เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา มีปรากฏการณ์อย่างหนึ่งเกิดขึ้นกับคนดูทีวี
เมื่อซีรีย์"พระพุทธเจ้ามหาศาสดาโลก" ฉายถึงตอนที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้
หลายคนน้ำตาไหลด้วยความปิติ หลายคนกล่าวคำสาธุออกมาโดยไม่รู้ตัว และอีกหลายคนยกมือไหว้ทีวี
มีคุณยายท่านหนึ่งนั่งพับเพียบดูซีรีย์เรื่องนี้ และวางหมอนไว้ด้านหน้าเพื่อไว้กราบ
น้องคนหนึ่งถามผมว่า ซีรีย์เรื่องนี้ทำได้ดีมากขนาดทำให้ผู้คนรู้สึกขนาดนั้นจริงๆหรือ
ผมไม่ได้ตอบน้องคนนั้นไปเดี๋ยวนั้น แต่ผมมาคิดตามทีหลัง

จริงอยู่ ซีรีย์เรื่องนี้สร้างได้ดีระดับที่หาคำชมได้ไม่สิ้นสุด โปรดั๊กชั่นใหญ่ สมจริง ถ่ายทำสวยงามและลงทุนมาก การเขียนบทนั้นผมยกนิ้วให้เลย ทั้งความเป็นดราม่าและความเป็นปรัชญา ไม่ว่าคนเขียนบทจะเป็นฮินดูหรือเป็นพุทธ แต่เขาเขียนได้อย่างคนที่ศึกษาพุทธปรัชญามาอย่างมากมายแน่ๆ

ที่สำคัญนักแสดงที่สวมบทเจ้าชายสิทธัตถะ เขาก็เลือกได้เหมาะสม ว่ากันว่าเขามีลักษณะพิเศษหลายประการตามลักษณะของมหาบุรุษ และเขาก็แสดงได้อย่างยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่ว่าจะแสดงตั้งแต่เป็นเจ้าชายสิทธัตถะที่สง่างาม ฉลาดและเต็มไปด้วยเมตตา จนมาถึงฉากสำคัญคือตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

แน่นอนละครทำได้สมจริงและงดงามเหลือเกิน
แต่ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา
ถามใครๆก็เป็นเหมือนกันหมด
หรือพวกเราไม่ได้รู้สึกว่ากำลังดูละครอยู่
ด้วยศรัทธาที่เต็มในหัวใจ ที่อยู่ใต้ร่มเงาแห่งพุทธะมาตั้งแต่เกิด
ระหว่างที่ดูละครอยู่เราจึงน้อมใจกราบพระพุทธเจ้าอย่างไม่รู้ตัว
ยิ่งประโยคหลายประโยคซึ่งล้วนเป็นแก่นของพุทธศาสนาถูกกล่าวขึ้นมา มือทั้งสองของเราก็พร้อมที่จะพนมขึ้นเพื่อบูชาพระรัตนตรัย.....

ต้องถือว่าเป็นซีรี่ย์ดีเรื่องนึง ที่นับถือคนทำนะ น้อยอ่ะที่จะได้ดูประวัติพระพุทธเจ้า เพราะเมื่อก่อนต้องอ่านตามหนังสือเอา
Cr. https://www.facebook.com/prapaschol