ผมกับคนที่กำลังคบกันอยู่ เราคบกันมาได้สักระยะนึงแล้วครับ เค๊าเป็นคนดีคนหนึ่ง ถือว่าดีมากๆเท่าที่ผมเคยรู้จักมา เราไม่เคยทะเลาะกัน ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ใกล้กัน ไม่ได้เจอกันบ่อยๆ แต่ตลอดเวลาที่คบกัน เราก็ติดต่อกันอยู่ตลอดทุกวัน ทุกๆวันตั้งแต่ตื่นนอน จนถึงเข้านอน เค๊าจะส่งข้อความมาหาผมตลอด โทรหากันบ้างตามเวลาที่ต่างฝ่ายต่างสะดวก เว้นแต่แค่บางวันที่มีเหตุจำเป็นให้ห่างๆกันไปบ้าง แต่ก็ไม่เคยเกิน1วันครับ ไม่ว่าเค๊าจะอยู่ไหน ไปไหนมาไหน ทำอะไร กับใคร เค๊าจะบอกให้ผมรู้ตลอด ผมเชื่ออย่างนั้น เพราะเค๊าจะถ่ายรูปแล้วส่งมาให้ผมดูตลอด
จากที่คบกันมา ผมว่าผมมั่นใจ ว่าตอนนี้ตัวเค๊าเองก็รู้สึกดีไม่ต่างอะไรกับผม

ฟังดูแล้ว คงแปลกใจว่า เท่าที่ผมเล่ามา มันก็ดีอยู่แล้วนิ่ ก็น่าจะไปต่อด้วยกันได้
แล้วจะอยากเลิกกับเค๊าไปทำไป ทำไมถึงไม่คบกันต่อไป แต่นั่นมันไม่ใช่ทั้งหมด

*เรื่องที่ผมยังไม่ได้พูดถึง ก็คือ
เราสองคน เราเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ครับ
ก่อนที่เราสองคนจะตัดสินใจมาคบกัน ผมอยู่ในสถานะโสด ส่วนเค๊าแต่งงานมีภรรยาแล้วครับ แรกๆที่คบกันผมยอมรับว่าผมก็รู้สึกดี ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าใช้ความรู้สึกทั้งหมดที่มี บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรหลอก บอกตัวเองว่ายอมรับได้ อย่างน้อยผมก็คิดว่าผมรู้จุดยืนของตัวเอง ไม่ได้พยายามจะเข้าไปก้าวก่ายครอบครัวของเค๊า ผมจะไม่ติดต่อหาเค๊าเลย เมื่อรู้ว่าวันหยุดของเค๊า วันครอบครัวของเค๊า หรือเวลาที่รู้ว่าเค๊าอยู่กับภรรยา ถึงเค๊าจะส่งข้อความมาหา ผมก็จะไม่ตอบ เพราะผมว่านั่นเป็นสิ่งที่ผมควรจะทำ อีกอย่างหนึ่งผมมองว่าก็ในเมื่อจะรักกัน ก็คบกันไป ต่างคนอย่างอยู่ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

แต่ถึงตอนนี้ ผมรู้สึกว่าตัวผมเองเริ่มรู้สึกผูกพันธ์ เริ่มรู้สึกกับเค๊ามากขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งเริ่มรู้สึกน้อยใจ ที่เราสองคนไม่ได้มีโอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกันบ่อยๆ ไม่ได้มีโอกาสไปไหนมาไหนด้วยกัน และทำอะไรด้วยกันมากไปกว่านี้

ถึงตอนนี้ผมถามตัวเองว่า ตอนนี้ผมยังมีความสุขที่คบกับเค๊าอยู่รึป่าว ผมตอบตัวเองไม่ได้คับ ตอนนี้สับสนไปหมด ได้แต่เถียงกับตัวเอง ใจนึงก็ยอมรับว่ารัก แต่อีกใจนึง ก็บอกตัวเองว่าไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกอะไรมากไปกว่านี้ และกลัวว่าต่อไปมันอาจจะมีปัญหาอะไรสักอย่างก็ได้ ผมมองว่าไม่ว่าผมจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ มันก็ยังได้ชื่อว่าเป็นสิ่งที่ไม่ถูกไม่ควรอยู่ดี เรากำลังแอบคบกัน ผมกำลังรักคนที่เค๊ามีเจ้าของแล้ว และถึงจะคบกันต่อไป เราสองคนมันก็คงไม่มีอะไรมากกว่านี้

ตอนนี้ยอมรับว่าสับสนมากครับ
ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง
ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง
ด้วยสถานะทางครอบครัว และสังคม
ไม่ว่าจะตัวของผมเอง และตัวของเค๊า
ผมเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังไม่ได้เลยครับ

ตอนนี้ผมอยากหยุดครับ
แต่ก็นั่นแหละ ผมจะหยุดมันยังไง
อยากหยุดทั้งๆที่ยังรัก
ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง
ไม่รู้จะบอกเลิกกับเค๊ายังไง
เพราะผมรู้ ว่ามันไม่มีใครมีความสุขหลอกครับ
ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายบอกเลิก หรือเป็นฝ่ายถูกบอกเลิก
เพราะตัวผมเองผมก็เคยถูกบอกเลิกมาก่อน
ผมรู้ว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง
ผมถึงไม่รู้ว่าผมควรจะทำแบบนั้นกับใครรึป่าว.