รับบัตรคิวลิ่วนั่งความหวังรอ
มาติดต่อราชการงานเปิดเผย
แต่เช้าตรู่หูคอยฟังก็ยังเลย
ไร้เสียงเอ่ยเรียกขานผ่านเที่ยงวัน

หิวท้องกิ่วหน้านิ่วคิ้วขมวด
จึงลุกพรวดพุ่งหาโต๊ะหน้านั่น
ยกมือน้อมค้อมไหว้เจ้านายพลัน
คิวของฉันเมื่อไหร่ถึงพึงบอกที

ตอนสายสายยังบอกให้ไปอีกหน่วย
ไกลเสียด้วยยังรีบบึ่งจนถึงที่
แล้วลนลานผ่านขั้นในทันที
กลับถึงนี่ยังไม่พอรออีกยาว

คิวสิบเอ็ดเบ็ดเสร็จกี่ชั่วโมง
ท้องวิบโหวงไส้กิ่วสุดหิวข้าว
แลทางไหนไม่เห็นผ่านร้านรวงราว
หน้าซีดขาวไร้คำตอบจำทน
...................060725581412

สวด.ท่านผู้ชม
ขออนุญาตฝากเรื่องประทับใจไว้ในห้องกลอน
เขียนระหว่างรอคิว