หลังจากมีลูก ผ่านมา 2 เดือน เรากับสามีก็ได้เลิกกัน  ด้วยเหตุผลที่เขาให้มาว่าเบื่ออยากอยู่คนเดียว

ทำใจอยู่นานที่ต้องเลิก เขาเปลี่ยนเบอร์ ลบเฟส ลบไลน์ ติดต่อไม่ได้ทั้งที่อยู่บ้านเดียวกัน.  มันตลกดียังไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ต้องมาเลิกกัน.
แล้วที่ยังต้องอยู่บ้านแม่แฟนเพราะเขาจะเอาหลานไว้แล้วให้เรากลับบ้านเราไปแค่คนเดียว. เราไม่ยอมจึงต้องอยู่อย่างนี้ไปก่อน ตั้งหลักได้เมื่อไหร่ก็จะรีบไป

มันมึน งง สับสนไปหมด เราไม่คิดว่าเขาจะทำได้ขนาดนี้. มันอึดอัดที่ต้องมาอยู่บ้านเดียวกันทั้งที่เลิกกันแล้ว.

ทุกวันนี้เป้าหมายของชีวิตเราจึงเปลี่ยนไปกลายเป็นลูก หันกลับมารักตัวเอง ยิ้มให้กับตัวเอง รักตัวเองกับลูกให้มาก

ถ้าคุณได้เข้ามาอ่านเราอยากจะบอกคุณว่า
คุณจะไปมีใหม่อีกกี่คนก็แล้วแต่. จะพามานอนด้วยกันในบ้านที่ฉันยังอยู่. หรือจะพามาเย้ยกัน
ฉันไม่แค้นหรอกนะ

แต่จำไว้อย่าง. วันใดที่คุณล้ม หรือถูกเขาทิ้ง. หรือโดนหลอก. มันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่คุณทำกับฉัน. และฉันไม่แค้นคุณหรอกนะ ไม่เล้ยๆๆๆๆ   ถ้าวันที่คุณล้มมาถึงเมื่อไหร่ ฉันจะพาลูกให้มีชีวิตที่ดีกว่าคุณมากเท่านั้น.   "แล้วฉันจะเหยียบคุณซ้ำๆเอาให้จมกันไปข้าง. จำไว้ให้ดี"