ละครจบไปละ แต่ยังอยากจะมีเรื่องมาพูดคุยให้คลายคิดถึงเจ้าค่ะ คิดทึ้งคิดถึง

หนึ่งในเรื่องที่น่าชื่นชมของตี๋

ว่าด้วยเรื่องสำเนียงภาษาวิลาศของพ่อเหมในละคร อิฉันก็ไม่ได้เก่งกระไรดอกเจ้าค่ะ แต่ก็พอจับสำเนียงได้ว่า เหมือนคนไทยเพิ่งฝึกพูด หรือพูดไม่คล่อง ทั้งๆที่น้องตี๋ตัวจริงนั้นน่าจะเจนจัดเรื่องภาษาวิลาศด้วยโตที่เมืองนอกและเรียนอินเตอร์ แต่ทำไมสำเนียงดูบ้านๆ มากๆเลยนะ

มาถึงบางอ้อ! ตอนดูรายการอะไรไม่รู้ (จำบ่ได้) ตี๋ให้สัมภาษณ์ว่า ต้องฝึกพูดภาษาอังกฤษให้เหมือนคนไทยที่พูดไม่คล่อง ทั้งที่ตัวจริงพูดสำเนียงเป๊ะ!! อันนี้ขอกราบงามๆเจ้าค่ะ มันไม่ใช่เรื่องกระแดะนะ มันยากนะสำหรับคนที่พูดคล่องแล้วต้องทำเป็นพูดไม่คล่อง มันก็เหมือนคนที่ทำอะไรเป็นแล้วต้องแกล้งทำไม่เป็น แล้วเรื่องภาษาเนี่ย มันละเอียดอ่อนมาก ตี๋ทำให้เชื่อได้จริง ๆ ว่าตี๋พูดไม่คล่อง

งานนี้ต้องชื่นชมทีมงานที่ใส่ใจรายละเอียด และชื่นชมตัวตี๋ที่พยายามทำเรื่องเล็กๆน้อยๆที่แสนยากแต่มันเป็นองค์ประกอบของสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แล้วมันทำให้เกิดความประทับใจมากจริงๆ

ป.ล. ไม่ได้อยากจะอวยอะไรนักหนา ก็มันมีเรื่องให้ต้องอวยนี่นา