สวัสดีครับ เริ่มเรื่องเลยนะครับ พอดีว่าเมื่อ3 เดือนก่อนผมมีโอกาสได้ไปต่างประเทศครับ ไปนาน3 เดือนเลย ไปอยู่กับพี่ชายของผมครับ ที่สวีเดน มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิต และมันเรื่องทีทำให้ผมรู้สึกแย่กับการกำทำของตัวเองที่สุดครับ เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้ไปอยู่กับเพื่อนครับ เขาเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดโตมาด้วยกัน ทุกเรื่องเราจะเล่าให้กันฟัง ไม่ปิดบังครับ เพื่อนผม ชื่อ บีครับ (นามสมมุติ) เขาเป็นที่เก่งมากครับ พูดได้หลายภาษา อังกฤษ ฝรั่งเศส เกาหลี ญี่ปุ่น ลัทเวีย นอร์เวย์ สวีเดน เขาได้ทำงานที่โน้น เป็นพลเมืองสวีเดนเต็มตัวแล้ว เขาเลยให้ผมไปอยู่กับเขาได้ อยู่กันที่สต็ฮคโฮม เริ่มจากประมาณเดือนพฤษภาคม ช่วงต้นเดือน บี ได้รู้จักกับ พี่เอ (นามสมมุติ) รู้จักกันทางแอปอะไรในไอโฟน ไม่แน่ใจอะไร เป็นสีเหลืองๆ พี่เอ เขาบอกว่า เป็นมาเลเซีย มาเรียนที่ฝรั่งเศส และได้มาประชุมที่ อุฟซอล่า เมืองที่ไม่ไกลจากสต็อคโฮมครับ พอเสร็จประชุมที่ อุฟซอล่า พี่เอก็มาเที่ยวที่สต็อคโฮม ทำให้พี่เอ และบี ได้คุยกันจน นัดเจอกัน ที่ เมืองเก่าโดยที่ บีอาสา พาพี่เอไปเที่ยวในสต็อคโฮม เขาทั้งสองพากันไปเที่ยว เมืองเก่า สวนพระราชา และพากันไปกินอาหารเกาหลี แล้วแยกกันเพราะวันนั้นเย็นมากเเล้วและฝนตก และวันต่อมาบีต้องไปทำงานตั้งแต่ 7โมงเช้า ทำให้ทั้ง2คนแยกกัน พอบีกลับมาบ้าน พี่เอส่งข้อความมาหาบี ถามว่า "****ที่สวีเดนเปิดให้ผุ้ชายกับผุ้ชาย รักได้ไหม*****" ผมกับบีคุยกันเรื่องนี้ว่าไปเจออะไรมาบ้าง บีบอกว่า"พี่เอพูดฝรั่งเศสไม่ค่อยคล่องเลยคุยภาษาอังกฤษ บีสังเกตุว่า พี่เอพูดภาษาอังกฤษสำเนียงไทยมากแปลกๆ ที่คนมาเลย์จะพูโแบบนี้" แต่ผมก็บอกบี ว่า "เขาเป็นเอเชีย บ้านใกล้ๆกันคงสำเนียงเหมือนกันมั้ง" แล้วบีก็บอกว่า "กูว่าเขาเป็นคนไทย" ผมเลยได้แต่ตามใจ ผมไม่ได้สนใจอะไรครับแล้วผ่านไปอีกวัน วันต่อมาบีไปเจอกับพี่เอ อีกครั้ง ครั้งนี้พอพี่เอเจกับบีได้เขาไปกอดเลยกลางสาธารณะเลย บีบอกอายมากเพราะไม่เคยแบบนี้ วันนั้นฝนตกเขาทั้ง2 ได้เดินไป ทาง สกันเซ่น ฝนตกได้ถือร่มคนละอัน จูงมือกันไปแล้วพอไปจุดหนึ่ง พี่เอก็จับบี มาจูบ กลางสวนอีกครั้ง ตอนนั้น เป็นเวลาประมาณ 2 ทุ่มนิดๆ เพราะช่วงเดือนนี้ที่สวีเดนพระอาทิตย์ตก 4ทุ่มครับ พอจะกลับบ้านพี่เอบอกว่าจะมาส่ง เอที่บ้านสถานีรถไฟใต้ดดิน แต่พี่เออยากมาส่งที่บ้าน บีก็เลยตกลงครับ พอมาถึงหน้าบ้าน ซึ่งเป็นอพาร์ทเม้น อยู๋ชั้น4 ซึ่งขณะ ผมอยู่ข้างๆหน้าต่าง ซึ่งสามารถมองทางเข้าได้ แต่ก่อนจาก พี่เอก็จูบบีอีกครั้ง และขอขึ้นมาที่บ้าน แต่บีปฎิเสธ และพี่เอ ก็กลับบ้านแต่โดยดีครับ ส่วนบีขึ้นมาบนบ้าน ดีใจมาก มีผู้ชายโรแมนติค จูบกลางสายฝนเหมือนหนังเกาหลีแถมม่จูบส่งหน้าบ้านอีก โคตรโรแมนติคเลย แล้วทั้งสองได้แลกเบอร์โทรกับวอสแอปกัน แล้วพี่ก็กลับไปฝรั่งเศส ก็คุยกันตลอดหลายวันจากนั้นมา บีเขาไปเจอเฟสบุ้คพี่เอ ซึ่งโปรไฟล์ทุกอย่างระบุเป็นคนไทย แถมยังมีเพื่อนร่วมกับเพื่อนสนิทตั้งแต่ม ปลาย ***"ชื่อ ซี" *** ผมเจอเลยแบบนี้เลยบอกบี ว่า "เดี่ยวกูสืบให้" ผมเลยยิ้มเพิ่มพี่เอเป็นเพื่อน แล้วคุยแชท บอกว่า" ชอบพี่เขา แอบชอบมานานแล้ว" พี่เอตกใจมากเลยครับ ผมกับพี่เอคุยกันแบบงงๆ ผมถามพี่ ว่า อยู่กรุงเทพแถวไหน เขาบอกว่า อยู่ฝั่งธน ผมเลยตัดสินใจไปถามเพื่อน คือซี ว่าพี่เอ เป็นใคร และได้คำตอบมากพอ สมควร คือ พี่เอ เป็นนักเรียนที่ฝรั่งเศส เป็นสุพรรณ มีคอนโดแล้วลาดพร้าว แค่นั้นผมถามเพื่อนแค่นั้น แต่เหมือนซีไม่ค่อยอยากบอกผม ไม่กล้าถามต่อ
ตอนนี้พี่เอไม่รู้ว่าผมมาสืบเรื่องเขา และซีก็ไม่รู้ว่าผมว่าสืบเรื่องพี่เอจากซี ระหว่างนั้นพี่เอกับบี ก็คุยกันมาตลอด และหลังจากนั้นพี่เอก็ไม่คุยแชทกับผมอีกเลยเพราะเขาบอกว่ารู้สึกกลัวผม ผมเลยมาปรึกษาบี ว่าต้องทำไงต่อ บีบอกว่าให้ผมหยุดทุกอย่าง เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไร ผมก็หยุดแค่นั้น แค่รู้ว่าเป็นไทยก็พอแล้ว แล้วตั้งคำถามต่อว่าทำไม ต้องโกหกว่า เป็นคนมาเลย์ด้วย แค่นั้นจจริง บีบอกว่าสักวันพี่เอคงบอกความจริงกับกู จากนั้นผมหยุดจริงๆ ไม่คุยกับเขาเลย มีแค่กดไลค์ให้ ในบ้าง สเตตัส เหมือนเพื่อนในเฟสบุ้คปกติ และผมได้ขอโทดพี่เอไปแล้วด้วยแต่พี่เขาก็โอเค
ผมเลยรู้สึกผิดมากกับเพื่อนที่ไปหลอกถามข้อมูลพี่เอจากซี เลยไปขอโทษ ขณะผมยังอยู่ที่สวีเดนและซีอยู่ที่ไทยครับ ผมโทรคุยกับเขาหลายชั่วโมงและเล่าเรื่องเกือบทุกอย่างให้ฟัง แต่มีแค่เรื่องเดียวว่าบีเป็นใคร ได้แต่บอกว่าเป็นคนหนึ่งเท่านั้นเอง ความจริงแล้วบีกับซี ก็รู้จักกันครับ แต่ผมกลัวเป็นเรื่องกันเพราะซีก็สาระภาพว่า ซีชอบพี่เอเหมือนกัน ชอบตั้งนานแล้ว และมีอะไรกันแล้วด้วย ผมเลยได้แต่ขอโทษเขาเพราะผมไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ผมบอกเขาจะบอกทุกอย่างตอนกลับมาไทยแล้วซีก็โอเค พอผมกลับมาไทย ผมพยายามจะบอกเรื่องนี้กับซี แต่ไม่ยอมรับฟังบอกว่าไม่พร้อม ผมเลยไม่ได้เจอกับอีกเลย จนเมื่อวานซีส่งข้อความไลน์มาทางพร้อมกับส่งแคปหน้าจอ คุยเรื่องนี้และบอกความจริงที่ผมบอกซีทุกอย่าง ผมได้แต่ถามไปบอกเขาทำไม สิ่งอยากรู้ก็รุ้แล้วเดี่ยวพี่เอกับบีคงคุยกันเองเป็นเรื่องคนๆสองคน แต่ซีบอกผมว่า "กูหึงพี่เอ กูรักเขา กูมีอะไรกับเขา กูไม่อยากให้เขาได้บี กูเรื่องรู้สึกแย่ที่เสียของรัก " ผมได้แต่อึงเลยครับเพราะตอนแรกซีบอกว่า ไม่มีอะไรกัน ไม่เคยเจอกัน แค่คุยกันผ่านเฟสบุ้ค แล้สัญญาจะไม่บอกพี่เอ และสาบานว่าไม่ได้รักพี่เอไม่ได้คิดอะไรทั้งสิ้นอันนี้ คือตั้งแต่แรกๆเลย ผมเลยกล้าที่บอกความจริงให้เพื่อนฟัง แล้วบีก็ส่งข้อความมาหาผม พร้อมบอกว่า พี่เอส่งความภาษาไทยมาหาพร้อมกับความจริงทุกอย่าง และข้อโทดไม่ได้ตั้งจะโกหก อะไรทั้งสิ้น แต่พี่เอได้บล็อคเฟสบุ้คผมไปเรียบร้อย ผมการสนทนาตลอดกาล
สรุป
พี่เอ เป็นคนต้นเรื่องเพราะโกหกว่าเป็นคนมาเลย์ จริงๆเป็นไทย และโดนผมแอดเฟสบุ้คแล้วบอกว่าชอบ แล้วกลัวผม แล้วได้บล็อคเฟสบุ้คผมไปแล้ว ไม่โอกาสขอโทษเลย แต่คุยกับซีทั้งทางไลน์และเฟสบุ้คเท่าไม่เคยเจอกัน พี่เอคุยกับบีปกติทุกอย่างดี กลายเป็นเรื่องตลกไป กับเรื่องที่โกหกไป
บีเป็นเพื่อนรุ่งพี่ผมไปอยู่กับเขาที่สวีเดน และได้ไปเดทกับพี่เอ และคุยกับพี่เอ สงสัยพี่เอแต่แรกว่าเป็นคนไทย เป็นคนเจอเฟสบุ้คพี่เอคนแรก แล้ว และบอกให้ผมหยุดที่ไปคุยกัยพี่เอ และรอให้พี่เอบอกความจริง
ซี เป็นเพื่อนสนิทตอน มปลาย อยุ่ที่ไทย รุ้จักกับพี่เอทางเฟสบุ้ค คุยกัน มโนไปเอวงทุกอย่างที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตั้งแต่บอกว่าตัวเองมีแฟน ทั้งทีโกหก ความจริงมันไม่มีคนนั้นเลย แถมยังไฟว่าผมนิสัยไม่ดี ผมชอบพี่เอ อยากได้พี่เอ ทั้งๆที่ผมเฉยๆมาก เลยอยู่นิ่ง ซีคนเป็นมโนเก่งมากครับแต่รักเพื่อนคนนี้มากครับ แต่ทำใจยอมรับมันครับ และซีไม่รุ้ว่าบีเป็นใคร แต่ถ้าซีรู้ว่าบีเป็นใคร ซีจะกลายเป็นที่โง่ที่สุด ที่โกหก ทุกอย่าง จนทุกคนเข้าใจอะไรผิดๆ และกลายเป็นเลวที่สุดของเรื่องนี้ เพราะไปเป็นปั่นเรื่องให้แดง
ผม คือที่ซุ่มไฟแล้วเดินออกมา แต่ซีไปพูดรับหลัง ซึ่งตอนคุยกับผมทางโทรศัพท์ไม่มีไรเกิดขึ้น ตอนนี้ผมในสายตาพี่เอ เป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุดครับ ผมกับบียังคุยกันปกติ ผมฝากบีไปขอโทดพี่เอแล้วครับ
สุดท้ายล่ะ ผมเชื่อหนึ่งในสามคน ไม่รวมผม จะได้อ่านกระทู้นี้ และผมขอโทษพี่เอที่สุดครับเพราะผมเป็นคนที่หลอกพี่คนแรก ผมหวังว่าพี่คงให้อภัย ถึงแม้ว่าจะได้เจอพี่อีกแล้ว ขอโทษจริงๆ และซีผมไม่ได้โกษธเลยแต่อยากรุ้คำตอบทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย ไม่เห็นคำว่าเพื่อนเลยหรอ และในชีวิตจริงวันนี้ผมก็คุยกับซีปกติครับ แค่มันอึดอัดมากๆ ส่วนบีก็เหมือนเดิมคุยกันทุกเรื่องรวมเรื่องนี้ด้วย ผมผิดผมรุ้ตัวเองผิด แค่อยากรู้ว่าความรู้สึกถ้าทุกท่านที่อ่านคิดยังไงบ้าง เป็นที่ระบายก็ได้ครับ มันหนักข้างใน
คนที่อ่านกระทู้นี้ ถ้างง ถามเลยนะครับผมจัะบอกให้ทุกท่านเข้าใจ ผมเชื่อว่าหลายคนงง เพราะผมพิมพ์เอาจากความรู้สึกที่มันไปเร็วมาก
ประสบการณ์ราคาแพงกับเพื่อนจอมมโน
ตอนนี้พี่เอไม่รู้ว่าผมมาสืบเรื่องเขา และซีก็ไม่รู้ว่าผมว่าสืบเรื่องพี่เอจากซี ระหว่างนั้นพี่เอกับบี ก็คุยกันมาตลอด และหลังจากนั้นพี่เอก็ไม่คุยแชทกับผมอีกเลยเพราะเขาบอกว่ารู้สึกกลัวผม ผมเลยมาปรึกษาบี ว่าต้องทำไงต่อ บีบอกว่าให้ผมหยุดทุกอย่าง เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไร ผมก็หยุดแค่นั้น แค่รู้ว่าเป็นไทยก็พอแล้ว แล้วตั้งคำถามต่อว่าทำไม ต้องโกหกว่า เป็นคนมาเลย์ด้วย แค่นั้นจจริง บีบอกว่าสักวันพี่เอคงบอกความจริงกับกู จากนั้นผมหยุดจริงๆ ไม่คุยกับเขาเลย มีแค่กดไลค์ให้ ในบ้าง สเตตัส เหมือนเพื่อนในเฟสบุ้คปกติ และผมได้ขอโทดพี่เอไปแล้วด้วยแต่พี่เขาก็โอเค
ผมเลยรู้สึกผิดมากกับเพื่อนที่ไปหลอกถามข้อมูลพี่เอจากซี เลยไปขอโทษ ขณะผมยังอยู่ที่สวีเดนและซีอยู่ที่ไทยครับ ผมโทรคุยกับเขาหลายชั่วโมงและเล่าเรื่องเกือบทุกอย่างให้ฟัง แต่มีแค่เรื่องเดียวว่าบีเป็นใคร ได้แต่บอกว่าเป็นคนหนึ่งเท่านั้นเอง ความจริงแล้วบีกับซี ก็รู้จักกันครับ แต่ผมกลัวเป็นเรื่องกันเพราะซีก็สาระภาพว่า ซีชอบพี่เอเหมือนกัน ชอบตั้งนานแล้ว และมีอะไรกันแล้วด้วย ผมเลยได้แต่ขอโทษเขาเพราะผมไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว ผมบอกเขาจะบอกทุกอย่างตอนกลับมาไทยแล้วซีก็โอเค พอผมกลับมาไทย ผมพยายามจะบอกเรื่องนี้กับซี แต่ไม่ยอมรับฟังบอกว่าไม่พร้อม ผมเลยไม่ได้เจอกับอีกเลย จนเมื่อวานซีส่งข้อความไลน์มาทางพร้อมกับส่งแคปหน้าจอ คุยเรื่องนี้และบอกความจริงที่ผมบอกซีทุกอย่าง ผมได้แต่ถามไปบอกเขาทำไม สิ่งอยากรู้ก็รุ้แล้วเดี่ยวพี่เอกับบีคงคุยกันเองเป็นเรื่องคนๆสองคน แต่ซีบอกผมว่า "กูหึงพี่เอ กูรักเขา กูมีอะไรกับเขา กูไม่อยากให้เขาได้บี กูเรื่องรู้สึกแย่ที่เสียของรัก " ผมได้แต่อึงเลยครับเพราะตอนแรกซีบอกว่า ไม่มีอะไรกัน ไม่เคยเจอกัน แค่คุยกันผ่านเฟสบุ้ค แล้สัญญาจะไม่บอกพี่เอ และสาบานว่าไม่ได้รักพี่เอไม่ได้คิดอะไรทั้งสิ้นอันนี้ คือตั้งแต่แรกๆเลย ผมเลยกล้าที่บอกความจริงให้เพื่อนฟัง แล้วบีก็ส่งข้อความมาหาผม พร้อมบอกว่า พี่เอส่งความภาษาไทยมาหาพร้อมกับความจริงทุกอย่าง และข้อโทดไม่ได้ตั้งจะโกหก อะไรทั้งสิ้น แต่พี่เอได้บล็อคเฟสบุ้คผมไปเรียบร้อย ผมการสนทนาตลอดกาล
สรุป
พี่เอ เป็นคนต้นเรื่องเพราะโกหกว่าเป็นคนมาเลย์ จริงๆเป็นไทย และโดนผมแอดเฟสบุ้คแล้วบอกว่าชอบ แล้วกลัวผม แล้วได้บล็อคเฟสบุ้คผมไปแล้ว ไม่โอกาสขอโทษเลย แต่คุยกับซีทั้งทางไลน์และเฟสบุ้คเท่าไม่เคยเจอกัน พี่เอคุยกับบีปกติทุกอย่างดี กลายเป็นเรื่องตลกไป กับเรื่องที่โกหกไป
บีเป็นเพื่อนรุ่งพี่ผมไปอยู่กับเขาที่สวีเดน และได้ไปเดทกับพี่เอ และคุยกับพี่เอ สงสัยพี่เอแต่แรกว่าเป็นคนไทย เป็นคนเจอเฟสบุ้คพี่เอคนแรก แล้ว และบอกให้ผมหยุดที่ไปคุยกัยพี่เอ และรอให้พี่เอบอกความจริง
ซี เป็นเพื่อนสนิทตอน มปลาย อยุ่ที่ไทย รุ้จักกับพี่เอทางเฟสบุ้ค คุยกัน มโนไปเอวงทุกอย่างที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตั้งแต่บอกว่าตัวเองมีแฟน ทั้งทีโกหก ความจริงมันไม่มีคนนั้นเลย แถมยังไฟว่าผมนิสัยไม่ดี ผมชอบพี่เอ อยากได้พี่เอ ทั้งๆที่ผมเฉยๆมาก เลยอยู่นิ่ง ซีคนเป็นมโนเก่งมากครับแต่รักเพื่อนคนนี้มากครับ แต่ทำใจยอมรับมันครับ และซีไม่รุ้ว่าบีเป็นใคร แต่ถ้าซีรู้ว่าบีเป็นใคร ซีจะกลายเป็นที่โง่ที่สุด ที่โกหก ทุกอย่าง จนทุกคนเข้าใจอะไรผิดๆ และกลายเป็นเลวที่สุดของเรื่องนี้ เพราะไปเป็นปั่นเรื่องให้แดง
ผม คือที่ซุ่มไฟแล้วเดินออกมา แต่ซีไปพูดรับหลัง ซึ่งตอนคุยกับผมทางโทรศัพท์ไม่มีไรเกิดขึ้น ตอนนี้ผมในสายตาพี่เอ เป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุดครับ ผมกับบียังคุยกันปกติ ผมฝากบีไปขอโทดพี่เอแล้วครับ
สุดท้ายล่ะ ผมเชื่อหนึ่งในสามคน ไม่รวมผม จะได้อ่านกระทู้นี้ และผมขอโทษพี่เอที่สุดครับเพราะผมเป็นคนที่หลอกพี่คนแรก ผมหวังว่าพี่คงให้อภัย ถึงแม้ว่าจะได้เจอพี่อีกแล้ว ขอโทษจริงๆ และซีผมไม่ได้โกษธเลยแต่อยากรุ้คำตอบทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย ไม่เห็นคำว่าเพื่อนเลยหรอ และในชีวิตจริงวันนี้ผมก็คุยกับซีปกติครับ แค่มันอึดอัดมากๆ ส่วนบีก็เหมือนเดิมคุยกันทุกเรื่องรวมเรื่องนี้ด้วย ผมผิดผมรุ้ตัวเองผิด แค่อยากรู้ว่าความรู้สึกถ้าทุกท่านที่อ่านคิดยังไงบ้าง เป็นที่ระบายก็ได้ครับ มันหนักข้างใน
คนที่อ่านกระทู้นี้ ถ้างง ถามเลยนะครับผมจัะบอกให้ทุกท่านเข้าใจ ผมเชื่อว่าหลายคนงง เพราะผมพิมพ์เอาจากความรู้สึกที่มันไปเร็วมาก