ตามหัวข้อค่ะ  ไม่รู้ว่าเราคิดมากไปมั้ยแล้วเราคิดแบบนี้มันจะบาปมั้ย  แต่เก็บไว้มันเก็บกดมากค่ะ
    เรื่องมันเริ่มจากหลังจากพ่อเสียชีวิตแม่ต้องเลี้ยงเรามาคนเดียวช่วงนั้นเรารักแม่มากรักที่สุดและก็รู้ว่าแม่ก็รักเราเช่นกัน  ไม่นานเรากับแม่ก็ย้ายไปอยู่กับลุงเพราะลุงไม่มีใครอยู่ด้วยแม่ก็นำเงินไปสร้างบ้านใหม่อยู่กับลุงเพราะบ้านกำลังจะพังแล้วในวันที่ยังสร้างบ้านไม่เสร็จน้าที่เป็นน้องของแม่ตอนนั้นเป็นคนค่อนข้างมีฐานะไม่เคยสนใจแม่เราแถมยังดูถูกว่าจะมีปัญญาสร้างบ้านเสร็จเหรอช่วยก็ไม่ช่วยแถมยังดูถูกแม่เราอีก
   ไม่นานเหมือนกรรมตามสนองน้าเรา  สามีเค้าไปติดบ่อนคาสิโนถึงขั้นหมดเนื้อหมดตัวและชอบทุบตีน้าเรา  ไม่นานคุณเธอก็หอบลูกของตัวเองและตัวเองย้ายมาอยู่บ้านที่แม่เราสร้างอยู่กับลุงเพราะแม่เป็นคนใจดีกับพี่กับน้องให้อภัยน้อง ลืมบอกไปค่ะลูกของน้าอายุมากกว่าเรานะค่ะเพราะน้าเราเอาสามีตอนอายุยังน้อย  หลังจากที่ครอบครัวนั้นย้ายมาอยู่บ้านเราชีวิตเราก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ   จากที่เราไม่เคยเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันกลับต้องเจอครอบครัวน้าเราทะเลาะกัน  ลูกของน้าพาเพื่อนเข้าบ้านเราหยั่งกับบ้านของตนเองโดยเฉพาะห้องนอน  หนำซ้ำยังเคยเอาผู้ชายไปจู๋จี๋ในห้องนอนบ้านเราอีกบ้านเราไม่ได้ใหญ่นะค่ะมีห้องนอน2ห้องลุง1ห้อง และเรา1ห้องพอน้าเราย้ายมาอยู่ด้วยเรานอนห้องนอนเดียวกัน4 คนค่ะ แต่หลานของแม่คนนี้ไม่แกรงใจเรากับแม่เลยมีวันหนึ่งเรากับเค้าทะเลาะกันเค้าขึ้นคำว่ากูและ เราก็อดไม่ไหวเพราะช่วงนั้นเราอายุประมาณ 11ขวบมั้งค่ะ เราก็ขึ้นกูใส่บ้างแม่ได้ยินเดินมาด่าเราเยอะเลยพอเราบอกว่าหลานแม่มาหาเรื่องและมาว่าเราก่อนแม่ไม่เชื่อและก็เอาไม้แขวนเสื้อมาตีเราจนเลือดออกขาเป็นรอยไปโรงเรียนนี่อายเพื่อนเลยค่ะเราน้อยใจนะเพราะเหมือนกับแม่เปลี่ยนเป็นคนละคนกลายเป็นคนไม่มีเหตุผลทั้งๆที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
     เราเป็นคนชอบเก็บเงินลงกระปุกออมสินและทุกเดือนจะไปฝากที่ธนาคารแต่พอแม่นำครอบครัวนี้มาอยู่ด้วยเงินเราไม่เคยได้ฝากเลยค่ะเงินในกระปุกยิ่งฝากยิ่งหาย  ไม่อยากจะบอกแม่เพราะเดี๋ยวก็เข้าข้างหลานอีก  มีครั้งหนึ่งหลานแม่เล่นตีก้นแม่แม่ยิ้มและบอกว่าอย่าเล่นแต่ยิ้มและเล่นกับหลานคนนั้น  แต่เราเห็นเค้าทำเราก็ทำบ้างแม่ดันด่าเราว่าบาปไปไกลๆทำหน้าดุใส่เราและเดินหนีเรา  แม่ชอบเล่าเรื่องให้หลานฟังชอบคุยกับหลานคนนี้  แต่พอเราเดินไปคุยแม่เงียบและไม่อยากคุยด้วยยิ่งโตก็ยิ่งรู้สึกว่าแม่ไม่อยากคุยด้วยไม่อยากเล่าอะไรให้ฟัง  หลังจากนั้นเรากับหลานแม่ก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆเพราะความไม่รู้จักเกรงใจใครของเค้าและแม่ก็พลานโกรธเราและตีเราด้วยเราเก็บกดมากแม่ที่แสนดีของเราหายไปไหน
     ไม่นานเมื่อเราทะเลาะกันบ่อยขึ้นและในช่วงนั้นน้าเราที่เป็นน้องของแม่ก็เอาแม่เราไปใส่ร้ายหลายเรื่องพอแม่เรารู้ก็โกรธกันแต่เพราะความรักน้องก็เลยสละบ้านที่ตัวเองสร้างขึ้นให้น้องคนที่มันเคยดูถูกแม่เรา เรากับแม่ต้องย้ายมาอยู่บ้านพ่อหลังเดิมหลังที่พ่อตายนี่แหละเราดีใจมากและคิดว่าชีวิตเราจะดีขึ้นแม่คนเดิมเราคงจะกลับมา แต่มันไม่เป็นแบบนั้นถึงแม้เราจะย้ายมาอยู่บ้านพ่อแต่น้าเราก็ตามเอาเรื่องมาให้ปวดหัวไม่เลิกหลังจากที่ลุงเราเสียน้าเราก็เอาสามีที่ชอบทะเลาะกันมาลงหลักปักฐานมาอยู่ที่บ้านที่แม่เราสร้างพอทะเลาะกันทีไรก็หนีมาอยู่บ้านที่เรากับแม่ย้ายมาเรากับแม่ต้องคอยปวดหัวที่คอยเคลียร์ปัญหาให้พวกเค้าไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่คุณเธอชอบทะเลาะกับสามี  เรื่องที่ลูกคุณเธอไม่ตั้งใจเรียนชอบเอาผู้ชายมาอยู่ในห้องและอีกหลายเรื่องเราคิดว่าเราคงหนีไม่พ้นครอบครัวนี้ใช่มั้ย  แถมน้าเราชอบบอกว่าเราจะมีปัญญาได้ดีแบบลูกเค้ามั้ยเราโกรธนะแต่ไม่อยากถือแต่เรื่องที่ทำให้เราเก็บกดในตอนนี้มันเริ่มจาก
     ไม่นานหลานแม่ที่เป็นลูกของน้าก็เอาผู้ชายไปมีอะไรกันในบ้านแม่เห็นแต่ไม่โกรธเห็นแบบจะจะ  และก็ให้แต่งงานกันส่วนน้าที่อวดลูกสาวคนนี้นักหนาก็ไม่ได้แคร์อะไรกับพฤติกรรมที่ลูกสาวทำ ไม่นานหลานแม่นางก็เกิดลูกช่วงนั้นน้าครั่งเด็กคนนี้มาก นิสัยแบบแย่มากชอบตบปากน้าเราเอาจนฟันหลุดไปสองซี่เลยแหละพอเราเดินไปด่าน้าก็ทำหน้าไม่พอใจก็เค้าใจนะว่ายังเด็กอยู่อายุ4ขวบแต่ถ้าไม่สอนแล้วไม่เสียนิสัยเหรอ  ชอบขโมยของ ชอบตีนถีบน้าเราแต่มันไม่ให้ยุ่งเราก็ไม่ยุ่งเพราะเด็กคนนี้ไม่ได้ทำให้แม่เรา  แต่วันนึงแม่เราอุ้มเด็กคนนี้เด็กคนนี้หยิกหน้าแม่เราเป็นจ้ำๆพอเราถามแม่ว่าเด็กคนนี้หยิกแม่ใช่มั้ยแม่บอกว่าไม่ได้หยิกแต่มีครั้งหนึ่งเราเห็นจะจะว่าหยิกหน้าแม่เรา เราเลยปัดมือน้องเค้าแค่เนี๊ยะแหละน้าเราเอาเราไปเล่าว่าเราไม่รักน้องอย่างนู้อย่างนี้ื  แม่เราโกรธเราด่าเราตีเราเราไม่รู้ว่าเราทำผิดขนาดนั้นเลยเหรอแค่ปัดมือเด็กตั้งแต่วันนั้นมาเรายอมรับว่าเราไม่อยากใกล้เด็กคนนี้ไม่ใช่แค่เด็กคนนี้แต่รวมไปถึงครอบครัวนี้ด้วยเราไม่เข้าใจเลยทำไมแม่ไม่เข้าใจเราบ้างทีน้าเราและก็หลานแม่เอาแต่ปัญหามาให้ทำไมแม่ไม่เคยโกรธ
      แต่มันยังไม่จบแค่นี้ไม่นานน้าเราก็เป็นเนื้องอกในสมอง แม่เราเหนื่อยมากอดหลับอดนอนเข้าออกโรงบาล เราก็ด้วยเช่นกันและตอนนั้นก็คิดว่าจะไม่โกรธน้าแล้วอโหศิกรรมให้แต่ลูกน้าที่เป็นหลานแม่นี่สินางไม่ทำอะไรเลยตอนแม่นางไม่สบายนางใช้ให้แม่เราตลอนๆไปเอาถังออกซิเจน ไปเอายา ไปเอาอะไรบ้างหละแต่นางไม่เห็นทำอะไรอีกอย่างนางชอบตะคอกใส่แม่เราปาของใส่  ถ้าเราทำแบบนี้กับแม่นะเราโดนถีบติดฝาผนังแน่แต่พอเค้าทำแม่ไม่ว่าอะไรเลยเพราะแม่บอกเราว่าเค้าคงเคลียดเราก็เลยว่าช่างมันเถอะก็ไม่ถือสาอะไรมันไม่นานน้าก็ตายช่วงงานศพเราต้องรับหน้าที่เลี้ยงลูกให้มันถึงขั้นหยุดเรียนมาเลี้ยงเลยแหละ  แต่ทำดีเหมือนไม่ได้ดีพองานศพน้าเสร็จลูกน้าเราที่เป็นหลานแม่นางไม่อยากเลี้ยงลูกอ้างนู่นอ้างนี่ดีช่วงนั้นอีกซัก4-5 วันเราจะปิดเทอมพอสอบเสร็จช่วงปิดเทอมเราก็เลี้ยงเด็กคนนี้กับแม่เด็กคนนี้เลี้ยงยากมากชอบขโมยของหยิบจับอะไรเป็นเสียชอบเสแสร้งไม่ได้ว่าอะไรกับเด็กนะค่ะ  แต่ถ้าทำตัวน่ารักเราคงจะรักมาก  แต่นี่พอนางไม่ได้ดั่งใจชอบร้องไห้และวิ่งไปบอกแม่เราว่าเราแกล้งและร้องไห้ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย T-T แถมตอนซบอกแม่เราตอนร้องไห้นางยังแอบเหลือบตามายิ้มเยาะเราอีกเราเหนื่อยใจค่ะขนาดอายุแค่นี้ยังตี2หน้าเก่งขนาดนี้โตมาจะขาดไหน  และนางร้องเสียงดังมากชาวบ้านแถวนั้นชอบมาถามแม่ว่าเราตีน้องเหรอแม่ก็ไม่บอกอะไรเหมือนกับอยากให้ชาวบ้านเข้าใจแบบนั้น  ตั้งแต่นางเกิดมาเราไม่เคยตีนางเลยนะค่ะมีครั้งนึงที่ปัดมือเพราะนางหยิกหน้าแม่เรา
    หนำซ้ำช่วงที่น้าตายใหม่ๆหลานแม่ที่เป็นลูกสาวน้าชอบทะเลาะกับสามีและชอบให้เรากับแม่คอยแก้ปัญหาให้แต่พอดีกันดันใส่ร้ายเราให้สามีฟังซะงั้นทั้งๆที่เราไม่ได้พูดแบบนั้นแต่นางไปเล่าแบบนั้น แต่พอทะเลาะกับสามีใส่ร้ายสามีให้เราฟังว่าสามีเค้าบอกว่าบ้านหลังที่เราให้แม่เค้ากับเค้าอยู่ไม่นานเรากับแม่จะยึดคืนเป็นของเราแล้วนางก็ร้องไห้และแม่ก็บอกว่าแม่ให้บ้านหลังนั้นแล้วคือที่นางพูดแบบั้นคือนางอยากได้บ้านหลังนั้นใช่มั้ยค่ะสร้างก็ไม่ได้สร้างเอาแต่ปัญหามาให้ยังเรียกร้องความสงสารอีก  แต่เราก็ไม่เอาแล้วนะที่ตรงนั้นขออย่างเดียวอย่ามายุ่งกับเรากับแม่ก็พอแต่นางไม่หยุดค่ะชอบหาเรื่องและด้วยความที่แม่รักหลานเราก็มักทะเลาะกับแม่บ่อยด้วยค่ะ
    พอนานๆเค้านางหาเรื่องสามีไม่ได้ก็วกมาหาเรื่องเราแบบเต็มตัวลืมเล่าค่ะ มีครั้งนึงนางอยากกินข้าวมันไก่และคืนนั้นมันดึกแล้วสามีนางก็บอกว่าร้านข้าวมันไก่มันปิดแล้วนางตะคอกใส่สามีและบอกว่าอยากจะกินยังไงก็ต้องได้กินและก็ดิ้นสามีนางคงรำคาญเลยต่อยเข้าที่ตานางนางงอนสามีมากรีบให้แม่เราไปรับพอถามว่าเกิดอะไรนางก็ไม่ตอบนอกจากบอกว่าสามีนางต่อยตานางแต่พอถามสามีนางตอนนั้นนางก็อยู่ด้วยนางแทบเถียงสามีไม่ออกเลยค่ะว่านางแสดงพฤติกรรมแย่ๆแบบนั้นออกมาจริงๆ  แถมตอนโกรธกันนางยังบอกว่าจะไม่กลับไปบ้านแล้วจะมาอยู่กับเรากับแม่เราที่บ้านพ่อ  เรานี่ขนลุกเลยค่ะนี่จะมายึดบ้านฉันอีกที่ใช่มั้ยแต่เราบอกว่าไม่ได้ให้บ้านนั้นไปแล้วนางก็เอาสามีมาอยู่ที่นั่นด้วยจะมาอยู่นี่อีกทำไมทำตัวเองถ้านิสัยดีไม่มีใครทำอะไรให้หรอก นางก็โกรธเราและไปหาสามีเลยค่ะแม่เราก็โกรธเราไปด้วยว่าทำไมเราไม่รักพี่รักน้อง
     หลังจากที่นางเบื่อกับการทะเลาะกับสามีแล้วและแค้นที่เราว่านางวันนั้นด้วยมั้ง นางก็มาบ้านเราบ่อยขึ้นแต่มาหาเรื่องค่ะ  บางครั้งก็มาฝากลูก2-3ทุ่มมาเอาลูกค่ะข้าวฟรีน้ำฟรีไม่มีค่าเลี้ยงดูค่ะนางมาทุกคืนไม่เคยซื้ออะไรติดมือมาเลยไม่ได้หวังอะไรนะค่ะแค่คิดว่าน้ำใจไม่มีบ้างเหรอเด็กก็ซนเหมอนลิง  อย่างน้อยก็น่าจะคิดถึงแม่เราบ้างเลี้ยงนางมาตั้งแต่เกิดแม่นางไม่ค่อยเลี้ยงค่ะ  แม่นางชอบเที่ยว  พอนางต้องการอะไรนางต้องได้เดี๋ยวนี้มีครั้งนึงบังคับให้แม่เราค้ำรถให้แต่เราไม่ให้แม่เราค้ำให้เพราะช่วงนั้นบ้านเค้าชอบทะเลาะกันเรื่องเงินและพวกเค้าขี้โกหกและฐานะบ้านเรากับแม่ก็ไม่ได้รวยอะไรถ้าเป็นหนี้มาแม่เราจะเป็นไงเราทะเลาะกับแม่ได้3วัน  เพราะแม่จะเซ็นให้เค้าแม่รักนางกินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับเพราะนางโกรธแต่สุดท้ายยังดีแม่เชื่อเราแต่ไม่พูดกับเรานานอยู่แต่พอเวลาผ่านไปประมาณเดือนหนึ่งหลังจากนางเป็นคนค้ำให้สามีนางเองตอนแรกนางกลัวเป็นหนี้แทนสามีเลยให้แม่เราค้ำแต่ตอนนี้นางต้องจ่ายแทนสามีเราว่านางต้องเริ่มเกลียดเราละหละเพราะตอนเด็กๆนางอยากได้อะไรต้องได้แต่พอเราเริ่มโตเราก็เริ่มเข้มแข็งขึ้นแม่เราก็มีโกรธเราบ้างแต่ก็ไม่ค่อยกล้าขัดเราเวลานางใช้ให้แม่ทำอะไรแล้วหละ
   และมีครั้งนึงแม่เราเจ็บท้องไม่ทราบสาเหตุเราเคลียดมากกลัวแม่เป็นอะไรเราเรียนจบม.6แล้วจึงเลือกเรียนรามทางไปรษณีย์เพราะจะช่วยแม่ทำงานด้วยและตอนนั้นที่แม่ไม่สบายเราขอให้คนที่บ้านพาแม่ไปส่งโรงบาลเราโทรบอกนางว่าตอนเย็นมารับแม่กับเราได้มั้ยนางบอกว่าไม่ว่างทั้งๆที่รู้ว่าแม่เราไม่สบายนางบอกว่าเป็นหวัดขับรถไม่ได้เราค่อนข้างโมโหเลยแหละทีแม่นางเคยทำอะไรกับเรากับแม่เราตอนจะตายแม่เรายังคอยช่วยทุกอย่าง แถมยังช่วยนางช่วยลูกนางอีกอกตัญญูที่สุดเราโกรธมากแต่ดีที่คนที่มาส่งเค้าสงสารแม่เค้าบอกจะอยู่รอจนกว่าหมอจะตรวจเสร็จผลตรวจออกมาบอกแม่ไม่เป็นอะไรอาจเป็นเพราะแม่มดลูกหย่อนคงจะทำอะไรกระทบกระเทือนเกินไปคงเป็นเพราะตอนที่น้าไม่สบายแม่ต้องขับรถไปๆมาๆเลยเป็นแบบนี้หลานแม่มันยังไม่สำนึกอีกแต่แม่ก็ให้อภัยและเราก็ว่านางไม่ได้นะเดี๋ยวแม่โกรธ  ส่วนเราเราถามแม่ว่าเป็นอะไรมั้ยหายเจ็บรึยังแม่ไม่ชอบตอบเฉยมากบางครั้งก็ตะคอกใส่เราว่าไม่ต้องมายุ่งรำคาญจะนอน  แต่พอหลานคนนี้โทรมาประจบแค่นี้แหละเสียงอ่อนเสียงหวานเลยพูดโทรศัพท์เป็นชั่งโมงแต่ทีเราถามคำตอบคำเหมือนไม่อยากเห็นหน้าเรา
    ด้วยเหตุที่เราเรียนรามเราต้องอ่านหนังสือตอนใกล้สอบ2-3วันสุดท้ายเพราะเราไม่อยากสอบซ่อมอยากให้แม่ภูมิใจถึงแม่จะภูมิใจหรือไม่ก็ตาม  พอใกล้สอบนางชอบโทรถามแม่เราว่าเราจะสอบเมื่อไหร่และก่อนสอบ1-2วันนางจะต้องหาเรื่องมาทะเลาะกับเราทุกทีจนเราไม่มีเวลาอ่านหนังสือและหาเรื่องทะเลาะทุกครั้งที่เราจะสอบมันเกิดจากอะไรเหรอบังเอิญรึไง บางครั้งเราอ่านหนังสืออยู่ในบ้านนางเดินเข้ามาเรามัวแต่อ่านหนังสือนางก็ร้องไห้ แล้วก็วิ่งขึ้นรถละก็บอกแม่เราว่าจะไม่มาที่บ้านเราอีกแล้วเพราะเราทำให้นางเสียใจทั้งๆที่เราไม่รู้เรื่องอะไรเลย  แล้วนางก็รีบขับรถกลับบ้านเพราะแม่ต้องรีบให้เราไปขอโทษทุกครั้งถึงแม้ว่าเราจะผิดหรือไม่ก็ตามจนนางได้ใจ  แม่เราด่าเราว่าเราทำให้นางเสียใจและบอกเราว่าเราต้องไปขอโทษนาง  แต่เราว่าเราไม่ผิดนะแม่ก็เห็นแต่แม่ก็ไม่ฟังโกรธเราแต่กดดันให้เราต้องไปขอโทษเราก็บอกว่าเราต้องสอบนะแต่แม่บอกว่าเอาไว้นั้นก่อนอยากให้แม่ตายเหรอเราต้องไปง้อนางตลอดๆตั้งแต่เด็กจนโต  เหมือนแม่ไม่สนใจความรู้สึกเราเวลาที่เรากับนางทะเลาะกันแม่จะรีบไปหานางแต่ให้เรานั่งร้องไห้อยู่คนเดียวที่บ้านกับสิ่งที่เราไม่ได้ทำแต่เราต้องจำใจยอมรับมัน  เราอยากรู้จริงๆว่าแม่เราคิดอะไรอยู่ทำไมไม่เห็นเอาใจใส่เราแบบนั้นบ้าง