จากคราวก่อนที่ตัดสินใจกันไม่ลง สองแม่ลูกยังมึนๆงงๆกับราคาที่แสนจะ Revolution เหลือเกิน
เข้าๆออกๆ โชว์รูมค่ายนั้นค่ายนี้ก็ยังตัดสินใจไม่ได้

"อีสุก็ดูดีนะแม่"
"โลโก้นี้แม่ใช้มานานแล้วนะ"
"มิตซูก็แจ่มนะ"
"เวลาขายต่อราคามันจะตกเยอะมั้ย"
"แล้วโตโยล่ะว่าไงแม่"
"อันอื่นเคยใช้ แต่อันนี้ยังไม่เคยใช้นะ"

ปรึกษาหารือกันพักใหญ่ เลยตกลงกันว่าคงเป็นโตโย เอาแคปยกสูงก็แล้วกัน
เรื่องหน้าตาที่ว่าสวยไม่สวย รู้สึกจะข้ามผ่านจุดนั้นมาแล้ว เพราะยังไงๆก็คงขายพิมพ์นี้ไปอีกนาน
ถึงจะดูไม่สวยหรู แต่มีเสน่ห์ไปอีกแบบ
พูดถึงเรื่องจะเอาตัวแคป คุณตาท้วงว่า

"แคปก็มีแล้ว จะเอามาอีกทำไม สี่ประตูไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ"

ฟังดูดีมีเหตุผล อีกอย่างเวลาไปไหนมาไหนกันหลายคนจะได้นั่งกันสบายๆ
สรุปคือรุ่น 2.4 สี่ประตูยกสูง ไม่เอารุ่นท็อป เพราะยังไม่อยากจะท็อป
ก็ตกลงไปจองที่โชว์รูม ไม่ถึงอาทิตย์รถก็พร้อมส่งมอบ
ถึงเวลาฤกษ์งามยามดี ก็แล่นฉิวออกโชว์รูม พอข้ามอีกวันก็เอาไปให้หลวงปู่ที่เคารพเจิมเป็นสิริมงคล
เรื่องการขับขี่ ความเงียบและนุ่มนวล อยู่ในระดับที่น่าพอใจ แต่กระบะก็คือกระบะ จะเอาไปเทียบกับ SUV ก็คงไม่ถนัดนัก
อัตราสิ้นเปลือง ตั้งแต่ออกมาวิ่งยังไม่ถึงพัน เฉลี่ยอยู่ที่ 15 กิโลเมตรกว่าๆ/ลิตร ความเร็วช้าบ้างเร็วบ้าง รถติดบ้าง โล่งบ้าง
ถ้าโล่งๆก็ 80-110 ไม่เกินนี้ ถ้าเกียร์ห้าที่ความเร็ว 80-90 รอบอยู่ที่ประมาณ 1500 เท่านั้นเอง
เกียร์หกต้อง 100 ขึ้น เครื่องถึงจะไม่หน่วงเกินไป
ผมชอบออกนิ่มๆ ไม่ชอบลากเกียร์
ก็คงมีประมาณนี้ครับ โดยรวมถือว่าน่าพอใจ
เมื่อเช้าถอยรถออกบ้าน คุณตายืนมองข้างหลังตะโกนโหวกเหวก

"เฮ้ยๆๆ รถใหม่แท้ๆทำไมไฟถอยขาดเร็วจังวะ เห็นออกข้างเดียวเนี่ย"

"รถรุ่นนี้มันก็งี้แหละตา"

"เอ้า มีงี้ด้วย รถตั้งแพงมีไฟถอยข้างเดียว นี่ถ้าเพิ่มอีกร้อยมันจะแถมอีกข้างมั้ยเนี่ย"