ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องคร่าวๆก่อนว่าเราได้ซื้อเจ้าโกลเด้นน้อยสองมาเลี้ยงเมื่อ 2 ปีที่แล้ว เพราะเราอยู่บ้านหลังนี้กัน 2 คนสามีภรรยา กลัวเหงาก็เลยซื้อมาเป็นเพื่อนตอนนั้นลูกชายคนโตอยู่กับพ่อกับแม่เราที่ต่างจังหวัด อยู่กันได้ไม่นานเจ้าสองตัวก็ป่วยด้วยโรคสุดฮิต “ ลำไส้อักเสบ” เราร่วมกันต่อสู้กับโรคร้ายนี้กันจนสุดความสามารถ แม้แต่หมอที่โรงพยาบาลสัตว์ยังบอกว่ามีโอกาสรอดแค่ 30 เปอร์เซ็นต์ เรายอมลางานสองวันช่วยทั้งสมุนไพรและยาแผนปัจจุบันจากที่ไม่เคยมีความรู้ก็เสาะหาทุกทางสองคนสามีภรรยาตั้งนาฬิกาเพื่อตื่นมาป้อนยาทั้งกลางวันกลางคืน
ครึ่งเดือนผ่านไปเราก็ประสบความสำเร็จ น้องทั้งสองตัวอาการค่อยๆดีขึ้นจนหายในที่สุด เรามีความทรงจำมากมายกับเจ้าสองแสบ ทั้งรักกัน โกรธกัน ดีกัน ทุกๆอย่าง หลายๆครั้งที่ป่วยเรากับสามีก็ดูแลมาอย่างดี แม้เจ้าตัวดื้อคนน้องที่ข่วนรถสุดหวงของคุณสามีจนเยินก็ไม่เคยตีสักแปะ อย่างมากก็แกล้งดุเสียงดังๆพอให้รู้ หรือเวลาที่น้องดื้อไปทำร้ายรถเพื่อนบ้านเราก็รีบชดใช้ให้แต่ไม่เคยจะล่ามโซ่ หรือขังกรงน้องๆ เลย ทั้งสองตัวเป็นหมาที่มีความสุข และสุขภาพจิตดี ร่าเริง
ผ่านไปสองปีปีนี้เข้าปีที่สามเราคลอดลูกคนเล็กเลยให้แม่มาช่วยเลี้ยงลูกที่บ้าน ต่อมาแม่ก็ป่วยต้องผ่าตัดทำให้อุ้มหลานไม่ไหวเราเลยให้พ่อมาช่วยดูแลแม่และหลาน ส่วนลูกคนโตก็ต้องย้ายตาม ตอนนี้สมาชิกที่บ้านมี หกคนกับสองหมา ภาระเพิ่มขึ้น ต่อมาเรามีปัญหาเรื่องเงิน จำเป็นต้องประกาศให้คนเช่าบ้านเพื่อลดภาระ ส่วนสมาชิกครอบครัวทั้งหกคนย้ายมาอยู่ห้องเช่าเป็นร้านขายของ ปัญหาอยู่ที่น้องหมาทั้งสองตัว เพราะไม่มีที่อยู่ห้องเช่าไม่มีรั้วรอบขอบชิด ไม่มีพื้นที่พอให้เจ้าสองตัวอยู่ด้วย ถ้าจะให้อยู่ข้างในกับคนก็มีเด็กเล็กอีก วันที่ 20 มิย 58 ที่ผ่านมาครอบครัวเราจำเป็นต้องกลับไปทำธุระที่บ้านต่างจังหวัด 4 วัน ไม่รู้จะเอายังไง เลยถามยกหมาให้น้องที่ทำงานที่เขาอยากได้สอบถามดีแล้วว่าเป็นคนรักหมาดูแลอย่างดี มีที่ให้วิ่งเล่นได้ น้องบอกว่าจะฝากไว้บ้านสวนของป้าที่บ้านป้ามีพุดเดิ้ลตัวกับพันธุ์เล็กอีกตัว เรายกให้ทั้งที่ยังห่วงๆเจ้าสองตัวนี้อยู่
วันที่มารับหมาคือวันที่เราเดินทางกลับต่างจังหวัดไม่ได้ไปส่งน้อง ผ่านไปหกวัน ตรงกับวันเสาร์เราขอไปเยี่ยมน้อง ภาพที่เราไปเห็นคือ หมาตัวพี่กำลังกัดกันกับบางแก้วหนุ่มซึ่งทำท่าเหมือนจะเข้ามากัดเราด้วยตอนที่เราพยายามเข้าไปแยก แผลทั้งเก่าและใหม่เหวอะทั้งตัว ตาเกือบปิดเพราะแผลเหนือคิ้วลึกไปเกือบถึงกะโหลกมีน้ำหนองปุดๆออกมาตลอดเวลาจับ หน้าบวมน้ำเหลืองไหลเยิ้ม ส่วนตัวน้องโดนล่ามติดไว้กับเสาด้วยเชือกที่ยาวประมาณ 1 เมตร ข้างๆมีชามเก่าๆใส่น้ำกับอาหารเม็ดวางทิ้งไว้ให้ดูลักษณะดินบริเวณรอบๆเข้าใจว่าคงโดนล่ามเชือกไว้หลายวันแล้ว คงตั้งแต่วันแรกๆที่มาถึง เราทรุดลงร้องไห้กอดสองตัวด้วยความเสียใจเป็นที่สุด อยากบอกว่าแม่ขอโทษๆๆๆ ถ้าไม่เพราะเรายกน้องหมาให้เขาไป เจ้าสองตัวคงไม่บาดเจ็บขนาดนี้
เรารีบพาหมากลับมาบ้าน อาบน้ำ และให้กินยาแก้อักเสบแล้วก็ทำแผล แต่พลาดตรงที่เราไม่เห็นแผลที่หลังเจ้าตัวน้องเห็นแค่แผลตรงสีข้าง ผ่านไปอีกวันเราตัดสินใจลงประกาศหาเจ้าของใหม่พร้อมลงรายละเอียดว่าจะสกรีนเจ้าของใหม่อย่างดี มีหลายคนว่าให้เราเป็นเชิงตำหนิว่า ไม่รักน้องๆจริง เลี้ยงมายังจะเอาไปยกให้คนอื่นได้ เราได้แต่เสียใจ อย่างที่บอกว่าเป็นช่วงที่เรามีปัญหาด้านการเงิน ก็คิดดูว่าขนาด สมาชิกในครอบครัวต้องย้ายมาอยู่ห้องเช่าถูกๆ ทั้งเด็กทั้งคนเจ็บ คนแก่ เราจะลำบากขนาดไหน
เราไม่สามารถเลี้ยงเจ้าสองตัวให้อยู่ดีกินดีได้ ก็ต้องตัดใจหาคนที่เขาเลี้ยงได้ดีกว่าเรา ถ้าเราไม่รัก เราคงขายให้ฟาร์ม เอาไปทำพ่อพันธุ์แม่พันธุ์แล้ว แต่เรารับไม่ได้ที่หมาเราต้องไปถูกขังในกรง ไม่รู้อนาคตว่าพอแก่ตัวมาแล้วจะมีใครดูแลเค้าดีๆมั๊ย สู้ยกให้คนที่เค้ารักโดยไม่มีค่าใช้จ่ายแต่ขอแค่ดูแลน้องดีๆก็พอ เราคิดอย่างนี้จริงๆ มีน้องที่รู้จักกันที่ทำงานเก่าติดต่อเข้ามา เราเล่าให้ฟังทุกเรื่องว่าเขาจะรับได้ไหม ตอนนี้น้องบาดเจ็บอยู่ เจ้าของใหม่เขาใจดีมากพอเราบอกว่าไม่มีตังค์พาน้องไปหาหมอเขาก็รีบมารับและพาไปทำแผล ที่สาหัสคือแผลที่หลังเจ้าตัวน้องเริ่มเน่าน้ำเหลืองซึมออกมาแผลลึกมาก มีหนอนด้วย หมอต้องให้ยาชาก่อนทำแผล พอทำเสร็จก็ให้ยากิน ยาทามา ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง แต่เขาก็จ่ายทั้งหมดและบอกว่าสงสาร แต่พอเอากลับไปบ้านเจ้าโกลเด้นของเขากลับเข้ากันไม่ได้เพราะหวงเจ้าของเลยเอากลับมาคืนเรา
ตอนนี้เราก็ได้แต่ล้างแผลให้น้องเองเช้าเย็นแล้วก็ให้กินยาฆ่าเชื้อ กับยาแก้อักเสบ ใส่ลำโพงไว้กันน้องเลียแผล สงสารหมาก็สงสาร แต่ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่หวังว่าจะมีคนใจดี ที่มีกำลังทรัพย์พอที่จะรักษาน้องได้ และไม่รังเกียจรับน้องไปอุปการะ เพราะเสาร์นี้ ( 4 กค 58) เราต้องย้ายออกจากบ้านไปอยู่ห้องเช่าแล้ว ใครพอจะมีคำแนะนำอะไรดีๆบ้างไหมคะ
เมื่อโกลเด้น 2 ขวบแถมไม่สบายต้องหาบ้านใหม่ ใครพอแนะนำได้บ้าง ?
ครึ่งเดือนผ่านไปเราก็ประสบความสำเร็จ น้องทั้งสองตัวอาการค่อยๆดีขึ้นจนหายในที่สุด เรามีความทรงจำมากมายกับเจ้าสองแสบ ทั้งรักกัน โกรธกัน ดีกัน ทุกๆอย่าง หลายๆครั้งที่ป่วยเรากับสามีก็ดูแลมาอย่างดี แม้เจ้าตัวดื้อคนน้องที่ข่วนรถสุดหวงของคุณสามีจนเยินก็ไม่เคยตีสักแปะ อย่างมากก็แกล้งดุเสียงดังๆพอให้รู้ หรือเวลาที่น้องดื้อไปทำร้ายรถเพื่อนบ้านเราก็รีบชดใช้ให้แต่ไม่เคยจะล่ามโซ่ หรือขังกรงน้องๆ เลย ทั้งสองตัวเป็นหมาที่มีความสุข และสุขภาพจิตดี ร่าเริง
ผ่านไปสองปีปีนี้เข้าปีที่สามเราคลอดลูกคนเล็กเลยให้แม่มาช่วยเลี้ยงลูกที่บ้าน ต่อมาแม่ก็ป่วยต้องผ่าตัดทำให้อุ้มหลานไม่ไหวเราเลยให้พ่อมาช่วยดูแลแม่และหลาน ส่วนลูกคนโตก็ต้องย้ายตาม ตอนนี้สมาชิกที่บ้านมี หกคนกับสองหมา ภาระเพิ่มขึ้น ต่อมาเรามีปัญหาเรื่องเงิน จำเป็นต้องประกาศให้คนเช่าบ้านเพื่อลดภาระ ส่วนสมาชิกครอบครัวทั้งหกคนย้ายมาอยู่ห้องเช่าเป็นร้านขายของ ปัญหาอยู่ที่น้องหมาทั้งสองตัว เพราะไม่มีที่อยู่ห้องเช่าไม่มีรั้วรอบขอบชิด ไม่มีพื้นที่พอให้เจ้าสองตัวอยู่ด้วย ถ้าจะให้อยู่ข้างในกับคนก็มีเด็กเล็กอีก วันที่ 20 มิย 58 ที่ผ่านมาครอบครัวเราจำเป็นต้องกลับไปทำธุระที่บ้านต่างจังหวัด 4 วัน ไม่รู้จะเอายังไง เลยถามยกหมาให้น้องที่ทำงานที่เขาอยากได้สอบถามดีแล้วว่าเป็นคนรักหมาดูแลอย่างดี มีที่ให้วิ่งเล่นได้ น้องบอกว่าจะฝากไว้บ้านสวนของป้าที่บ้านป้ามีพุดเดิ้ลตัวกับพันธุ์เล็กอีกตัว เรายกให้ทั้งที่ยังห่วงๆเจ้าสองตัวนี้อยู่
วันที่มารับหมาคือวันที่เราเดินทางกลับต่างจังหวัดไม่ได้ไปส่งน้อง ผ่านไปหกวัน ตรงกับวันเสาร์เราขอไปเยี่ยมน้อง ภาพที่เราไปเห็นคือ หมาตัวพี่กำลังกัดกันกับบางแก้วหนุ่มซึ่งทำท่าเหมือนจะเข้ามากัดเราด้วยตอนที่เราพยายามเข้าไปแยก แผลทั้งเก่าและใหม่เหวอะทั้งตัว ตาเกือบปิดเพราะแผลเหนือคิ้วลึกไปเกือบถึงกะโหลกมีน้ำหนองปุดๆออกมาตลอดเวลาจับ หน้าบวมน้ำเหลืองไหลเยิ้ม ส่วนตัวน้องโดนล่ามติดไว้กับเสาด้วยเชือกที่ยาวประมาณ 1 เมตร ข้างๆมีชามเก่าๆใส่น้ำกับอาหารเม็ดวางทิ้งไว้ให้ดูลักษณะดินบริเวณรอบๆเข้าใจว่าคงโดนล่ามเชือกไว้หลายวันแล้ว คงตั้งแต่วันแรกๆที่มาถึง เราทรุดลงร้องไห้กอดสองตัวด้วยความเสียใจเป็นที่สุด อยากบอกว่าแม่ขอโทษๆๆๆ ถ้าไม่เพราะเรายกน้องหมาให้เขาไป เจ้าสองตัวคงไม่บาดเจ็บขนาดนี้
เรารีบพาหมากลับมาบ้าน อาบน้ำ และให้กินยาแก้อักเสบแล้วก็ทำแผล แต่พลาดตรงที่เราไม่เห็นแผลที่หลังเจ้าตัวน้องเห็นแค่แผลตรงสีข้าง ผ่านไปอีกวันเราตัดสินใจลงประกาศหาเจ้าของใหม่พร้อมลงรายละเอียดว่าจะสกรีนเจ้าของใหม่อย่างดี มีหลายคนว่าให้เราเป็นเชิงตำหนิว่า ไม่รักน้องๆจริง เลี้ยงมายังจะเอาไปยกให้คนอื่นได้ เราได้แต่เสียใจ อย่างที่บอกว่าเป็นช่วงที่เรามีปัญหาด้านการเงิน ก็คิดดูว่าขนาด สมาชิกในครอบครัวต้องย้ายมาอยู่ห้องเช่าถูกๆ ทั้งเด็กทั้งคนเจ็บ คนแก่ เราจะลำบากขนาดไหน
เราไม่สามารถเลี้ยงเจ้าสองตัวให้อยู่ดีกินดีได้ ก็ต้องตัดใจหาคนที่เขาเลี้ยงได้ดีกว่าเรา ถ้าเราไม่รัก เราคงขายให้ฟาร์ม เอาไปทำพ่อพันธุ์แม่พันธุ์แล้ว แต่เรารับไม่ได้ที่หมาเราต้องไปถูกขังในกรง ไม่รู้อนาคตว่าพอแก่ตัวมาแล้วจะมีใครดูแลเค้าดีๆมั๊ย สู้ยกให้คนที่เค้ารักโดยไม่มีค่าใช้จ่ายแต่ขอแค่ดูแลน้องดีๆก็พอ เราคิดอย่างนี้จริงๆ มีน้องที่รู้จักกันที่ทำงานเก่าติดต่อเข้ามา เราเล่าให้ฟังทุกเรื่องว่าเขาจะรับได้ไหม ตอนนี้น้องบาดเจ็บอยู่ เจ้าของใหม่เขาใจดีมากพอเราบอกว่าไม่มีตังค์พาน้องไปหาหมอเขาก็รีบมารับและพาไปทำแผล ที่สาหัสคือแผลที่หลังเจ้าตัวน้องเริ่มเน่าน้ำเหลืองซึมออกมาแผลลึกมาก มีหนอนด้วย หมอต้องให้ยาชาก่อนทำแผล พอทำเสร็จก็ให้ยากิน ยาทามา ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง แต่เขาก็จ่ายทั้งหมดและบอกว่าสงสาร แต่พอเอากลับไปบ้านเจ้าโกลเด้นของเขากลับเข้ากันไม่ได้เพราะหวงเจ้าของเลยเอากลับมาคืนเรา
ตอนนี้เราก็ได้แต่ล้างแผลให้น้องเองเช้าเย็นแล้วก็ให้กินยาฆ่าเชื้อ กับยาแก้อักเสบ ใส่ลำโพงไว้กันน้องเลียแผล สงสารหมาก็สงสาร แต่ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่หวังว่าจะมีคนใจดี ที่มีกำลังทรัพย์พอที่จะรักษาน้องได้ และไม่รังเกียจรับน้องไปอุปการะ เพราะเสาร์นี้ ( 4 กค 58) เราต้องย้ายออกจากบ้านไปอยู่ห้องเช่าแล้ว ใครพอจะมีคำแนะนำอะไรดีๆบ้างไหมคะ