สัปดาห์สุดท้าย นอกจากชิงรักหักสวาท ยังมีหนี้แค้นต้องชำระ ความเมืองที่ถาโถม

พระเอกเจออุบายใส่ไคล้ให้นางเอกแคลงใจ  เล่นเอาไปไม่เป็น เพราะแม่บัวถือหลักที่ว่า

ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็เอาด้วยคาถา

เนื่องจากพระเอกเป็นคนมีเมียน้อย จึงมิรู้ร้อยเล่ห์มารยาแม่บัว เคราะห์ดีที่ผองเพื่อนแลบ่าว
มีเมียเยอะจึงแจงสี่เบี้ยจนแจ่มแจ้ง กอปรกับโหรพุ่มศิษย์พี่ใหญ่มาแจ้งข่าว จึงซ้อนแผนจับได้แบบคาหลังคาเขา

พี่บัวยังมีเยื่อใยกับเหมไยไม่บอก ลำดวนพร้อมจะหลีกทางให้อยู่แล้ว

หากทำเช่นนั้น ก็เหมือนพี่แพ้ต่อเจ้าน่ะสิ พี่ไม่ต้องการให้ผู้ใดมาสมเพชเวทนาพี่

แล้วการทำเสน่ห์แย่งชิงมันน่าภาคภูมิใจนักรึ

ฉันไม่ได้แย่งชิง ฉันเพียงแต่เอาของที่เคยเป็นของฉันกลับคืนมา


แต่ตอนที่นางเอกแสร้งทำเป็นโดนของ ให้ร้อนกายจนต้องไปอาบน้ำ นึกว่าลูกจันเข้าสิงชั่วครู่
ดีที่เจ้าลำดวนดีดั่งแม่พระ โน้นก็พี่ นี่ก็ผัว ทำใจลำบาก ถ้าเป็นลูกจัน แม่บัวคงรอดยาก

โจรสรอรรค หนีตายจากการล้อมปราบมาได้ cgแผนที่ทำได้ดี เข้าใจง่ายแบบเดียวกับศึกอันหนาน
พอรู้ข่าวว่าแม่บัว ยังขึ้นคาน ขายไม่ออก ก็สนใจ หมายครอบครอง

ที่สุดแล้วแม่บัวผู้หยิ่งยโส ก็ไม่เหลือผู้ใดเลย

ว่าไปก็เหมาะกันแบบ หมามุ่ยใบตำแย โดนไปได้คันทั้งคู่

แม่บัวเจอลักพาตัว แถมโดนแทง นึกว่าสงบปากสงบคำ พอฟื้นมาก็ปากปลาร้าทันที
พระเอกคงนึกโชคดีที่ไม่ได้แม่บัวเป็นเมีย จึงบริพาทสั่งสอนว่า

ที่นี่อยู่ระหว่างทางไปอยุธยา มีแต่เทือกสวนไร่นา จะไปหาปราสาทราชวังที่ไหนมาให้แม่อยู่ได้เล่า
ขนาดคุณหญิงแม่ของฉัน ยังต้องนอนกลางดินกินกลางทรายเลย

นี้ถ้าหลังไม่เป็นรู สงสัยได้ดวลฝีปาก แลฝ่ามือไปแล้ว ตอนนี้เจ็บแผลจึงเงียบดีกว่าเดี๋ยวโดนทิ้ง

แม่บัวแสดงดี นับแต่ทิ้งพระเอก โดนจับได้ว่าทำเสน่ห์
แค้นในวันแต่งน้อง จนมานะจังงัง ที่วัด มือ ปาก ตา สั่น น้ำตาไหลแบบเจ็บแค้น แทบสิ้นใจตาย
ถ้าไม่บอกว่าแสดงเป็นเรื่องแรก ก็นึกว่าคงผ่านกล้องมาบ้างแล้ว แสดงดีจริงๆ ร้ายลึก แบบผู้ดี ดั่งพิษหนามกุหลาบ
ทำให้คนอื่นที่เข้าฉาก รับส่งอารมณ์ได้ราบรื่น กลมกลืน และนางเอก พี่ทับทิมก็สะเทือนใจในความร้ายกาจนี้

ถ้าพระเอกคิดมีเมียเยอะ ตอนที่เมาคงได้แม่บัวไปแล้ว อ้างว่า พี่ไม่รู้ พี่เมา
สมิงสอดน้อย เพื่อนหลวง บ่าว ชุมนุมคนมีเมียเยอะ คงสอนพระเอกมาดีช่วงรอส่งตัวเจ้าสาว ว่า
ทำผิดจับไม่ได้ให้กลบเกลื่อน ทำผิดจับได้ให้รับสารภาพกึ่งหนึ่ง

พี่เมามากคิดว่า บัวคือลำดวน จึงได้กระทำหยาบหยามลงไป พี่ไม่ได้นอกใจลำดวนนะจ๊ะ

ไม่รู้ว่าที่แม่บัวโผไปหาพระเอก จะคิดการณ์รึไม่ แต่ก็ทำให้มีโอกาสเพิ่มขึ้น แม่บัวคงลืมว่า แม่พังโตก็อยู่อยุธยาด้วย
เป็นภรรยาเอก เจ้าลำดวนเป็นเอกภรรยา จะมาเป็นเมียสามตามตำรา จากโคลงโลกนิติ ฉบับศิลาจารึกวัดพระเชตุพนฯ ว่า

กระบือหนึ่งห้ามอย่า   ควรครอง
เมียมิ่งอย่ามีสอง       สี่ได้
โคสามอย่าควรปอง   เป็นเหตุ
เรือนอยู่สี่ห้องให้       เดือดร้อนรำคาญฯ

ก็อาจโดนแม่พังโตไล่กระเทือบได้ พระเอกจึงเปิดใจพูดว่า

แต่ก่อน ฉันรักแม่บัวนัก รักจนไม่คิดว่าจะรักผู้ใดได้อีก
ยามที่แม่บัวทิ้งฉัน ฉันถึงได้เสียใจ ราวกับถูกควักหัวใจมาโยนใส่กองไฟ

จากนั้นฉันก็ได้พบลำดวนอีกครั้ง จากที่ฉันรักเสมอน้อง
ก็กลายมาเป็นซาบซึ้งในน้ำใจ ก่อนจะเป็นรักปักใจ
เปรียบเหมือนน้ำที่หยดลงผืนดิน ที่แห้งผากอยู่ทุกวัน
วันละเล็กวันละน้อย จนกลายเป็นผืนดินที่ชุ่มชื้น

บทพูดนี้ พระเอกพูดไม่ค่อยกินใจกระไรนัก ทั้งที่เป็นคนโรแมนติกมาตลอดเรื่อง บทพูดแสนไพเราะ
แต่ลีลา น้ำเสียง ราบเรียบ เย็นชา

ดีที่แม่บัวสำนึกผิด คิดแก้ไข ด้วยฟังคำของอดีตหลวงหื่นแล้วให้แค้นนัก จะเอาน้องรักไปทำเมียน้อย
คราก่อนก็มอมเหล้าพ่อ จนตกต้นไม้ขาหัก แม่ก็ทุกข์ใจตอนไปพระตะบอง แถมพระเอกจะมาชะตาขาดเพราะหันแตรเป็นเหตุ
จึงคิดได้ว่า ถ้าอดีตหลวงหื่นตายเสียก็ได้ดีทุกฝ่าย แค่สุนัขรับใช้วิลาศหายไปเสียคน ใครจะสนใจกระไร

แรกทีคิดว่า โจรสรอรรค วิชิต เรือง จะเข้ารีตเป็นขี้ข้าวิลาศ ใช้สิทธิสภาพนอกอาณาเขตเป็นที่คุ้มกะลาหัว
แล้วหันมาฆ่ากันเองเพราะจะขุดเอาสมบัติที่ฝัง กับที่ลักมาจากวิลาศเป็นเหตุ
แล้วใช้ศพสรอรรค มาแทนพระเอก เนื่องจากไม่มีใครจำได้ เพราะเพิ่งเข้ารีต แลทำตัวลับๆล่อๆ หายไปคงไม่มีใครสนใจ

แต่วิชิต ฆ่าโหรพุ่ม เป็นเหตุให้สมิงสอดน้อยแค้นนัก จึงลงดาบให้เสียมือ ส่วนสับประเหร่อเงินติดล้อ พบพิรุธ เรื่องก็เงียบไป

ฉากดวลดาบอาทมาฏเหนือ ใต้ ถ่ายได้ท่าทางสวยงาม เรืองหน่วงก้านดี ยิ่งฉากหนีลงเรือตอนกลางคืน ลีลาบู๊ดุเดือด

ดาบอาทมาตเหนือมีแต่ลูกไม้โบราณ ไม่มีทางเอาชนะข้าได้ดอกโว้ย

พระเอกสู้ไม่ได้ ความเจนจัดต่างกันมาก แต่พระเอกนึกถึงคำขรัวปู่ จึงเข้าถึงหัวใจ(เคล็ดวิชา)ของเพลงดาบ

จะเหนือหรือใต้ก็มาจากรากเหง้าเดียวกัน มิว่าจะมีกระบวนท่าสูงส่งร้ายกาจเพียงใด
ก็มิสำคัญเท่าหัวใจ อันเป็นแก่นแท้ของดาบอาทมาฏดอก
เมื่อเอ็งถ่องแท้ในวิถีแห่งดาบแล้ว สิ่งอื่นใดย่อมไร้ความหมายทั้งสิ้น

จึงหลบหลีก ป้องกัน เข้าตี ตัดเอ็นตัดข้อ ปาดคอ จนอ้ายเรืองสิ้นชีพ

สมิงสอดน้อย ท้องเป็นรูบ่อย ทีแรกต้องคมดาบอ้ายเรือง ทีสองต้องกระสุนโจรสรอรรค
ดีที่พระเอกส่งไปจวนท่านเจ้าพระยา ตามหมอบลัดเลย์ทัน จึงได้เป็นพระยานาหมื่น อย่างที่โหรพุ่มศิษย์พี่ทำนายไว้

พระเอกรอดตาย ด้วยอุบายของแม่บัว และทักษะควาญช้างที่สั่งสมมานับสิบปี ลำพังแค่ห่วงกวิน
มิอาจแก้เชือกมะนิลาที่เปียกได้โดยง่าย เพราะเชือกมะนิลา ยิ่งเปียกยิ่งรัด เงื่อนผูกไม่แน่นไป
อีกทั้งดวงดีไม่ต้องคมกระสุนที่ยิงลงมา มีโยกตัวหลบแบบแมททริกเล็กน้อย พลังพระเอกเหลือเฟือ

พอขึ้นจากน้ำก็ไปกบดานยังกระต๊อบไผ่ ที่จัดไว้จนเรื่องซาค่อยกลับอยุธยา หนวดเคราหนาพอที่จะปิดหน้าได้

แม่บัว แต่เดิมชอบพอพระเอกแบบรักแรกพบ หวังใจจะเป็นคุณหญิงตราตั้ง ถือน้ำเข้าวังเป็น คุณหญิงตามผัว
พอพระเอกตกอับ  เป็นกระพุ่นหญ้าช้าง ก็กลัวจะตกต่ำตามไปด้วย จึงชิงประกาศว่า


เพลง เลิกแล้วค่ะ
ขับร้อง อาภาพร นครสวรรค์

พอคุณท้าวมาทาบทามก็คิดการณ์ใหญ่ จะเกิดเป็นหม่อมกับเขาบ้าง แบบมีเมียแล้วก็เอา


เพลง มีเมียแล้วไม่เอา
ขับร้อง ดาว มยุรี

แม่บัวเปลี่ยนใจไปอยู่ลำปาง แทนที่จะไปบวชชีให้เสียดายของ ถึงขรัวอินเป็นลูกบ่าวแต่มั่งมี
แถมไม่ห่ามแบบพระเอก และยังภักดีอยู่ในโอวาท ไม่มีเมียเยอะ หม่อมดวงแข แม่เทียน เพื่อนๆ
ในวังก็ย้ายไปอยู่ด้วย ก็ไม่เหงา เข้าทำนอง เป็นหัวหมา ดีกว่าเป็นหางราชสีย์
ขรัวอิน ก็รีบเร่งรุกลงมาพระนคร มารับขวัญโฉมสคราญ กลัวนางเปลี่ยนใจ พร้อมสัญญาให้เชื่อฉัน


เพลง เชื่อฉัน
บรรเลง แกรนด์ เอ็กซ์
ขับร้อง ดนุพล แก้วกาญจน์

แม่บัว เป็นเมียพ่อเลี้ยง คุมปางไม้ ด้วยลูกโหด ใจถึง ไม่มีกระเด็น ถ้ามีภาค๒ คงมีเรื่องสนุกไม่น้อย

แปดปีผ่านไป พระเอกเลื่อนเป็นสะดำ คล้องช้างที่เพนียงอยุธยา มีลูกชายคน หญิงคน  ร.๓ สวรรคต

สี่ปีต่อมา  เจ้าพระยาพระคลังได้ขึ้นเป็นสมเด็จ เจ้าพระยาบรมมหาประยูรวงศ์ สมิงสอดน้อยขึ้นเป็นพระยา
และหลวงเผด็จ ก็ได้ขึ้นเป็นคุณพระเช่นกัน

สองปีต่อมา คุณชายช่วง มาชวนพระเอกไปเมืองวิลาศกับคณะฑูต เข้าเฝ้าพระนางวิกเตอเลีย
ในตำแหน่งหมอนวดจับเส้น ด้วยพระเอกพูดภาษาวิลาศได้ ทั้งเพลงดาบก็ชำนาญ การเอกสารก็แคล่วคล่อง
เป็นทั้งองครักษ์ และเลขาฯคุณชายช่วง ไปตลอดการเดินทาง ไว้หนวดเคราฝาหรั่งไหนก็จำไม่ได้
เพราะดูหน้าคนอุษาคเนย์แล้วแยกไม่ออกว่าเป็นคนจากที่ใด ยิ่งลูกครึ่งมอญจีน จะบอกว่าเป็น จีน มอญ ไทย
ก็ได้ พระเอกได้สี่ภาษาคือ ไทย มอญ จีน วิลาศ จับไม่ได้ไล่ไม่ทันแน่นอน

แต่พระเอกคิดหนัก ด้วยการเดินเรือทางทะเล อันตรายยิ่งนัก ไหนจะคลื่นลมแปรปรวน โจรผู้ร้ายชุกชุม
จากบ้านแรมปี อดให้ห่วงแม่ เมีย ลูก มิได้ แต่นางเอกให้คำมั่นว่าดูแลตัวเองได้ อีกทั้งแม่พังโตอยู่ด้วย
ไม่มีกระไรที่พระเอกต้องห่วงอีก ไปทำความฝันพ่อให้เป็นจริงเถิด


เพลง หมั่นคอยดูแลและรักษาดวงใจ
ขับร้อง ธงไชย แมคอินไตย์


1857 Reception Siamese Ambassadors Presents Majesty Queen Windsor
คณะราชทูตไทย เข้าเฝ้าฯสมเด็จพระนางเจ้าวิกตอเรีย พระราชินีอังกฤษ
ณ พระราชวังวินด์เซอร์ กรุงลอนดอน วิลาศประเทศ

พระเอกกลับมาอย่างสวัสดิภาพ กลับไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุข กับเจ้าลำดวน คุณหญิงชม ลูกๆทั้งสองที่อยุธยา
(ถ้ามีภาค๒ คงเป็นพ่อเหมตะลุยเมืองวิลาศ มีเรื่องผจญภัยสนุกแน่ ถ้ามีทุนพอสร้าง)

ละครเรื่องนี้แรกทีที่ได้ยินว่าจะสร้าง ก็นึกดีใจที่จะได้มีละครย้อนยุคแต่งโดย คนรุ่นใหม่ ผลิตโดย คนรุ่นใหม่
พอทราบว่างบประมาณไม่ต่างจากลูกทาสมาก ก็สงสัยว่าจะสร้างอย่างไรให้ตรงตามบทประพันธ์
ผู้จัดแก้ปัญหาได้ดี ทำเรื่องยากให้เป็นเรื่อง่าย ผู้ประพันธ์ก็ใจกว้าง ยอมรับการแก้ไขบทให้เหมาะสม
คนเขียนบท เฉลี่ยบทได้ดี ตัวละครมีความสำคัญในการดำเนินเรื่องหลายตัว ก็ไม่ข่มกัน แย่งกัน
ผกก.กำกับภาพรวมได้ แม้แต่กองสอง ก็ทำงานสอดคล้องเป็นเนื้อเดียวกับกองหนึ่ง
แต่หลุดเรื่อง ฉัน ชั้น ,เขา เค้า บ่อยไปหน่อย

ถ้าได้ทุนเพิ่มอีกหลายสิบล้านคงอลังการงานสร้างกว่านี้มาก ผู้จัดรับผิดชอบต่อผู้ชม ไม่ยืดละครจนน่าเบื่อ
ชมไปเรื่อยๆ อดคิดไม่ได้ว่าจะจบไวรึไม่ เพราะจะกำไรยากหากฉายไม่ถึงยี่สิบตอน แต่ผู้จัดก็ทำให้กระชับ
เพียงสิบกว่าตอน มีส่วนที่เพิ่มขึ้นมา ก็ไม่ได้ทำให้เสียอรรถรสจนเกินไป ไม่เช่นนั้นรายรับที่ได้จากการฉาย
จะไม่ถึงจุดคุ้มทุนที่หวังไว้ และจะทำให้เรื่องต่อๆไป ต่อรองกับทางช่องยาก เพราะผลประกอบการที่ดี
มีส่วนทำให้ความฝันเป็นจริง แม้มีน้อยใจ ท้อใจไปบ้างก็มีแรงใจจากผู้ชม ที่เชื่อมั่นในผลงานที่ผ่านมา

กล้อง ไฟ ฉาก คุณภาพดีขึ้น การเล่าเรื่องเป็นสากลขึ้น ยกระดับเป็นละครส่งออกต่างประเทศ ไม่พายเรือในอ่าง
นักแสดงหลัก อุทิศเวลา ทุ่มเทให้ละครเต็มที่ ผู้จัดเลือกพระนาง ตามแบบที่ผกก.ทำหนังมหากาพย์ ทำกันคือ

นักแสดง ที่ผู้ชมไม่ยึดภาพลักษณ์ตายตัว
ค่าตัวไม่แพงจนเกินไป มีเวลาให้เต็มที่ จนถึงงานถ่ายซ่อม ไม่เห็นงานอื่นสำคัญกว่า
พร้อมเรียนรู้ และรับสิ่งใหม่ๆอยู่เสมอ ไม่ยึดติดถือตัว
เชื่อมั่นให้ฝีมือของ ผู้จัดและคณะ ว่าผลงานจะออกมาดี อยู่ในอ้อมใจของผู้ชม

พระนาง คู่นี้ได้สำแดงฝีมือเป็นที่ประจักษ์ว่า ฝีมือการแสดงสำคัญกว่าหน้าตา และทำให้ผู้ชมเชื่อว่าเป็นตัวละครนั้นจริง
ละครย้อนยุคมีลูกครึ่งเป็นตัวเอก ถ้าบทเหมาะสมก็เป็นได้ เนื่องจากไทยเรามีหลายเชื้อชาติมาตั้งรกรากแต่โบราณ

พระเอก บู๊ได้ แสดงดี ขี่ช้างเป็น น้ำเสียง สำเนียงคุมได้ไม่หลุด

นางเอก มากฝีมือ ลำดวนที่อ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ แข็งแกร่งแต่ไม่แข็งกระด้าง สำเนียง น้ำเสียงไม่มีหลุด

ถ้าสร้างละครย้อนยุคอีกสองคนนี้เอาอยู่

ขอบคุณช่อง3 ผู้จัดและคณะ ที่ผลิตละครคุณภาพให้คนไทยได้รับชม ขอให้ผลิตผลงานคุณภาพต่อๆไป

ท้ายนี้ผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องขออภัย มา ณ ที่นี้ ขอบคุณครับ