คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
ผมก็ไม่สนิทกับครอบครัว เห็นครอบครัวเพื่อนแล้วอิจฉา เพราะเขาสนิทกันแบบสนิทมาก พูดได้ทุกเรื่องอะ ในขณะที่ผมเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพยังคิดแล้วคิดอีกแล้วค่อยไปบอกเขา ในขณะที่เพื่อน ณ ตอนนั้นเลย อิจฉามาก แต่ความสัมพันธ์ของครอบครัวแต่ละที่ไม่เมหือนกัน
ผมใช้วิธีพึ่งต้น เข้าใจตัวเอง และสร้างทัศนคติที่ดีให้ตัวเองครับ การที่ไม่สนิทกับพ่อแม่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รัก การที่เราอยู่ตัวคนเดียวไม่ใช่ว่ามีความสุขไม่ได้ เมื่อก่อนผมกับที่บ้านทะเลาะกันบ่อย เพราะความไม่สนิทกัน พวกท่านฟังคนอื่นมากกว่าผม แต่ปัจจุบันผมโตขึ้น แก่มากขึ้นเราก็มองกลับออกไป ชีวิตไม่สวยหรูนักหรอก จมกับความทุกข์ความรู้สึกแย่มากมายไปทำไม หาความสุขใส่ตัวก็ดีกว่า มีเวลาก็พักผ่อน ผ่อนคลาย ทบทวนตัวเอง ศึกษาตัวเอง
สำหรับผมนะ ก็คิดถึงพ่อแม่ นาน ๆ ก็หาเรื่องกลับบ้านครั้งหนึ่ง หรือไม่ก็ขอแค่ได้ยินเสียงก็ยังดี ให้รู้ว่า ณ ตอนนี้เขาเป็นอย่างไร แค่ 30 วินาทีก็ได้ ไม่ขออะไรละ
ตอนผมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ไปสอบคนเดียว มอบตัวคนเดียว นั่งเครื่องบินไปคนเดียว จัดการทุกอย่างคนเดียว พ่อติดงาน แม่ติดงาน ไม่มีใครว่างสักคน มีงานสำคัญคนอื่นพ่อแม่ไปได้ บ้านผมทำงาน แม่ไม่ว่าง (แต่ตอนเด็กนี่ผมระดับท็อปชั้นเรียนนะแบบ แม่ออกงานโรงเรียนถี่มาก)
อย่าให้ความรู้สึกแย่มาทำให้เราหดหู่จนมองอะไรไม่มีความสุขครับ ผมก็เคยแย่มาก ๆ พ่อทำงาน แม่ทำงาน ฟังแต่คนอื่น แต่ทุกวันนี้ผมมีชีวิตสุขสบายแบบเงินไม่ได้มากหรอก แต่เราสร้างความสุขในแบบของเราน่ะ อย่างผมก็อ่านหนังสือ เขียนนิยาย ดูการ์ตูน วนเวียนอยู่เท่านี้ ตอนนี้ก็เพิ่งมาหน่อยตรงที่ทำขนม และวางแผนจะเอาไปขาย หารายได้เล็ก ๆ ตอนปิดเทอม (คือว่างมาก ปีนี้ปฏิเสธงานไปละ พักผ่อน ๆ)
ปล. ผมก็ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ปีหนึ่งเจอพ่อแม่สองครั้ง (ถ้าติดพันอยู่ที่งานแถบนั้นนอกเหนือจากการเรียน) หรือไม่ก็ปีนี้ เจอพ่อแม่สองอาทิตย์เว้นหนึ่งเดือน ถี่มากจนพ่อบอก "อย่ากลับมาบ่อยเลย" ฮ่า ๆ
ในเมื่อเขาไม่ว่าง ลองถามท่านว่า วันนี้ว่างไหม ไปกินข้าวกันไหม สิครับ ผมทำประจำแบบ "พ่อเลิกงานกี่โมง ไปไหนต่อไหม อยากกินสุกี้ ไปกินข้างข้างนอกกัน" หรือ "แม่วันนี้มีงานที่ไหนไหม ไปหาไรกินกันเบื่อบ้านอ่ะ" ประมาณนี้ แต่เป็นเมื่อก่อนไม่กล้าหรอกนะ พวกเขาทำงานเดี๋ยวนี้โตละ ปากกล้า บางวันก็โทรไปหาพ่อเลย "พ่อเที่ยงแล้วกินข้าวยัง นี่หนุอยู่แถว ๆ ..... ไปกินข้าวกัน" อะไรประมาณนี้ เขาไม่ว่างเจอเรา ทำไมต้องรอ ถึงไม่สนิท แค่การนัดทานข้าวมื้อเล็ก ๆ ก็เป็นความสุขของเราแล้ว แต่ผมเคยเจอนะ "พ่อไม่ว่าง ทำงาน อย่ากวนได้ไหม" น้ำตาร่วงเลย
อีกอย่างนะ ญาติพี่น้องผมก็ไม่ค่อยสนใจกันหรอก ผมก็ไม่แคร์หรอก เพราะก้แค่ญาติ อิอิ อย่าลืมนะครับ ลองถามวันว่างพวกท่านแล้วไปกินข้าวสักมื้อ ก็ช่วยบรรเทาความคิดถึงได้แล้ว หรืออาจดูสนิทกันขึ้นมานิดหน่อย ถึงจะไมาสนิทมากก็ตาม
จัดการความรู้สึกแยาด้วยความสุข ที่มาจากงานอดิเรกเราสิครับ พึ่งตัวเอง สู้ ๆๆๆ
ผมใช้วิธีพึ่งต้น เข้าใจตัวเอง และสร้างทัศนคติที่ดีให้ตัวเองครับ การที่ไม่สนิทกับพ่อแม่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รัก การที่เราอยู่ตัวคนเดียวไม่ใช่ว่ามีความสุขไม่ได้ เมื่อก่อนผมกับที่บ้านทะเลาะกันบ่อย เพราะความไม่สนิทกัน พวกท่านฟังคนอื่นมากกว่าผม แต่ปัจจุบันผมโตขึ้น แก่มากขึ้นเราก็มองกลับออกไป ชีวิตไม่สวยหรูนักหรอก จมกับความทุกข์ความรู้สึกแย่มากมายไปทำไม หาความสุขใส่ตัวก็ดีกว่า มีเวลาก็พักผ่อน ผ่อนคลาย ทบทวนตัวเอง ศึกษาตัวเอง
สำหรับผมนะ ก็คิดถึงพ่อแม่ นาน ๆ ก็หาเรื่องกลับบ้านครั้งหนึ่ง หรือไม่ก็ขอแค่ได้ยินเสียงก็ยังดี ให้รู้ว่า ณ ตอนนี้เขาเป็นอย่างไร แค่ 30 วินาทีก็ได้ ไม่ขออะไรละ
ตอนผมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ไปสอบคนเดียว มอบตัวคนเดียว นั่งเครื่องบินไปคนเดียว จัดการทุกอย่างคนเดียว พ่อติดงาน แม่ติดงาน ไม่มีใครว่างสักคน มีงานสำคัญคนอื่นพ่อแม่ไปได้ บ้านผมทำงาน แม่ไม่ว่าง (แต่ตอนเด็กนี่ผมระดับท็อปชั้นเรียนนะแบบ แม่ออกงานโรงเรียนถี่มาก)
อย่าให้ความรู้สึกแย่มาทำให้เราหดหู่จนมองอะไรไม่มีความสุขครับ ผมก็เคยแย่มาก ๆ พ่อทำงาน แม่ทำงาน ฟังแต่คนอื่น แต่ทุกวันนี้ผมมีชีวิตสุขสบายแบบเงินไม่ได้มากหรอก แต่เราสร้างความสุขในแบบของเราน่ะ อย่างผมก็อ่านหนังสือ เขียนนิยาย ดูการ์ตูน วนเวียนอยู่เท่านี้ ตอนนี้ก็เพิ่งมาหน่อยตรงที่ทำขนม และวางแผนจะเอาไปขาย หารายได้เล็ก ๆ ตอนปิดเทอม (คือว่างมาก ปีนี้ปฏิเสธงานไปละ พักผ่อน ๆ)
ปล. ผมก็ยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ปีหนึ่งเจอพ่อแม่สองครั้ง (ถ้าติดพันอยู่ที่งานแถบนั้นนอกเหนือจากการเรียน) หรือไม่ก็ปีนี้ เจอพ่อแม่สองอาทิตย์เว้นหนึ่งเดือน ถี่มากจนพ่อบอก "อย่ากลับมาบ่อยเลย" ฮ่า ๆ
ในเมื่อเขาไม่ว่าง ลองถามท่านว่า วันนี้ว่างไหม ไปกินข้าวกันไหม สิครับ ผมทำประจำแบบ "พ่อเลิกงานกี่โมง ไปไหนต่อไหม อยากกินสุกี้ ไปกินข้างข้างนอกกัน" หรือ "แม่วันนี้มีงานที่ไหนไหม ไปหาไรกินกันเบื่อบ้านอ่ะ" ประมาณนี้ แต่เป็นเมื่อก่อนไม่กล้าหรอกนะ พวกเขาทำงานเดี๋ยวนี้โตละ ปากกล้า บางวันก็โทรไปหาพ่อเลย "พ่อเที่ยงแล้วกินข้าวยัง นี่หนุอยู่แถว ๆ ..... ไปกินข้าวกัน" อะไรประมาณนี้ เขาไม่ว่างเจอเรา ทำไมต้องรอ ถึงไม่สนิท แค่การนัดทานข้าวมื้อเล็ก ๆ ก็เป็นความสุขของเราแล้ว แต่ผมเคยเจอนะ "พ่อไม่ว่าง ทำงาน อย่ากวนได้ไหม" น้ำตาร่วงเลย
อีกอย่างนะ ญาติพี่น้องผมก็ไม่ค่อยสนใจกันหรอก ผมก็ไม่แคร์หรอก เพราะก้แค่ญาติ อิอิ อย่าลืมนะครับ ลองถามวันว่างพวกท่านแล้วไปกินข้าวสักมื้อ ก็ช่วยบรรเทาความคิดถึงได้แล้ว หรืออาจดูสนิทกันขึ้นมานิดหน่อย ถึงจะไมาสนิทมากก็ตาม
จัดการความรู้สึกแยาด้วยความสุข ที่มาจากงานอดิเรกเราสิครับ พึ่งตัวเอง สู้ ๆๆๆ
สมาชิกหมายเลข 7649536 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5938597 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6662954 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2385815 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6383719 ถูกใจ, เสมียนน้อย ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
รู้สึกไม่สนิทกับพ่อเเม่เลย เหมือนตัวคนเดียว มีใครมีความรู้สึกเเบบนี้เข้ามาคุยกันนะ