาวอร์มร่างกาย และซักประมาณ 10 นาทีก่อนเกมเริ่มนักเตะก็จะเข้าไปแต่งตัวเตรียมพร้อมสำหรับแข่งจากนั้นทุกอย่างก็จะเป็นเหมือนตามที่เห็นจากการถ่ายทอดสดทางทีวี

เวลานั่งดูบอลแล้วก็นั่งปะปนไปกับแฟนบอลคนอื่น การจะได้นั่งกับคนที่ไปด้วยกันนั้นค่อนข้างยาก ถ้าไม่ได้เป็นสมาชิกที่จองตั๋วมาพร้อมพร้อมกัน ก็ต้องยอมนั่งกับคนอื่น แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะทุกคนก็สนใจอยู่ที่เกมการแข่งขันจะมีพูดคุยกันบ้างก็ตอนที่ขอให้ถ่ายรูป ซึ่งก็ดีเหมือนกันเป็นการได้รู้จักเพื่อนใหม่ คนในสนามก็มีหลายวัยทั้งผู้ชาย คนแก่ เด็ก คนพิการ คู่แม่ลูก คู่รักและครอบครัว

อย่างเราเองก็ได้ผู้หญิงคนจีนกับคุณป้าคน นึงช่วยถ่ายรูปให้ หลังเกมจบคุณป้าก็บอกว่า Good Game พร้อมกับถามว่าเรามาจากไหนแล้ว ก็บอกว่าไทยแลนด์ แต่คุณป้าเข้าใจว่าเป็นไต้หวัน เราบอกว่าไม่ใช่ Bangkok ป้าเลยอ่อ bangkok, Thailand พร้อมกับกล่าวว่า ขอโทษนะ ป้าถามว่ามาคนเดียวหรอแล้วก็บอกว่าใช่ เพราะได้ตั๋วใบเดียว

ช่วงพักครึ่ง 15 นาทีในสนามก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แฟนบอลก็ลุกไปเข้าห้องน้ำหรือไม่ก็ไปหาของกินแล้วก็กลับเข้ามาใหม่เมื่อเกมเริ่มในครึ่งหลัง

หลังบอลเลิกแฟนบอลก็ทยอยกันออกจากสนามแต่ก็มีบางกลุ่มที่ยังอยู่เพื่อที่จะถ่ายรูปและเก็บบรรยากาศแต่ก็ไม่เกิน 15 นาทีเพราะว่ายามก็จะมาคอยไล่ออกไป ถือว่าเขาเคลียร์สนามให้โล่งได้เร็ว

แฟนบอลบางส่วนจะไปดักรอนักเตะที่ทางออกเผื่อว่านักเตะบางคนจะแวะแจกลายเซ็นแต่ถ้าไม่แจกเค้าก็จะขับรถออกไปเลย ความจริงแค่ได้ส่งนักเตะกลับบ้านก็ดีใจแล้ว



จากนั้นแฟนบอลบางส่วนถ้าไม่กลับบ้านก็จะเข้าผับแถวๆรอบสนาม เข้าไปสังสรรค์ตามประสาคอบอลหรือจะอยู่เชียร์บอลคู่อื่นก็ได้ คนที่จะกลับบ้านถ้าไม่ขับรถส่วนตัวมาก็ต้องรอรถเมล์ บนรถเมล์ก็จะมีแฟนบอลอยู่เต็มไปหมดจุดหมายปลายทางก็คืออยู่ใจกลางเมือง พอถึงใจกลางเมืองแล้วก็แยกย้ายกันไป



พูดถึงเรื่องตั๋วผี มีคนขายตัวผีหน้าสนามเหมือนกันราคาหน้าตั๋ว 52 ปอนด์ เขาขายใบละ 100 ปอนด์เช่นเดียวกันกับที่เมืองไทยถ้าเราพยามหาตั๋วจากเอเจนต่างๆที่ขายตั๋วตกเค้าจะคิดเป็นเงินไทยตกใบละประมาณ 10,000 บาท บางเจ้าแพงจนเค้าไม่กล้าบอกราคา ส่วนมากตั๋วมันขายเป็นคู่ เพราะน้อยคนที่จะไปดูคนเดียว ที่นั่งดีๆจะถูกอัพราคาขึ้นไปอีก หรือถ้าแยกขายใบเดียวก็จะแพงกว่าซื้อสองใบ มีการต่อรองกันจนหยดสุดท้าย เพราะถ้าเราไม่เอา มันก็มีคนที่ยอมจ่ายเพื่อให้ได้ตั๋ว

พอได้สัมผัสธุรกิจด้านนี้แล้วก็รู้ว่า เขาโก่งราคามากๆ ดังนั้นวิธีการที่ง่ายที่สุดคือสมัครเป็นสมาชิก เพราะนอกจากจะได้ตั๋วในราคาที่สมเหตุสมผลแล้วยังจะได้ของที่ระลึกจากสโมสรและมั่นใจได้ว่าตั๋วที่ได้จะใช้เข้าสนามได้แน่นอน อุดหนุนทีมที่รักดีกว่าไปจ่ายเงินให้คนพวกนี้

นี่เป็นประสบการณ์ 1 นัดในพรีเมียร์ลีก เผื่อมีใครอยากไปดู เรายินดีช่วยเหลือและแบ่งปันข้อมูลให้เต็มที่ เพราะความฝันของคนที่ดูบอลไม่ว่าจะทีมไหนๆ ก็คือการได้ไปชมเกมจริงๆในสนามสักครั้ง