กราบทักทายเพื่อนๆยามบ่ายขอรับ

กราบขอบพระคุณเพื่อนๆที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นเรื่องตุณแม่กระผมในกระทู้ก่อนหน้านี้
ขอบพระคุณหลายๆท่านที่เตือนกระผมเรื่องมานะทิฐิ กระผมก็น้อมรับและนำไปปฏิบัติโดยทันควัน

กระทู้นี้ไม่ได้มาบลัฟหรืออวดภูมิขอรับ แต่กระผมอยากแชร์เรื่องที่ตนเองค้นพบจากการปฏิบัติด้วยความมุ่งมั่นมาทุกๆวันให้กับเพื่อนๆที่อาจจะยังไม่เคยปฏิบัติหรือเพื่งจะเรื่มต้น เพื่ออาจจะเป็นกำลังใจให้กันและกันบนเส้นทางแห่งการดับทุกข์นี้

กระผมเป็นคนหนึ่งที่หลังจากรู้ basic ในการเจริญสติแล้วก็ลุยเองลองผิดลองถูกทุกวันมาเป็นปีกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้
กระผมไม่รู้ภาษาบาลี กระผมใช้ทำก่อนแล้วอ่านเอาฟังเอาทีหลัง
แน่นอนเพราะลุยเองแบบไม่มีอาจารย์ประกบ มันก็มีเวลาที่ไปปักหลักอยู่กับอารมณ์สมถะอยู่ช่วงหนึ่ง
แต่กระผมไม่เคยมองว่าเป็นการเสียเวลา มันเป็นเพื่มพูนความรู้เสียด้วยซ้ำ

สำหรับผู้เรื่มต้นนั้นอาจจะรู้สึกว่าเรื่องเข้าณานระดับต่างๆที่ระบุไว้ในคัมภีร์นั้นเป็นเรื่องยากที่จะทำได้ เป็นเรื่องสำหรับผู้วิเศษเท่านั้น
แต่กระผมบอกได้เลยว่าคนธรรมดาๆที่ไม่มีพลังวิเศษอย่างกระผมนั้น เมื่อฝึกฝนจำชำนาญแล้วก็สามารถเข้าออกณานในระดับสูงๆได้ทันทีที่ต้องการ
ก่อนหน้านี้กระผมไม่รู้หรอกว่ามันเรียกว่าเป็นณานระดับอะไร เพราะกระผมเป็นแนวอ่านน้อยแต่ลงมือเป็นหลัก (อ่านเยอะปฏิบัติเยอะย่อมดีที่สุดขอรับ)
ก็เอาสภาวะของตนมาเทียบกับที่เค้าว่าเอาไว้ในคัมภีร์ ก็มารู้เอาภายหลังว่า อ้อ เรามาถึงนี้แล้วหรอ เออนะมาแบบไม่รู้ตัวไม่ได้ตั้งใจมาก่อนเลย

กระผมพบว่าการเข้า/ออกณานนั้นไม่ใช่เรื่องยาก หากเราฝึกฝนบ่อยๆมันก็ไม่ใช่เรื่องไกลเกินฝัน
แต่การพลิกเอาสมาธิที่ตังอยู่ในญาน (จะระดับใดก็ว่าไป) มาเป็นอารมณ์วิปัสสนานั้นเป็นเรื่องท้าทายและน่าสนใจขอรับ
ไว้จะมาแชร์เรื่องราวดีดีกับเพื่อนๆกันอีกขอรับ

บ๊ายบายย

ไข่แมว