มีกระทู้ http://ppantip.com/topic/33840300 คุยกันไปละ แต่แอบขัดใจนิดนึง คือ มองยุยในแง่ร้ายเยอะเกินไปครับ แง่ร้ายยังไง เดี๋ยวผมขอไปต่อ คห 2 นะ

ส่วนกระทู้นี้ ขอทำให้จบตามที่ทำมาทุกตอนละกันครับ

Commie อู้ ซับ Eng จะมาเมื่อไรไม่รู้ จะรอซับสยองพรุ่งนี้ก็ขี้เกียจรอถึงตอนนั้น แล้วมาทำสปอยล์ เลยขอนั่งแกะกันดิบๆ แปล ทำสปอยล์เองเลยละกัน ซับมาค่อยดูอีกที
เนื้อหาอาจจะเก็บไม่ครบ โดยเฉพาะตรงที่ฮิกกี้พูด (แกะยากจริงๆ ) แต่ก็น่าจะซัก 70-80% ได้ครับ ต้องขอแรงคนอ่านนิยายล่ะ ว่าผมแปลถูกรึเปล่า

เอาเนื้อหากันเต็มๆ ไปเลย ตอนนี้ !!

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เริ่มที่ยูกิโนะ ขอโทษเรื่องเมื่อคืนเกี่ยวกับตัวเองกับแม่ แต่ยุยก็บอกไม่เป็นไร
แล้วก็เริ่มพูดกันว่า ช่วงนี้เป็นฤดูสอบเข้าด้วย ก็เลยพากันพูดถึงโคมาจิ
ยูกิโนะ : "ถ้าเป็นโคมาจิซัง คิดว่าคงไม่เป็นไรหรอก"
ยุย : "เป็นพี่ชายก็ต้องเป็นห่วงนี่นะ"
ฮิกกี้ : "ใช่เลยล่ะ"
ฮิกกี้ : "ก็เพราะโคมาจิน่ะน่ารักเกินไป รับรองว่าต้องป๊อบปูลาร์แน่ใช่มั้ยล่ะ และไม่ใช่แค่ไม่มีความระแวดระวังต่อพวกผู้ชาย ยังไม่รู้อีกด้วยว่ายังมีพวกที่เป็นเด็กเกที่ยิ่งกว่าตัวชั้นอยู่ด้วยอีก"


แล้วยูกิโนะก็เอาคุ้กกี้ทำเองมาใส่จาน แล้วมีหลบตาฮิกกี้ จากนั้นก็ยกส่วนที่ทำเผื่อมาที่เหลือให้กับยุย
ยุย : "แค่ของชั้นเองเหรอ?"
ยูกิโนะ : "......!?......."
ยุย : "แล้วของฮิกกี้ล่ะ?"
ยูกิโนะ : ".............."
แล้วยูกิโนะ ก็เอาคุ้กกี้ไปแบ่งให้ฮิกกี้


ตอนเย็น จะแยกกันกลับบ้าน แต่ยูกิโนะ ทำท่าจะเรียกฮิกกี้ไว้ โดยในกระเป๋ามีห่อใส่ขนมที่ทำไว้อยู่ด้วย
แต่ยูกิโนะก็ได้แต่อ้ำอึ้ง


ยุยเห็นแบบนั้นเลยจะขอตัวกลับก่อน แต่ก็โดนยูกิโนะมองด้วยสายตาลนลาน ทำเอายุยเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน


แล้วฮารุโนะก็มา บอกมารับยูกิโนะตามที่แม่ขอ ว่าให้มาอยู่กับยูกิโนะไปซักระยะก่อน
ยูกิโนะ : "ทำไมกะทันหันแบบนี้ล่ะ?"
ฮารุโนะ : "ก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอ?"
ยูกิโนะ : "นั่นเป็นเรื่องที่ชั้นจะจัดการด้วยตัวเอง ไม่เกี่ยวกับพี่"
ฮารุโนะ : "ยูกิโนะจังน่ะ มีเรื่องที่ทำ"ด้วยตัวเอง"ด้วยเหรอ? จนถึงตอนนี้ก็เดินตามรอย ทำตามชั้นมาตลอดนี่นา พูดได้เหรอว่าเป็นเรื่องที่ตัวเองคิดเอาเองน่ะ?"
ฮารุโนะ : "อย่างตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงดีใช่มั้ยล่ะ?"
             "ยูกิโนะจังน่ะ ต้องการ อยากจะทำอะไรกันงั้นเหรอ?"


จนฮิกกี้ต้องรีบห้ามทัพ บอกอย่ามาทำเป็นพี่น้องทะเลาะกันแถวนี้ได้มั้ย


แล้วยุยก็ช่วยพูดเสริม
ยุย : "เอ่อ แล้วไว้จะลองคิดดูดีๆ ค่ะ ทั้งชั้น แล้วก็ยูกิโนะด้วย"

ฮารุโนะได้ยินก็ไม่อะไรต่อ ยอมกลับบ้านไปก่อนแต่โดยดี โดยทิ้งท้ายไว้อีกว่า ยังไงซะยูกิโนะ ก็ไม่มีที่ไหนให้กลับนอกจากที่บ้านอยู่ดีล่ะ
ยุยก็เลยชวนยูกิโนะไปที่บ้านตัวเองซะเลย


ส่วนฮิกกี้ โดนลากไปเป็นตัวแถม

ยูกิโนะขอโทษที่รบกวนยุย แต่ยุยบอกไม่เป็นไร และพอดีกับที่แม่ยุย ก็เข้ามาบอกว่าไม่เป็นไรเหมือนกัน
แม่ยุย : "ฮิกกี้ คุง? สินะ ได้ฟังเรื่องของเธอจากยุยอยู่เสมอเลยล่ะ~"
ยุย : "หม่ะม้า!! ไม่ต้องพูดก็ได้!!"
แล้วยุยก็รีบไล่แม่ออกจากห้อง
แม่ยุย "แต่แม่อยากคุยกับฮิกกี้คุงนี่นา~"

เห็นยุยกับแม่ยุยเข้ากันได้ดีแบบนั้น ยูกิโนะก็ได้แต่บอกว่า น่าอิจฉา


ยูกิโนะจะขอตัวกลับ แต่ยุยก็ชวนให้นอนค้าง บอกว่าตอนตัวเองรู้สึกไม่อยากกลับบ้านก็ทำแบบนั้น
ฮิกกี้ก็ช่วยพูดเสริม ว่าตอนนี้ทั้งคู่(ยูกิโนะกับฮารุโนะ) คงยังไม่เย็นลงทั้งคู่ ลองไปคิดกันดูดีๆ ซักคืนจะเป็นไรไป
แล้วก็บอกให้ยูกิโนะ แค่โทรไปบอกซักหน่อยก็พอแล้ว


แล้วยูกิโนะก็โทรหาฮารุโนะ โดยพูดแทบจะเป็นประโยคเดียวกันกับที่ฮิกกี้พึ่งพูดไปเมื่อกี้เปี๊ยบ (ลองย้อนไปฟังดูได้ครับ)
ทำเอาทั้งยุยทั้งฮิกกี้ตกใจเลย


ฮารุโนะได้ยินแบบนั้น ก็บอกว่าเข้าใจแล้ว แถมพูดเหมือนรู้ด้วยว่าฮิกกี้ก็ยังอยู่
เลยขอเปลี่ยนไปคุยกับฮิกกี้
ฮารุโนะ : "ฮิคิกายะคุงนี่ ใจดีจริงๆ เลยนะ"


แล้วยูกิโนะก็นอนค้างกับยุย
ยุย : "ยูกิน่อน อยากจะทำยังไงเหรอ?"
ยูกิโนะ : "ชั้น....."
ยุย : "ชั้นน่ะ มีเรื่องที่อยากจะทำนะ ตัดสินใจดีแล้วด้วย"
แล้วยุย ก็ชวนยูกิโนะ ออกเดทกัน (ห๊ะ!?)


เช้าวันต่อมา ฮิกกี้มาส่งโคมาจิหน้าบ้าน โดยโคมาจิมีสอบเข้าวันนี้

แล้วยุยก็โทรมาหา
ยุย : "ฮิกกี้~ ไปเดทกัน!!"
ฮิกกี้ : "ห๊ะ!?"


พอไปเจอกัน แล้วมียูกิโนะมาด้วย ยูกิโนะเลยบอกยุยว่า ถ้าแบบนั้น ตัวเองกลับก่อนก็ได้นะ
ยุย : "ดีแล้วล่ะน่า"
       "........ชั้นอยากจะให้......ไปกัน 3 คนน่ะ......"


ที่ไปกันเป็นพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ที่ยุยเลือกที่นี่ เพราะจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องหิมะด้วย

ฮิกกี้ พอเห็นฉลามหัวค้อนก็ดี๊ด๊าใหญ่
ฮิกกี้ : "เอ๊ะ ถ่ายรูปได้ด้วยเหรอ?"

ยูกิโนะก็มองฮิกกี้
ฮิกกี้ : "อะ อะไรเล่า!?"
ยูกิโนะ : "เปล่า แค่ผิดคาดน่ะ จะถ่ายรูปกับฉลามให้ เอามั้ย?"
ฮิกกี้ : "จริงอ่ะ แบบนี้ไว้เอาไปอวดโคมาจิดีกว่า"


แล้วก็ชมปลากันไปเรื่อย ไปเจอตัวนึง เป็นปลาหน้าตาแปลกๆ ชื่อ Nurseryfish ซึ่งเป็นปลาที่ไม่ค่อยจะขยับตัวซักเท่าไร แต่ถ้าขยับตัว ก็สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วมาก ชอบใช้ชีวิตอยู่นิ่งๆ คอยรอให้พวกกุ้งตัวเล็กผ่านหน้ามา ถึงจะค่อยอ้าปากงาบ
ฮิกกี้ : "เป็นการใช้ชีวิตในฝันเลยนะเนี่ย"
ยุย : "ชื่นชมงั้นเหรอเนี่ย!?"
ยูกิโนะ : "พูดก็พูดเถอะ ปลานี่ ก็เหมือนใครบางคนเลยนะ"
            "ฮิคิซากานะคุง"  (魚 ซากานะ แปลว่า ปลา)
ฮิกกี้ : "ไม่เหมือนซักนิด ชื่อก็ไม่เหมือนกันเลยด้วย !!"


แล้วก็ไปเจอ Inu Same (เดาว่าคือเหาฉลามมั้ง)
ยูกิโนะได้ยินชื่อ เลยพึมพัมว่าไม่เรียก Neko Same เหรอ มีส่วนบางคล้ายแมวนะ (ตรงนี้ผมดำน้ำนะครับ แต่เล่นมุกหมา(อินุ) กับแมว(เนโกะ) แน่ๆ ล่ะ)
ยูกิโนะ (ระหว่างลูบปลา) : "เนโกะ เนโกะซาเมะ เมี้ยว~ ไม่สิ ช่าา~"
ฮิกกี้ : ถึงเรียกว่า ชาร์ค แต่คิดว่าไม่ได้ร้อง ช่า แน่ๆ แหละ


แล้วยุย ก็เลิกลูบปลา
ยุย : "ถ้าไปเอาแต่ลูบพวกมันมากไป เดี๋ยวพวกมันจะรู้สึกล้าเอาได้นี่นา"
ฮิกกี้ : "งั้นเหรอ สมเป็นยุยกาฮามะดีนะ"
ยุย : "!?......สมกับเป็นชั้น เหรอ......ยังไงกันนะ...."
       "ชั้นน่ะ ไม่ได้ใจดีเหมือนกับที่ฮิกกี้คิดหรอกนะ"


แล้วก็ไปดูเพนกวินกัน
ฮิกกี้ : "อะไรเนี่ย เจ้าตัวสุดน่ารักนี่ !!"
ยุย : "เห็นแบบนี้แล้ว ดูเหมือนนกเลยนะ"
ยูกิโนะ : ".....เพนกวินก็เป็นนกอยู่แล้วนะ..."


แล้วยุยก็เหลือบไปเห็นคำอธิบายเกี่ยวกับเพนกวิน ยูกิโนะเลยมองลงไปอ่านตาม ก่อนจะแยกตัวไปก่อน บอกจะรออยู่ข้างใน

เพราะเพนกวินนี้คือ Humboldt Penguin มีชื่อเรื่องรักเดียวใจเดียว ตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ตายไปซะก่อน ก็จะมีคู่รักแค่ตัวเดียวไปตลอด (ลองหาอ่านเพิ่มดูครับ)


แล้วฮิกกี้เลยตามยูกิโนะเข้ามาก่อน อ้างว่ายุยยังคงถ่ายรูปเพนกวินต่ออยู่

ยูกิโนะเห็นปลาตัวนึงในตู้ เลยพึมพัมขึ้นมาว่า ดูมีอิสระดีจริง
ยูกิโนะ : "หาที่อยู่ของตัวเองก็ไม่พบ คอยซ่อนตัว หรือไหลตามบางสิ่งบางอย่างไป แล้วก็ชนเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็น"
ฮิกกี้ : "ปลาอะไรงั้นเหรอ?"
ยูกิโนะ : "หมายถึงตัวชั้นน่ะ"
แล้วยุย ก็ตามเข้ามาพอดี


จากนั้นก็ไปดูแมงกระพรุน โดยยุยบอกว่าเหมือนดอกไม้ไฟดี ทำเอาฮิกกี้ นึกถึงตอนหน้าร้อน ที่ไปงานวัดกับยุย
ยุย : "ดีจังเลย ที่ได้มาดูกัน 3 คน"


ออกมาเสร็จ ยุยก็ชวนไปขึ้นชิงช้าสวรรค์
ฮิกกี้ : ถึงจะไม่มั่นคง ก็ยังหมุนไปเรื่อยๆ อย่างช้าๆ ไม่ได้เคลื่อนไปข้างหน้า ได้แต่อยู่กับที่ไปไม่ว่าเมื่อไร ถึงอย่างนั้น ที่สุดแล้ว....
ยุย : "ใกล้จะ จบแล้วสินะ....."


จากนั้นก็มาดูอาทิตย์ตกดินกัน
ยุย : "จากนี้จะทำยังไงกันต่อดี?"
ฮิกกี้ : "ก็ต้องกลับบ้านกันแล้วสิ?"
ยุย : "ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"
       "หมายถึงเรื่องของยูกิน่อน แล้วก็เรื่องของชั้น เรื่องของพวกเรา"
ยุกิโนะ : "นั่น หมายถึงอะไรเหรอ?"


แล้วยุย ็หันกลับมา ด้วยสีหน้าจริงจัง แต่กลับมีอาการสั่นแปลกๆ
ก่อนจะเอาขนมออกจากกระเป๋า ยื่นให้ฮิกกี้ ทั้งที่ยังสั่นอยู่
ยุย : "ของขอบคุณเมื่อคราวโน้นน่ะ"


ยุย : "จำเรื่องที่ชั้นมาขอคำปรึกษาได้รึเปล่า?"

ของที่ให้ เป็นคุ้กกี้ทำเอง ที่ต่างจากตอนที่ยุยเคยมาขอให้ยูกิโนะสอนตอนแรกสุดลิบลับ


ยูกิโนะ : "ยุยกาฮามะซัง คุณนี่ ยอดเยี่ยมมากเลย"
ยุย : "ที่ชั้นบอกว่าจะลองทำดูเอง จะลองทำด้วยวิธีการของตัวเอง ก็คือนี่แหละ"
       "ก็ เป็นแค่ของขอบคุณน่ะนะ"


ฮิกกี้ : "ถ้าเป็นการขอบคุณละก็ ได้รับมาแล้วนี่นา"
ยุย : "ถึงยังงั้น....ก็เป็นของขอบคุณน่ะนะ...."
ฮิกกี้ : "....!!..."



ต่อ คห 1 เน้อ