การที่เรานั้นจะรักใครสักคน (ทำไมชอบพิมพ์คำนี้จังว่ะ>
ประโยคแรกช่างมันเหอคะ   >.<

คุณเคยเห็นดวงดาว กะ ของเหลวในแกนโลก มั๊ย?"OoO" ปานนั้นเชียว
ดาวนะเค้าอยุ่บนฟ้า แล้วฟ้าล่ะ ฟ้าก็อยู่ในอวกาศ อวกาศก็อยู่ในจักรวาล
แล้วยัยของเหลวล่ะ ของเหลวอยู่ในแกนกลางของโลก แกนกลางโลกอยู่ใต้เปลือกโลก (เยอะแยะมากมาย)
เปลือกโต้ก็มีชั้นหินอีกเป็นร้อยๆชั้น ทั้งสองดำเนินชีวิต(สมมุติว่ามีชีวิตละกันนะ)อย่างเป็นปกติสุข

คุณดวงดาว
เป็นดาวเคราะที่สวยงามมากมาย มีแสงและเปล่งรัศมีที่สวยงามอยู่ตลอดเวลา
ชีวิตของคุณดวงดาวนั้น ล่องลอยอยู่ในอวกาศ ที่ไม่มีใครควบคุม ชีวิตที่อิสระ
แต่ก็เป็นชีวิตที่เหงาเหลือเกิน มีบางทีที่ดาวเคราะดวงอื่นลอยมาเฉียดๆ
แต่ก็ลอยจาก คุณดวงดาวไป

ส่วนยัยของเหลวของเรานั้น ชีวิตของเทอ นั้นช่างวุ่นวายเสียจริง
ทำงานอยู่ตลอดเวลาเพื่อ พยุงโลกทั้งใบเอาไว้ ไม่ได้พัก ไม่ได้หยุด ชีวิตของเทอมีอะไรผ่านเข้ามาในชีวิตหลายอย่าง ทั้งคุณน้ำมันที่ไหลลงมา คุณฟอสซิล คุณจุลินทรีย์ และคุณเปลืกโลกที่ชอบแตกคอ และแยกทางกัน ต่างก็ลงมาที่แกนกลางเสมอ
ชีวิตของยัยของเหลวคิดว่าคุณน้ำมันที่ลงมาหาจะอยู่กับเทอตลอดไปเทอรักคุณน้ำมันมาก

แต่ก็ไม่ใช่คุณน้ำมันถูกมนุษย์เรียกตัวขึ้นไป และไม่กลับมาหาเทออีกเลย เทอจึงไม่หวังที่จะอยู๋กับใครอีกตลอดชีวิต
จนกระทั่ง วันนึ่ง คุณเปลือกโลกทะเลาะกันครั้งยิ่งใหญ่ แล้วก็แยกกันไปคนละทิศคนละทาง

วันนั้นจึงทำให้ยัยของเหลวได้เห็นอวกาศ
"อวกาศมันเป็นอย่างงี้อ่าหรอ น่าอยู๋ชะมัด ชั้นอยากอยู่ในที่ๆสงบแบบนี้จังเลย"
ยัยของเหลวตะโกนออกมาด้วยความตื่นตาตื่นใจ หารู้ไม่ว่าคุณดวงดาวได้มองเทออยู๋
"มันไม่น่าอยู่หรอกคุณของเหลว" T-T(ใครว่ะไรกะตู) >O< โอ้ว ช่างงามอะไรเช่นนี้ ถูกใจข้าจริงจริ๊ง(กรี๊ด)
ยัยของเหลวค่อยๆหันมาแล้วก็พบกับคุณดวงดาว "ท่านเป็นใครรู้จักเราได้อย่างไร" ยัยของเหลวถาม(เป็นชุดเลย)

"เราเป็นดาวเคราะหฺ์ที่อยู่ในอวกาศนี้เราเคยเห็นได้ยินเรื่องเทอจากพี่ๆอุกาบาตที่เคยเข้าไปในโลก
(ToT มันไม่ได้เข้าเฉยๆโว๊ยมันชนชั้น เจ็บแทบตาย ฮึ! เจ้าอุกาบาต)
เค้าบอกว่าเทอต้องพยุงโลกทั้งใบเอาไว้ แล้วทำไมวันนี้เทอถึงมาอยู๋ที่นี่ล่ะ

" ฮื่อๆๆๆไม่อยากเล่า" ก็พอดีคุณเปลือกโลกน่ะเค้าทะเลาะกัน แล้วก็แยกกันไปคนละทิศชั้นเลยได้มีโอกาสมาพบกับคุณเนี่ยแหละ " >o< "

ก็คงเป็นบุญของเราเนอะคุณของเหลว"

"งั้นมั้งค่ะ"

"ดีเลยงั้นชั้นอาสาพาเทอท่องอวกาศดีมั๊ย"

"จริงหรอค่ะดีค่ะ ไปกันเลย"

แล้วดวงดาวก็ได้พาของเหลวท่องอวกาศไปจนทั่ว ทั้งสองเริ่มสนิทกันมากขึ้นๆๆและมากขึ้น
แล้วก็เกิดความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายในใจของทั้งสอง เริ่ม จากมิตรภาพ แต่ดูเหมือนมันจะเขยิบขึ้นเรือยๆ
เป็นอารายน้า?.......... (คุณผู้อ่านไม่โง่หรอกชั้นรู้) ฮ่าๆๆๆๆ
ก็ความรักไงเล่า............ยัยของเหลวของเรานั้นรู้สึกหวั่นไหวไปก่อนตั้งแต่แรกแล้ว
เพราะด้วยความที่เป็นของเหลวนั่นเอง

ส่วนคุณดวงดาวนั้น ยังเก็บความรู้สึกเอาไว้เพราะไม่อาจที่จะเปิดเผยออกมาได้ เพราะด้วยความที่เค้าเป็นหินแข็งๆนั้นเอง
ทั้งสองมีช่วงเวลาที่มีความสุขด้วยกัน จนกระทั่ง...........


มียานอวกาศที่มนุษย์สร้างขึ้นทยานขึ้นมาในอวกาศ แล้วประกาศตามหายัยของเหลว

!!!!!!ประกาศๆๆ คุณของเหลวอยู๋ที่ไหนโปรดกลับโลกด้วยขณะนี้คุณเปลือกโลกได้คืนดีกันแล้วแต่เนื่องจากไม่มีของเหลวในการพยุงโลกจึงหมุนอยู่ตลอดเวลา มนุษย์โลกเดือดร้อนเป็นอย่างมาก!!!ได้โปรดกลับโลกด่วน!!!!

ขณะนั้นยัยของเหลวและคุณดวงดาวกำลังท่องอวกาศอย่างมีความสุข แต่เมื่อได้ยินประกาศนั้น ทำให้ความรู้สึกของยัยของเหลวเกิด วูบวาบขึ้นมาทันที

(นี่เราต้องจากเค้าแล้วหรอเนี่ยทำไมมันเร็วจังเราไม่อยากไป แต่บุญของเราคงทำร่วมกันมาเท่านี้ เราไม่อาจฝืนชะตาของเราได้
เราเป็นแค่ของเหลวที่มีหน้าที่ต้องทำส่วนเค้าเป็นดวงดาวที่มีอิสระและอยู่สูงเกินที่เราจะทยานขึ้นมาหา
เราควรตัดใจแล้วไปทำหน้าที่ของเราแล้วปล่อยให้เค้าได้เจอกับดาวเคราะห์ดวงอื่นที่มีค่าคู่ควรกับเค้า
เรามันก็แค่ของเหลวที่อ่อนไหวง่าย ช่างโง่เสียจริง ที่เพ้อและมีใจให้เค้า ทั้งๆที่เค้ามิได้แสดงท่าทีว่ามีใจให้เราแม้แต่น้อย ตัดใจเสียเถอะยัยของเหลว)


เธอคิดและบอกกับตัวเองเช่นนั้น จากนั้นเทอจึงเดินไปหาดวงดาว เพื่อร่ำลาเค้า และบอกรักเค้า
แต่ท่าทีของดวงดาวยังคงนิ่งเฉยไม่มีปฏิกิริยาใดๆ จนกระทั่งของเหลวกลับมาสู่โลก และทำหน้าที่ของเทอต่อไป
ส่วนดวงดาวก็ยังคงอยู่บนฟ้าและเปล่งรัศมีที่สวยงามออกมาอยู่ตลอดเวลา


ณ แกนโลก "ชั้นหวังว่าวันนึ่งดาวคงจะหล่นมาหาชั้นบ้างนะ ชั้นรักคุณนะ ดวงดาว ชั้นรักคุณ"