ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ  เรากลับมาลงชุมชนทำวิจัยที่บ้านตัวเองค่ะ ตอนแรกกะว่าจะแบกโน๊ตบุ๊คกลับมาด้วยเพราะต้องทำบทที่4 ให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้   แต่แม่บอกว่าไม่ต้องแบกโน๊ตบุ๊คกลับมาให้มาใช้คอมที่บ้าน   หลังจากกลับบ้านมาได้ เราตั้งใจจะทำวิจัยค่ะ แต่ปรากฎว่าหลานชายของพ่อเล่นเกมฮอนข้ามวันข้ามคืนแบบไม่ปิดคอมเลย  เราอัดอั้นตันใจมากวิจัยก็ไม่ได้ทำ  เลยเวลาส่งงานอาจารย์มาสองวันแล้ว   ช่วงกลางวันเราคิดว่าหลานของพ่อจะหยุดเล่นบ้าง  แต่เปล่าเลยเขาพลัดกันเล่นกับพี่ชายเราอีกคน  ที่นี่เราก็เริ่มบ่นกับแม่ว่าไม่ได้ทำวิจัย  เล่นไม่หยุดพักแบบนี้เดี๊ยวคอมก็ไหม้อีก (เครื่องเก่าไหม้มาแล้ว  เครื่องนี้เราเพิ่งซื้อใหม่)  พ่อกับแม่ก็ตำหนิเราว่า  ใจแคบบ้าง ขี้บ่นเห็นแก่ตัวบ้าง หลานชายของพ่อเล่นอย่างนี้มาทุกวันเรากลับมาแค่อาทิตย์เดียวก็สร้างแต่ปัญหา  บ้างวันมีไล่ให้เรากลับหอไปอีกเพราะบอกว่าเราอยู่ร่วมกับใครไม่ได้    
           เราน้อยใจมาก เราซื้อคอมตั้งโต๊ะตัวนี้เกือบสี่หมื่น แต่หลานชายของพ่อนั่งเล่นหน้าตาเฉยแบบไม่ทุกข์ไม่ร้อน วิจัยเราก็ไม่ได้ทำแต่ไม่มีใครเข้าใจเราเลย กลางคืนเราก็ไม่ได้หลับเพราะรำคาญเสียงเกมมาก แต่ละคำที่พูดกันมีแต่ hee koy เปิดดังมาก  บอกจริงๆเราโครตรำคาญเพราะโต๊ะคอมอยู่หน้าโต๊ะเรา    ลองคิดอยู่ซิค่ะเก็บตั้งซื้อคอมเอง จ่ายค่าอินเตอร์เน็ตทุกเดืน แต่กลับใช้กลับตัวเองไม่ได้  เราเคยถามหลานของพ่อว่ารู้จักความเกรงใจไหม พ่อก็สวนขึ้นมาว่าหลานชายของพ่อเป็นเด็กมีปัญหากับที่บ้าน เราคิดอย่างนี้เท่ากับว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว เอาแต่ตัวเอง เห้อออ ตอนนี้เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จมานั่งทำวัจัยและตั้งกระทู้ที่ร้านคอม    บ่นมาเยอะอย่าเพิ่งรำคาญนะคะ บอกแล้วว่าขอระบายหน่อย TT_TT