สวัสดีครับ
         ทักทายกันก่อนพึ่งเคยตั้งกระทู้แนวนี้ 555
เรื่องมีอยู่ว่าผมแอบชอบเพื่อนต่างโรงเรียนคนนึง ชอบเขาตั้งแต่อยู่ ม.2 แต่ก็ไม่กล้า ไม่เคยจะบอกเพราะเราน่าตาขี้เหร่ ส่วนเขานั้นเพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง
จนขึ้น ม.4 ดันได้มาเรียนห้องเดียวกันซะงั้น เราก็ต้องทนเก็บความรู้สึกนี้ไว้ มันเจ็บทุกครั้งที่เขายิ้ม หัวเราะ หยอกล้อกับแฟนของเขาที่อยู่ในห้องเดียวกัน
          จนวันนึงแฟนของเขาดันจับได้ แต่เราก็ปากแข็งไม่ยอมรับ ผมก็เลยเก็บความรู้สึกนี้เอาในส่วนลึกของจิตใจ เก็บเขาไว้ในจินตนาการแล้วฉีกยิ้มสานสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแทน
          เรื่องราวต่อไปนี้คงจะมีแต่ความสุข ถ้าหากผมไม่ไปหลงรักรุ่นพี่คนนึงเข้า เขาดูดีมาก ผมชอบเขาตั้งแต่วันแรกที่เห็น ตอนนั้นก็ทำได้แค่ชอบและคอยติดตามเขาใน facebook instragram ไปอย่างนั้น จนถึงวันที่พี่เขาต้องไปเรียนที่มหาลัย เราตัดสินใจบอกชอบพี่เขาในแชท แต่เขาดันตอบกลับมาสั้นๆว่า "ขอบคุณครับ"  ผมก็รู้อยู่แล้วว่าคำตอบต้องออกมาเป็นแบบนี้  เขาทั้งดูดี เพอร์เฟค ต่างกับเราราวฟ้ากับเหว  เราก็เลยต้องกินแห้วไปตามสภาพ
         วันเวลาผ่านไปได้สักพักผมก็ต้องช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อผมได้รู้ว่ารุ่นพี่ที่ผมแอบชอบเขารักกันกับเพื่อนร่วมห้องที่เราก็แอบชอบเขามาตั้งแต่ ม.2
เจ็บสิครับ! ทำไงได้ มันเจ็บตรงที่คนที่เรารักเขาทั้ง 2 คนกลับมารักกันเอง แล้วเราล่ะ อยู่ตรงกลางเป็นเสาไม้ที่ไม่มีใครต้องการหรือยังไง
แต่จะว่าไปจะโทษใครได้ล่ะนอกจากตัวเราเอง ที่ไปรักเขา และผมก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเสียใจหรือทำอะไรเลยด้วย 😂😂😂😂