คนในหนึ่งประเทศ มีหลากหลายนิสัย บางคนก็หยวนๆ โกหกกันได้บ้างบางเรื่อง ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับเรื่องที่จะโกหก ถ้าเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆโกหกเพื่อนให้สบายใจก็ทำไป ถ้ามันไม่ได้มีผลร้ายแรง ถ้าผู้ฟังเคร่งกับเรื่องนั้นมากๆก็ไม่ควรโกหก
   ส่วนคนสเปน(ส่วนใหญ่) ที่เคยเจอมาคือ ถ้าไม่รักจริงๆจะไม่พูดออกมาง่ายๆ (ยกตัวอย่างแฟนเรานะคะ) แต่คนสเปนก็มีพวกเจ้าชู้ ที่จะบอกรักได้แม้ไม่รักจริง แฟนเราเป็นคนปากแข็ง ก่อนเป็นแฟนกัน ไม่มีคำหวานเลย แต่พอตกลงเป็นแฟนปุ๊บ ไม่รู้สรรหาคำหวานๆมาจากไหน บอกรักทุกครั้งที่จบบทสนทนา ส่วนเวลาในการศึกษากันขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ที่คุณดำเนินกันอยู่
   คนสเปน(ที่เคยเจอ) ส่วนใหญ่เลี้ยงดูคล้ายคนไทย พ่อแม่อุ้มชู จะไม่เหมือนฝรั่งชาติอื่นๆสักเท่าไหร่ที่จะชอบออกไปใช้ชีวิตโลกกว้างคนเดียวตั้งแต่วัยรุ่น ดังนั้นคุณต้องเข้าใจด้วยว่าวัฒนธรรมเขาเป็นแบบนี้ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่โต เพราะก็เหมือนทั่วๆไปที่เมื่อทำงานมีครอบครัว เขาก็จะโตในแบบของเขาเอง และเท่าที่สัมผัสมา หากมีครอบครัวเป็นของตัวเอง(พ่อ แม่ ลูก) เขาจะรักครอบครัวมาก และจะขยันเพื่อหารายได้เข้าครอบครัว
   บ้านที่สเปนแพงค่ะ เคยดูว่าราคาแพงติดอันดับในยุโรป ดังนั้นจะไม่แปลกใจหากคนวัยทำงานอายุ 30-40 ยังอยู่บ้านพ่อแม่ เพราะความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างลูกกับพ่อแม่ การอยุ่บ้านเดียวกันจึงไม่ใช่ปัญหา และอีกอย่างก็ประหยัดเงินค่าเช่าบ้านได้เยอะมากๆ แต่ถ้าเขามีครอบครัวแล้วบ้านพ่อแม่ไม่ใหญ่ เขาอาจย้ายออกไปหาเช่าอพาร์ตเม้นหรือซื้อบ้านแยกอยุ่ต่างหาก
    ส่วนเรื่องพ่อแม่แฟน เมื่อก่อนเราก็กังวลว่าพ่อแม่แฟนอาจไม่ชอบ เพราะเราเป็นคนเอเชีย คนสเปนก็(เคย)ขึ้นชื่อเรื่องเหยียด แต่เราว่าสมัยนี้เพราะความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นในครอบครัว เลยทำให้ความคิดที่ว่า หากลูกชอบใครเขาก็ชอบด้วย มีอิทธิพลเหนือกว่า ตอนนี้เรากลายเป็นลูกสาวอีกคนของบ้านแฟนไปแล้ว