วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความรักที่น่าเสียดายของผม คือมีวันหนี่งมีคนมาคุยกับผมซึ่งเปนคนในห้องผมเนี่ยละแต่ผมยังไม่เคยเหนหน้านะ  แล้วอยู่ๆเขาก็มาบอกว่าชอบผม ผมก็เลยงงแต่เขามีแฟนอยู่แล้วเขาก็เลิกกับแฟนเก่าเหมือนแบบไม่มีเหตุผลแล้วจะมาคบกับผม แต่ผมปฏิเสธไปเพราะว่าผมกล้วว่าเขาจะบอกเลิกแบบไม่มีเหตุผลเหมือนกับแฟนเก่า แล้วพอมาเรื่อยๆผมเจอเขาบ่อยขึ้นและคุยมากขึ้นผมก็เริ่มรุสึกชอบกับเขา เพราะดูไปดูมาเขาเปนคนน่ารัก คุยกันง่าย ชอบทำตัวต๋องๆ พอวันหนึ่งผมจะไปบอกว่าชอบเขาผมก็เจอเขานั่งกับผู้ชายคนหนึ่งนั่งคุยกัน ผมเลนไปถามเพื่อนผู้หญิงว่าผู้ชายที่นั่งข้างกับผู้หญิงคนนั้นคือไคร เพื่อนเขาบอกว่าเขาสองคนกำลังจะ"คบกัน" โห ตอนนั้นผมนี่เงิบเลยทำตัวไม่ถูก แล้วผมมานั่งคิดทบทวนเรื่องที่เขามาบอกชอบผมครั้งแรกผมไม่น่าบอกปฎิเสธเขาเลย หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับเขาสักพัก พอหลายวันต่อมาเพื่อนของผู้หญิงคนนั้นรุ้ว่าผมชอบเลยมาบอกกับผมว่า เขาสองคนเลิกคุยกันแล้ว เพราะผู้ชายทำเหมือนปกติไม่เหมือนทำตัวเปนแฟนกันมั้งนะ พอผมรุ้ก็ดีใจที่ผมอาจจะได้ไปบอกความในใจ ผมเลยไปคุยแบบเริ่มตันไหม่อีกครั้งแต่ก่อนที่เขาจะมีคนล่าสุดเขาก็มีคนมาชอบเยอะแยะ ผมก็พยายามที่จะเข้าไปคุยกับเข้าให้ได้ แต่เขาเหมือนจะไม่สนใจผมแล้วแต่ก็ยังคุยกับผมอยู่นะ ผมก็ดูเขานะว่ามีไครมาคุยบ้าง แต่เหมือนเขาก็คุยกับแฟนเก่าคนล่าสุดอยู่ และอีกอย่างก็มีคนมาคุยเยอะมากขึ้น ผมเลยไปบอกกับเขาว่า "เราชอบคุณนะ" แต่เขากลับเมินผมเฉย แล้วผมก็ถามว่าเขาชอบไครแต่เขาก็ไม่บอก และผมก็รุ้ความจิงจากปากเพื่อนของงเขาว่าที่แล้วแฟนเก่าคนแรกนั้นแอบไปชอบไครแล้วเขาก็ร็ก็เลยบอกเลิก แต่ผมไม่รู้อะดิพึ่งมารู้ ในที่สุดผมกลับมานั่งคิดว่าผมเสียดายที่พลาดโอกาสสิ่งที่ดีของผมไป ผมเสียใจมากอะเพราะผมคิดว่าเขาคนนี้เขาเปนคนที่ดีที่สุดสำหรับผมอะนะ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคุยกับคนอื่นอยู่และผมก็ได้แค่นั่งมองเขา ผมจะมาฝากบอกว่าถ้าจะไปชอบไครหรือไครมาชอบให้รู้เรื่องราวของเขาให้ดีมากที่สุด ไม่งั้นอาจเปนเหมือนผม