ครั้งหนึ่ง โจโฉเจอภาพศิลาจารึกโจหงอ ครั้งแผ่นดินพระเจ้าโฮเต้มี ถ้อยคำปริศนา 8 คำ
ไหมเหลือง เยาวนารี หลานนอกสกุล ครกศิลา
พยายามตีความ แต่ยังไม่เข้าใจ คำจารึกนี้...มีเรื่องเล่ามาจากเมืองเซียงหงอ มีคนทรงเจ้าชื่อโจก่าน
วันห้าค่ำเดือน 5 เมาฟ้อนฟรีอยู่ในเรือ แล้วตกน้ำตายโจหงอบุตรสาววัย 14 ปี เลียบตลิ่งร้องไห้คร่ำครวญ
เจ็ดวันเจ็ดคืน ไม่พบศพพ่อ ก็กระโดดน้ำตายอีกห้าวันต่อมา ศพโจหงอแบกศพบิดาลอยขึ้นมา ชาวเมือง
ช่วยกันเอาไปฝังริมแม่น้ำ
ความทราบถึงพระเจ้าโฮเต้ โปรดให้ประกาศยกย่องโจหงอเป็นธิดากตัญญู เจ้าเมืองเซียงหงอตามหานตานฉุน
ผู้เยาว์อายุเพียง13ปี (ต่อมาเป็นราชบัณฑิต) จารึกเรื่องราวไว้บนแผ่นศิลาซัวหยง เพื่อนเก่าโจโฉทราบเรื่อง ไป
ดูจารึกตอนพลบค่ำ ใช้วิธีคลำอ่าน แล้วเขียนอักษร 8 ตัว ไว้หลังแผ่นศิลา...อักษร 8 ตัวนี้โจโฉอ่านแล้วถามเอี้ยวสิ้ว
ลูกน้องว่า เข้าใจหรือไม่
เอี้ยวสิ้วตอบว่า เข้าใจ แต่โจโฉขอร้องไม่ให้บอก ออกเดินทางต่อไปอีก 3 ลี้ ก็คิดได้ แล้วจึงให้เอี้ยวสิ้วอธิบาย
“นี่เป็นรหัสวาทะ” เอี้ยวสิ้วว่า
“ไหมเหลือง คือไหมที่มีสีเติม อักษรไหม ข้างอักษรสี ก็จะได้อักษร...ที่สุด”
เยาวนารี คือหญิงอายุน้อย ข้างอักษรหญิง มีอักษรน้อยก็จะเป็นอักษร “วิเศษ”
หลานนอกสกุล คือลูกของลูกสาว ข้างอักษรลูกสาว มีอักษรลูกชาย ก็จะเป็นอักษร “ดี”
ครกศิลา ต้องรับผักที่มีรสเผ็ด 5 ชนิด ฉะนั้นข้างอักษร...ได้รับ เติมอักษรเผ็ดร้อน ก็จะได้ตัวอักษร “ถ้อยคำ”
รวมแล้วได้ความว่า “ถ้อยคำสำนวนที่ดีวิเศษสุด”
โจโฉฟังเอี้ยวสิ้วแล้วตะลึง กล่าวว่า “เจ้าคิดได้ตรงกับเราแต่เราคิดได้ช้ากว่าเจ้า 3 ลี้”
ไหมเหลือง เยาวนารี หลานนอกสกุล ครกศิลา
ไหมเหลือง เยาวนารี หลานนอกสกุล ครกศิลา
พยายามตีความ แต่ยังไม่เข้าใจ คำจารึกนี้...มีเรื่องเล่ามาจากเมืองเซียงหงอ มีคนทรงเจ้าชื่อโจก่าน
วันห้าค่ำเดือน 5 เมาฟ้อนฟรีอยู่ในเรือ แล้วตกน้ำตายโจหงอบุตรสาววัย 14 ปี เลียบตลิ่งร้องไห้คร่ำครวญ
เจ็ดวันเจ็ดคืน ไม่พบศพพ่อ ก็กระโดดน้ำตายอีกห้าวันต่อมา ศพโจหงอแบกศพบิดาลอยขึ้นมา ชาวเมือง
ช่วยกันเอาไปฝังริมแม่น้ำ
ความทราบถึงพระเจ้าโฮเต้ โปรดให้ประกาศยกย่องโจหงอเป็นธิดากตัญญู เจ้าเมืองเซียงหงอตามหานตานฉุน
ผู้เยาว์อายุเพียง13ปี (ต่อมาเป็นราชบัณฑิต) จารึกเรื่องราวไว้บนแผ่นศิลาซัวหยง เพื่อนเก่าโจโฉทราบเรื่อง ไป
ดูจารึกตอนพลบค่ำ ใช้วิธีคลำอ่าน แล้วเขียนอักษร 8 ตัว ไว้หลังแผ่นศิลา...อักษร 8 ตัวนี้โจโฉอ่านแล้วถามเอี้ยวสิ้ว
ลูกน้องว่า เข้าใจหรือไม่
เอี้ยวสิ้วตอบว่า เข้าใจ แต่โจโฉขอร้องไม่ให้บอก ออกเดินทางต่อไปอีก 3 ลี้ ก็คิดได้ แล้วจึงให้เอี้ยวสิ้วอธิบาย
“นี่เป็นรหัสวาทะ” เอี้ยวสิ้วว่า
“ไหมเหลือง คือไหมที่มีสีเติม อักษรไหม ข้างอักษรสี ก็จะได้อักษร...ที่สุด”
เยาวนารี คือหญิงอายุน้อย ข้างอักษรหญิง มีอักษรน้อยก็จะเป็นอักษร “วิเศษ”
หลานนอกสกุล คือลูกของลูกสาว ข้างอักษรลูกสาว มีอักษรลูกชาย ก็จะเป็นอักษร “ดี”
ครกศิลา ต้องรับผักที่มีรสเผ็ด 5 ชนิด ฉะนั้นข้างอักษร...ได้รับ เติมอักษรเผ็ดร้อน ก็จะได้ตัวอักษร “ถ้อยคำ”
รวมแล้วได้ความว่า “ถ้อยคำสำนวนที่ดีวิเศษสุด”
โจโฉฟังเอี้ยวสิ้วแล้วตะลึง กล่าวว่า “เจ้าคิดได้ตรงกับเราแต่เราคิดได้ช้ากว่าเจ้า 3 ลี้”