เป็นคนชอบคิดมากค่ะ ม.2แล้ว เป็นลูกคนโตด้วย มีครั้งนึงเคยไปไหว้พระกับครอบครัวแล้วแวะจอดซื้อข้าวข้างทางค่ะ เจอนักเรียนนายร้อยที่มากับครอบครัวของเขามาเหมือนกันรายงานตัวหรือแสดงความยินดีมั้งคะ [นึกคำพูดไม่ถูก]  คือเห็นลูกของเขาใส่เครื่องแบบอย่างเท่เลยค่ะ แม่เราก็ชมเขา บอกว่า" เนี่ยเท่จะตาย เป็นผู้หญิงด้วย เก่งมากๆ ไม่อยากเป็นบ้างเหรอ ถ้าหนูได้เป็นนะ แม่กับพ่อคงภูมิใจน่าดู ลูกมียศฐาบรรดาศักดิ์ ดีจะตาย"  เราก็เก็บมาคิดเลยค่ะ เพราะหลังจากนั้นท่านพูดบ่อยมาก กลับมาบ้านก็จะชอบเปิดทีวีเกี่ยวกับตำรวจนายร้อยที่ประสบความสำเร็จไรงี้ค่ะ รู้สึกกดดัน มันเครียดเพราะนี่แหละค่ะ เราไม่เคยคิดอยากเป็นข้าราชการเลย คิดว่ามันไม่ใช่ ไม่เหมาะกับเรา เราเก่งไปทางด้านศิลปะภาษามากกว่าค่ะ เราไม่ชอบเป็นลูกน้องใคร ที่สำคัญรักอิสระมาก อยากทำก็ทำ ไม่ทำคือไม่ทำ อยากให้ชีวิตตื่นมาไม่ต้องมาบ่นว่า "พรุ่งนี้ก็ทำงานอีกแล้ว"หรือ"ไม่อยากไปทำงานเลยว่ะ" แต่เห็นพ่อแม่ทำงานเหนื่อยก็ยิ่งอยากหาเงินได้เร็วๆมาเลี้ยงท่าน จะได้ไม่ต้องทำงานหนัก จริงที่เป็นข้าราชการแล้วสวัสดิการมันดี แต่เราไม่อยากเป็นอะค่ะ หรือเราคิดมากเกินไปคะ แล้วต้องทำยังไงต่อดี
#มีอะไรผิดไปก็ขอโทษไว้ด้วยค่ะ ._.
#ช่วยเม้นสุภาพๆด้วยนะคะอย่าด่าอะไรแรงๆใส่เราเลย ขอบคุณค่ะ