ขอใช้พื้นที่เล็กๆในพันทิพระบายเรื่องของเราหน่อย...นะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนได้ 7 ปี คบตั้งแต่ปี 2 ยันตอนนี้ทำงาน เราแก่กว่าแฟนเรา 2 ปี
แฟนเราทำงานเป็นวิศวกรค่ะ ส่วนเราเลือกที่จะเรียนต่อป.โท เต็มเวลา เรื่องมันเกิดช่วง 2 ปีท้ายนี่ละค่ะ
แฟนเราเริ่มยุ่ง เขาทำงานอยู่บ.เอกชนเล็กๆแห่งหนึ่ง ในกทม. พอหลังๆต้องออกไปตจว. มากขึ้น
ต้องไปอยู่ไซด์งาน ไอ้เราก็เข้าใจ + กับยุ่งกับการบ้านป.โทที่หนัก ไม่ค่อยได้เจอกัน จาก 2 อาทิตย์ กลายเป็นเดือน ผ่านๆไปซะพัก
นานๆเจอกันที (3-4 เดือน) แต่ยังได้คุยโทรศัพท์ มีบางวันเท่านั้น ...หลังๆๆเริ่มหนักไม่ได้คุย 3-4 วัน ซึ่งหลังๆเราจะขอให้คุยกันทุกวัน
แฟนเราตอนนั้น ยังไม่ได้ใช้สมาร์ทโฟนค่ะ ยังใช้ N70 เนื่องจากเขาอ้างว่า มีสมาร์ทโฟนไปเปลือง แต่N70 เขาก็เน่า แบตหมดมั้งไรมั้ง
เราทะเลาะกับเขาเรื่องนี้บ่อยมากๆๆ พอๆกับเรื่องที่เราเรียนต่อ (ซึ่งเราคิดว่าเราไม่ผิดที่เราเลือกเรียนก่อนที่จะทำงาน) ความระแวงเราก็มีบ้าง สัญชาติญานผู้หญิง
และหลายๆเรื่องที่เราได้เข้าเฟสบุ๊ค เขาซึ่งเราจำพาสเวิดได้ (เขาจะรู้หรือไม่ก็ตามแต่) เราไปเห็นแชทที่เขาแชทกับเพื่อนสนิทว่ามีอีกเบอร์ แต่เราไม่กระโตกกระตากไป
เราได้ลองถามเขา เขาบอกมีอีกเบอร์ แต่เป็นเบอร์ของพี่ที่ทำงานด้วยกัน เขาให้ไอโฟน 3GS มาใช้เพื่อติดต่อเรื่องงาน และเราได้ถามว่ามีเฟสบุ๊คอีกอันใช่ไหม....
เขาก็ตอบ...มีเอาไว้ติดต่อเรื่องงาน แต่เราไม่เคยถามนะ เราคิด ว่าควรให้พื้นที่ส่วนตัว กันซะนิด .....ผ่านไปนานวันเข้า ติดต่อยากมาก ไม่ติดต่อมาบ้าง ถามก็บอกทำงานๆ
ความระแวงของเราเราเลยให้เพื่อนลองเอาเบอร์นั้นแอดไลน์....ปรากฏ เป็นชื่อแฟน รูปแฟน ช๊อกกกก......เราโวยวายในทันใด เขาโทมาหาเราทันที บอกเอาไว้ติดต่อเรื่องงาน
(หึหึ !!)
และเราก็เชื่อใจ....ผ่านไปนานเข้าจนเราไม่ไหวกับโทรศัพท์เขา เรายก N 73 ที่ไม่ได้ใช้ คราวนี้ดีหน่อย โทรติด แบตไม่เคยหมด แต่มีไม่รับ
เพราะเข้าโรงงานบ้างละ อยู่ในตู้บ้างละ คุยกันทุกวัน สวีทหวาน แซวกัน เหมือนเดิมทุกอย่าง สิ่งที่ไม่เหมือนคือ เจอกันน้อยลง 3 เดือนครั้ง นานๆจะเข้ากรุงเทพไรงี้
ถ้าถาม ทำไมเราไม่เคยไปหา เราไม่เคยไปหาหรอกนะ เพราะเราถามเขาก็จะบอกว่าทำงาน ปีใหม่ที่ผ่านไป 2 ครั้ง....ครั้งแรกบอกจะทำงานเพราะได้ * 2 แต่แล้วมีเหตุไปฮ่องกง
ส่วนครั้งหลังกลับบ้าน.....ผ่านไป คุยกันทุกวัน มีติดต่อไม่ได้บ้าง ไม่เป็นไร (หรือเราชิน) เพราะเขาก็จะโทรกลับมา ......
......จนอาทิตย์ที่แล้ว เขาโทมาบอก เขามีคนอื่น เขาขอโทษ เราถามเกิดขึ้นเมื่อไร เขาบอกเกิดมาปีกว่า เราช๊อก ปีกว่าเลยนะ ตลอดเวลาเหมือนเรื่องโกหก
บอกเราอย่าร้องไห้ เรามาเป็นเพื่อนกันได้ไหม .....(เพิ่งบอกเลิกกู บอกกูอย่าร้องไห้ และขอเป็นเพื่อน -...- ) วินาทีนั้นช๊อก จริงๆ เสียความร็สึกกับคนที่รักมานาน
ให้ความเชื่อใจและไว้ใจ เต็มๆ เราโทษตัวเองอยู่ 3 วัน กินอะไรไม่ลง ร้องไห้ นอนไม่หลับ ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา เราผิดอะไร ในระหว่างนั้น เรามีคนคุยด้วย (สมมติชื่อนาย A เป็นเพื่อนทั้งเราและทั้งแฟน)
นาย A รู้มาตลอดรวมถึงเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มเดียวกัน แต่เขาเป็นคนเดียว ที่ทักเรามาตลอดตั้งแต่รู้เรื่อง ถามเราสบายดีไหม ต่างกับคนอื่นที่หายไปสนิท นายA ปลอบและให้กำลังใจเรา (เขาเคยโดนแบบนี้กับแฟนเก่า มันเลยเข้าใจกันดี) เขาบอกเราไม่ผิด อย่าซ้ำเติมตัวเองว่าโง่ ตลอด 3 วันเราเอาแต่ถามตัวเอง " ทำไมเราโง่อย่างนี้ โง่มาเป็นปี " เพื่อนๆ เรา รุ่นพี่ รวมทั้ง นาย A ต่างปลอบ แกไม่โง่ แกแค่เชื่อใจเค้ามากเท่านั้น เอง (แต่เราว่าเราก็โง่อยู่ดี ณ ตอนนั้น ) ผ่านไป 3 วัน นน.เราลดฮวบ เราตัดสินใจขอเจอหน้าแฟนครั้งสุดท้าย ซึ่งตลอดเวลาเขาจะอ้างทำงาน โดยนัดผ่านนาย A ไป การเจอกันครั้งสุดท้ายนี้ทำให้ความโง่เรากระจ่างขึ้นเยอะ เขาโกหกเรามาเยอะมาก.....เยอะจนเราไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไป เขาบอกเขามีสัญญาร่วมกับผู้หญิงคนนั้น ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่ร้องไห้ เราถามมันคืออะไรละ จนพอเราได้ยิน สัญญา...เท่านั้นละ เราทรุดเลยทันที
มันคือ " สัญญากู้บ้านและรถร่วมกัน " ฮะฮ่าาา เราทรุดร้องไห้เลย มันหมายถึงอะไร ทุกคนคงรู้ดี เราถามทำไมถึงเพิ่งมาบอก เขาบอกผญ ให้มาเคลีย (หึหึ) เราขอดูรูปผญ เรายอมรับเลยสิ่งที่เราคงสู้เขาตอนนี้ไมได้ คงเป็นเรื่อง การเงิน เราไม่ได้ขี้เหร่ไปกว่าเขาเลย แฟนเราบอกอยากมีอะไรๆก่อน อายุ 30 มันใช่ไหมกับการอยากมีอะไรพร้อมๆกันโดยไม่พร้อม ....เราจากกันด้วยดี เราไม่ตบหน้าเขาเลยตอนนั้น (ซึ่งตอนนี้เสียใจมากที่ไม่ได้ทำ) เราพูดเรื่องอดีตก่อนจะจากลากัน เขาร้องไห้ซึ่งมันมาจากใจหรือไม่ใช่เราก็ไม่แคร์ละ เพราะเราก็เสียใจ เจ็บจริงๆเหมือนกัน
...วันที่ 4 หลังจากเจอเขา หลังจากนั้นเราไปเมา เมามาก ร้องไปกินไปจนเพื่อนเรามานอนด้วย เช้ามาเพื่อนเราลากไปเกะเพื่อให้เราได้แหกปากเต็มที่ ระหว่างที่แต่งตัว มีเบอร์แปลก..โทมา ถามว่าเราใช่แฟน..
หรือเปล่า เราบอกไป อดีตค่ะ เขาแนะนำตัว เขาคือผญ คนนั้น (สมมติ สาว บี แก่กว่าเรา 1 ปี ) สาวบีโทรมาขอโทษ เขาไม่ได้ตั้งใจ เขารู้เขาไม่ควรจีบคนที่มีแฟนแล้ว แต่สาวบีเคยถาม แฟนเราได้บอกไปว่าเลิกกับเราแล้ว (ซึ่งอันนี้เราก็ถามแฟนเราวันก่อน คำตอบตรงกันผ่าน) เราก็บอกพี่ช่างเหอะ มันผ่านไปละ สาวบีบอกพี่ขอเบอร์..(จากเพื่อนที่ร่วมงาน ซึ่งก็เป็นเพื่อนเรา สาวบีกับแฟนทำงานที่เดียวกัน) เพื่อที่จะขอโทษ เราก็ถามไปว่าพี่คบกันมาปีกว่า ทำไมถึงกล้ากู้บ้านร่วมกัน (ความโง่กระจ่างรอบที่ 2 ) ผ่อน/ดาวน์มาได้ 6-7 เดือนละ เขาบอกไม่นะ คบมาจะ 2 ปี ๆหลังจาก...กลับจากเที่ยวกับเรา (2ปี หมายความว่าไงรู้ไหม ตั้งแต่เราเข้าป.โทใหม่ๆเลย) เราแบบ เราคบกับใครเนี่ย ผช.คนนี้หรอที่เรารักและเชื่อใจ เขามาหาเรา ละ มีผญคนอื่นด้วย เขาทำให้เราเสียใจจนสุดๆๆจริงๆ เราขอนัดสาวบีในวันรุ่งขึ้น...สาวบีก็ตกลง
..วันที่ 5 เรานัดเจอกัน สาวบีเข้ามาขอโทษ ดูจากการแต่งตัวเธอเป็นสาวมั่น (เซลล์) สเปกแฟนเราชัดๆ 555 เราถาม เกิดอะไรขึ้น สาวบีบอกรู้สึกแปลกในที่ทำงานมีคนมองเขาแปลกๆ (เพื่อนที่รู้จักเรา) และเคยไปบ้านผช. และแม่เขาถามถึงเรา สาวบีเอ๊ะใจ สาวบีเลยให้นักสืบ สืบจนรู้ว่าเขายังไม่ได้เลิกกับเรา เป็นเหตูทำให้เขามาบอกเลิกเราวันนั้น เราได้ถาม ถ้าผญ ไม่บังคับ จะบอกเราเมื่อไร เขาบอกจะบอกเมื่อเราเรียนจบ (ในที่นี้ เราขอขอบคุณผญ. เลยจริงๆ) การที่ผญ คุยกันสองคน เหมือนเกิดนิยายเรื่องใหม่ เรารู้ในสิ่งที่เราไม่รู้ เขารู้ในสิ่งที่เขาไม่รู้ อย่างเช่นบ้าน เขาอยู่ด้วยกัน จะไม่กลับบ้านไปเจอพ่อแม่ บ้านนี้ละที่กู้ร่วมกัน สาวบีก็เหมือนเรา นานๆเจอกันที แต่บ่อยกว่าเรา 55 หัวเราะให้กับตัวเอง สาวบีไม่ร็ว่าเขามีอีกเบอร์ไว้ติดต่อเรา และแวะมาหาเรา .....คุยไปจนกระจ่าง เราบอก สุดท้ายนี้เราคงไม่กลับไปคบแล้ว เราเจ็บแล้วจำ คำโกหกมันเยอะ สิ่งที่เขาทำกับเรามันแรงมาก
ส่วนพี่จะคบก็แล้วแต่พี่ สาวบีบอกความเชื่อใจพี่ก็หาย พี่ก็โดนหลอกมา 2 ปี พี่จะเคลียเรื่องบ้านกับรถ....ถ้าดูกัน ฉันเสียดายเวลา 7 ปี สาวบีเสียทั้งเวลา ทั้งเงิน (แต่เขาเป็นคนเริ่มก่อน อันนี้ไม่สงสาร) ซึ่งเขาจะจัดการยังไงแล้วแต่เขา 2 คน เลย เราหลุดจากวงโคจรนั้นละ
... วันที่ 6 เราจัดการเปลี่ยนเบอร์มือถือ พยายามขจัดความเศร้า ซึ่งมันทำได้ยากจริงๆ เพื่อน รุ่นพี่เรารู้หมด กำลังใจเราดี
เราตัดสินใจบอกครอบครัว (คนที่ไม่เคยทำร้ายเรา) พ่อเราเห็นเราเศร้า ครอบครัวเราสนิทกันเหมือนเพื่อนเลยอะ พ่อเราพูดประโยคเดียว
" น้ำตาลูกมีค่านะ อย่าเสียน้ำตาให้กับคนไม่เห็นค่า ไว้ร้องไห้ตอนพ่อแม่เสียดีกว่า "
เราหายเศร้า เราไม่ร้องไห้แล้ว เราหลับสนิทแล้ว เราไม่สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกละ
เรานอนหลับสนิท.....ขอบคุณกำลังใจดีๆๆ
อาทิตย์ต่อมา..อาทิตย์นี้ละ เราจะยิ้มให้กับตัวเองมากขึ้น
และจะเสพของมึนเมาที่ทำร้ายตัวเองให้น้อยลง
สิ่งที่ยังอยู่ตอนนี้คือความทรงจำ มันหายยากแต่มันก็หายได้
ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ให้กำลังใจมาตลอด
เราจะเข็มแข็ง เป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเก่า
เราจะรักตัวเอง รักครอบครัว เพื่อน
ไม่มีเขาสักคนไม่ได้ทำให้เราตายหรอก
เราขออโหสิกรรมให้กับคนที่ทำร้ายเรา
ขอบคุณพื้นที่เล็กๆๆให้เราได้ระบาย ^^
แผลสด ที่ยังใหม่ ไม่นานนักมันจะกลายเป็นแผลเก่า...เหมือนนิยายน้ำเน่าที่ไม่คิดว่าจะเกิดกับตัวเอง
เรื่องมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนได้ 7 ปี คบตั้งแต่ปี 2 ยันตอนนี้ทำงาน เราแก่กว่าแฟนเรา 2 ปี
แฟนเราทำงานเป็นวิศวกรค่ะ ส่วนเราเลือกที่จะเรียนต่อป.โท เต็มเวลา เรื่องมันเกิดช่วง 2 ปีท้ายนี่ละค่ะ
แฟนเราเริ่มยุ่ง เขาทำงานอยู่บ.เอกชนเล็กๆแห่งหนึ่ง ในกทม. พอหลังๆต้องออกไปตจว. มากขึ้น
ต้องไปอยู่ไซด์งาน ไอ้เราก็เข้าใจ + กับยุ่งกับการบ้านป.โทที่หนัก ไม่ค่อยได้เจอกัน จาก 2 อาทิตย์ กลายเป็นเดือน ผ่านๆไปซะพัก
นานๆเจอกันที (3-4 เดือน) แต่ยังได้คุยโทรศัพท์ มีบางวันเท่านั้น ...หลังๆๆเริ่มหนักไม่ได้คุย 3-4 วัน ซึ่งหลังๆเราจะขอให้คุยกันทุกวัน
แฟนเราตอนนั้น ยังไม่ได้ใช้สมาร์ทโฟนค่ะ ยังใช้ N70 เนื่องจากเขาอ้างว่า มีสมาร์ทโฟนไปเปลือง แต่N70 เขาก็เน่า แบตหมดมั้งไรมั้ง
เราทะเลาะกับเขาเรื่องนี้บ่อยมากๆๆ พอๆกับเรื่องที่เราเรียนต่อ (ซึ่งเราคิดว่าเราไม่ผิดที่เราเลือกเรียนก่อนที่จะทำงาน) ความระแวงเราก็มีบ้าง สัญชาติญานผู้หญิง
และหลายๆเรื่องที่เราได้เข้าเฟสบุ๊ค เขาซึ่งเราจำพาสเวิดได้ (เขาจะรู้หรือไม่ก็ตามแต่) เราไปเห็นแชทที่เขาแชทกับเพื่อนสนิทว่ามีอีกเบอร์ แต่เราไม่กระโตกกระตากไป
เราได้ลองถามเขา เขาบอกมีอีกเบอร์ แต่เป็นเบอร์ของพี่ที่ทำงานด้วยกัน เขาให้ไอโฟน 3GS มาใช้เพื่อติดต่อเรื่องงาน และเราได้ถามว่ามีเฟสบุ๊คอีกอันใช่ไหม....
เขาก็ตอบ...มีเอาไว้ติดต่อเรื่องงาน แต่เราไม่เคยถามนะ เราคิด ว่าควรให้พื้นที่ส่วนตัว กันซะนิด .....ผ่านไปนานวันเข้า ติดต่อยากมาก ไม่ติดต่อมาบ้าง ถามก็บอกทำงานๆ
ความระแวงของเราเราเลยให้เพื่อนลองเอาเบอร์นั้นแอดไลน์....ปรากฏ เป็นชื่อแฟน รูปแฟน ช๊อกกกก......เราโวยวายในทันใด เขาโทมาหาเราทันที บอกเอาไว้ติดต่อเรื่องงาน
(หึหึ !!)
และเราก็เชื่อใจ....ผ่านไปนานเข้าจนเราไม่ไหวกับโทรศัพท์เขา เรายก N 73 ที่ไม่ได้ใช้ คราวนี้ดีหน่อย โทรติด แบตไม่เคยหมด แต่มีไม่รับ
เพราะเข้าโรงงานบ้างละ อยู่ในตู้บ้างละ คุยกันทุกวัน สวีทหวาน แซวกัน เหมือนเดิมทุกอย่าง สิ่งที่ไม่เหมือนคือ เจอกันน้อยลง 3 เดือนครั้ง นานๆจะเข้ากรุงเทพไรงี้
ถ้าถาม ทำไมเราไม่เคยไปหา เราไม่เคยไปหาหรอกนะ เพราะเราถามเขาก็จะบอกว่าทำงาน ปีใหม่ที่ผ่านไป 2 ครั้ง....ครั้งแรกบอกจะทำงานเพราะได้ * 2 แต่แล้วมีเหตุไปฮ่องกง
ส่วนครั้งหลังกลับบ้าน.....ผ่านไป คุยกันทุกวัน มีติดต่อไม่ได้บ้าง ไม่เป็นไร (หรือเราชิน) เพราะเขาก็จะโทรกลับมา ......
......จนอาทิตย์ที่แล้ว เขาโทมาบอก เขามีคนอื่น เขาขอโทษ เราถามเกิดขึ้นเมื่อไร เขาบอกเกิดมาปีกว่า เราช๊อก ปีกว่าเลยนะ ตลอดเวลาเหมือนเรื่องโกหก
บอกเราอย่าร้องไห้ เรามาเป็นเพื่อนกันได้ไหม .....(เพิ่งบอกเลิกกู บอกกูอย่าร้องไห้ และขอเป็นเพื่อน -...- ) วินาทีนั้นช๊อก จริงๆ เสียความร็สึกกับคนที่รักมานาน
ให้ความเชื่อใจและไว้ใจ เต็มๆ เราโทษตัวเองอยู่ 3 วัน กินอะไรไม่ลง ร้องไห้ นอนไม่หลับ ถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา เราผิดอะไร ในระหว่างนั้น เรามีคนคุยด้วย (สมมติชื่อนาย A เป็นเพื่อนทั้งเราและทั้งแฟน)
นาย A รู้มาตลอดรวมถึงเพื่อนคนอื่นๆในกลุ่มเดียวกัน แต่เขาเป็นคนเดียว ที่ทักเรามาตลอดตั้งแต่รู้เรื่อง ถามเราสบายดีไหม ต่างกับคนอื่นที่หายไปสนิท นายA ปลอบและให้กำลังใจเรา (เขาเคยโดนแบบนี้กับแฟนเก่า มันเลยเข้าใจกันดี) เขาบอกเราไม่ผิด อย่าซ้ำเติมตัวเองว่าโง่ ตลอด 3 วันเราเอาแต่ถามตัวเอง " ทำไมเราโง่อย่างนี้ โง่มาเป็นปี " เพื่อนๆ เรา รุ่นพี่ รวมทั้ง นาย A ต่างปลอบ แกไม่โง่ แกแค่เชื่อใจเค้ามากเท่านั้น เอง (แต่เราว่าเราก็โง่อยู่ดี ณ ตอนนั้น ) ผ่านไป 3 วัน นน.เราลดฮวบ เราตัดสินใจขอเจอหน้าแฟนครั้งสุดท้าย ซึ่งตลอดเวลาเขาจะอ้างทำงาน โดยนัดผ่านนาย A ไป การเจอกันครั้งสุดท้ายนี้ทำให้ความโง่เรากระจ่างขึ้นเยอะ เขาโกหกเรามาเยอะมาก.....เยอะจนเราไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไป เขาบอกเขามีสัญญาร่วมกับผู้หญิงคนนั้น ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่ร้องไห้ เราถามมันคืออะไรละ จนพอเราได้ยิน สัญญา...เท่านั้นละ เราทรุดเลยทันที
มันคือ " สัญญากู้บ้านและรถร่วมกัน " ฮะฮ่าาา เราทรุดร้องไห้เลย มันหมายถึงอะไร ทุกคนคงรู้ดี เราถามทำไมถึงเพิ่งมาบอก เขาบอกผญ ให้มาเคลีย (หึหึ) เราขอดูรูปผญ เรายอมรับเลยสิ่งที่เราคงสู้เขาตอนนี้ไมได้ คงเป็นเรื่อง การเงิน เราไม่ได้ขี้เหร่ไปกว่าเขาเลย แฟนเราบอกอยากมีอะไรๆก่อน อายุ 30 มันใช่ไหมกับการอยากมีอะไรพร้อมๆกันโดยไม่พร้อม ....เราจากกันด้วยดี เราไม่ตบหน้าเขาเลยตอนนั้น (ซึ่งตอนนี้เสียใจมากที่ไม่ได้ทำ) เราพูดเรื่องอดีตก่อนจะจากลากัน เขาร้องไห้ซึ่งมันมาจากใจหรือไม่ใช่เราก็ไม่แคร์ละ เพราะเราก็เสียใจ เจ็บจริงๆเหมือนกัน
...วันที่ 4 หลังจากเจอเขา หลังจากนั้นเราไปเมา เมามาก ร้องไปกินไปจนเพื่อนเรามานอนด้วย เช้ามาเพื่อนเราลากไปเกะเพื่อให้เราได้แหกปากเต็มที่ ระหว่างที่แต่งตัว มีเบอร์แปลก..โทมา ถามว่าเราใช่แฟน..
หรือเปล่า เราบอกไป อดีตค่ะ เขาแนะนำตัว เขาคือผญ คนนั้น (สมมติ สาว บี แก่กว่าเรา 1 ปี ) สาวบีโทรมาขอโทษ เขาไม่ได้ตั้งใจ เขารู้เขาไม่ควรจีบคนที่มีแฟนแล้ว แต่สาวบีเคยถาม แฟนเราได้บอกไปว่าเลิกกับเราแล้ว (ซึ่งอันนี้เราก็ถามแฟนเราวันก่อน คำตอบตรงกันผ่าน) เราก็บอกพี่ช่างเหอะ มันผ่านไปละ สาวบีบอกพี่ขอเบอร์..(จากเพื่อนที่ร่วมงาน ซึ่งก็เป็นเพื่อนเรา สาวบีกับแฟนทำงานที่เดียวกัน) เพื่อที่จะขอโทษ เราก็ถามไปว่าพี่คบกันมาปีกว่า ทำไมถึงกล้ากู้บ้านร่วมกัน (ความโง่กระจ่างรอบที่ 2 ) ผ่อน/ดาวน์มาได้ 6-7 เดือนละ เขาบอกไม่นะ คบมาจะ 2 ปี ๆหลังจาก...กลับจากเที่ยวกับเรา (2ปี หมายความว่าไงรู้ไหม ตั้งแต่เราเข้าป.โทใหม่ๆเลย) เราแบบ เราคบกับใครเนี่ย ผช.คนนี้หรอที่เรารักและเชื่อใจ เขามาหาเรา ละ มีผญคนอื่นด้วย เขาทำให้เราเสียใจจนสุดๆๆจริงๆ เราขอนัดสาวบีในวันรุ่งขึ้น...สาวบีก็ตกลง
..วันที่ 5 เรานัดเจอกัน สาวบีเข้ามาขอโทษ ดูจากการแต่งตัวเธอเป็นสาวมั่น (เซลล์) สเปกแฟนเราชัดๆ 555 เราถาม เกิดอะไรขึ้น สาวบีบอกรู้สึกแปลกในที่ทำงานมีคนมองเขาแปลกๆ (เพื่อนที่รู้จักเรา) และเคยไปบ้านผช. และแม่เขาถามถึงเรา สาวบีเอ๊ะใจ สาวบีเลยให้นักสืบ สืบจนรู้ว่าเขายังไม่ได้เลิกกับเรา เป็นเหตูทำให้เขามาบอกเลิกเราวันนั้น เราได้ถาม ถ้าผญ ไม่บังคับ จะบอกเราเมื่อไร เขาบอกจะบอกเมื่อเราเรียนจบ (ในที่นี้ เราขอขอบคุณผญ. เลยจริงๆ) การที่ผญ คุยกันสองคน เหมือนเกิดนิยายเรื่องใหม่ เรารู้ในสิ่งที่เราไม่รู้ เขารู้ในสิ่งที่เขาไม่รู้ อย่างเช่นบ้าน เขาอยู่ด้วยกัน จะไม่กลับบ้านไปเจอพ่อแม่ บ้านนี้ละที่กู้ร่วมกัน สาวบีก็เหมือนเรา นานๆเจอกันที แต่บ่อยกว่าเรา 55 หัวเราะให้กับตัวเอง สาวบีไม่ร็ว่าเขามีอีกเบอร์ไว้ติดต่อเรา และแวะมาหาเรา .....คุยไปจนกระจ่าง เราบอก สุดท้ายนี้เราคงไม่กลับไปคบแล้ว เราเจ็บแล้วจำ คำโกหกมันเยอะ สิ่งที่เขาทำกับเรามันแรงมาก
ส่วนพี่จะคบก็แล้วแต่พี่ สาวบีบอกความเชื่อใจพี่ก็หาย พี่ก็โดนหลอกมา 2 ปี พี่จะเคลียเรื่องบ้านกับรถ....ถ้าดูกัน ฉันเสียดายเวลา 7 ปี สาวบีเสียทั้งเวลา ทั้งเงิน (แต่เขาเป็นคนเริ่มก่อน อันนี้ไม่สงสาร) ซึ่งเขาจะจัดการยังไงแล้วแต่เขา 2 คน เลย เราหลุดจากวงโคจรนั้นละ
... วันที่ 6 เราจัดการเปลี่ยนเบอร์มือถือ พยายามขจัดความเศร้า ซึ่งมันทำได้ยากจริงๆ เพื่อน รุ่นพี่เรารู้หมด กำลังใจเราดี
เราตัดสินใจบอกครอบครัว (คนที่ไม่เคยทำร้ายเรา) พ่อเราเห็นเราเศร้า ครอบครัวเราสนิทกันเหมือนเพื่อนเลยอะ พ่อเราพูดประโยคเดียว
" น้ำตาลูกมีค่านะ อย่าเสียน้ำตาให้กับคนไม่เห็นค่า ไว้ร้องไห้ตอนพ่อแม่เสียดีกว่า "
เราหายเศร้า เราไม่ร้องไห้แล้ว เราหลับสนิทแล้ว เราไม่สะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกละ
เรานอนหลับสนิท.....ขอบคุณกำลังใจดีๆๆ
อาทิตย์ต่อมา..อาทิตย์นี้ละ เราจะยิ้มให้กับตัวเองมากขึ้น
และจะเสพของมึนเมาที่ทำร้ายตัวเองให้น้อยลง
สิ่งที่ยังอยู่ตอนนี้คือความทรงจำ มันหายยากแต่มันก็หายได้
ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ให้กำลังใจมาตลอด
เราจะเข็มแข็ง เป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเก่า
เราจะรักตัวเอง รักครอบครัว เพื่อน
ไม่มีเขาสักคนไม่ได้ทำให้เราตายหรอก
เราขออโหสิกรรมให้กับคนที่ทำร้ายเรา
ขอบคุณพื้นที่เล็กๆๆให้เราได้ระบาย ^^