ฉากซัดน้ามนต์งานแต่งงานพ่อเหมกับแม่ลำดวน เป็นฉากที่งดงามน่าประทับใจมาก
ช่วงเวลานี้ เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะแกล้งเบียดกันเข้ามาให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวได้ใกล้ชิดกัน
พ่อเหมย่อมไม่ปล่อยโอกาสทองนี้ไปเป็นแน่



ฟินจิกหมอนกันไปทั่วสยามประเทศ เมื่อจมูกโด่งๆของพ่อเหมเฉียดแก้มนวลแม่ลำดวนแบบตั้งใจ



สาวแก่แม่ม่ายพากันมโนว่าตัวเองเป็นลำดวน ณ เพลานั้น



พิธีซัดน้ำ คือการสาดน้ำในพิธีแต่งงานบ่าวสาวตามประเพณีที่มีมาแต่โบราณ  ซึ่งมีพรรณนาไว้ในบทเสภาขุนช้างขุนแผน ตอนแต่งงานพลายแก้วกับนางพิม  และตอนแต่งงานพระไวยกับนางศรีมาลา พิธีนี้เริ่มเวลาบ่ายของวันสุกดิบก่อนพิธีแต่งงาน  จะมีพิธีซัดน้ำที่เรือนหอ เจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าบ่าว กับกลุ่มของเจ้าสาวกับเพื่อนๆ จะออกมานั่งในพิธีให้ห่างกันพอควรต่อหน้าพระสงฆ์ที่นิมนต์มาสวดพระพุทธมนต์ พระเถระผู้เป็นประธานสงฆ์ในพิธี  เป็นผู้นำมงคลสวมให้เจ้าบ่าวเจ้าสาว  โดยมีสายสิญจน์โยงไปที่หม้อน้ำมนต์  เมื่อพระสงฆ์ให้ศีลสวดมนต์ถึงบทชยันโต  ก็ตีฆ้องชัย  พระเถระผู้เป็นประธานก็สาดน้ำมนต์รดบ่าวสาวและกลุ่มเพื่อนที่น้องห้อมล้อม  ที่ต้องซัดน้ำเพราะนั่งเบียดรวมกันอยู่ จึงต้องใช้น้ำซัดไปจะได้ทั่วถึง จนน้ำหมดบาตรจึงหยุด หรือพอเจ้าบ่าวเจ้าสาวร่นเข้าไปชิดเคียงกันแล้วจึงหยุด ต่อจากนั้นผู้เฒ่าผู้แก่ก็ยกบาตรน้ำมนต์เทรดบ่าวสาวคนละครั้ง คนรดสุดท้ายเมื่อเทรดหมดบาตรแล้วก็เอาบาตรครอบศีรษะเจ้าบ่าวเจ้าสาวคนละครั้ง เมื่อเสร็จพิธีพวกเจ้าบ่าวเจ้าสาวจึงกลับเข้าห้องผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า

ประเพณีนี้ได้เปลี่ยนแปลงเป็นพิธีหลั่งน้ำพระพุทธมนต์แทนในปัจจุบัน เพราะการซัดน้ำเป็นเรื่อง
เปียกปอน ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้ายุ่งยาก จึงเปลี่ยนมารดที่ศรีษะ ทำให้ผมเจ้าสาวเสียทรงที่ตกแต่งไว้
จึงเปลี่ยนมารดที่มือด้วยสังข์ที่บรรจุน้ำมนต์แทน