ผมกับแฟนผมนั้นคบกันมาตั้งแต่15/02/2558
เริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่แรกที่เราพบกันเรยนะครับ
ปี53 ตอนนั้นผมอยู่ ม.6 เธออยู่ ม.1อยู่โรงเรียนเดียวกัน เธอก็มาชอบผม แรกๆผมก็ไม่คิดอะไรหรอกพออยู่ไปอยู่มา ก็ชอบเธอเฉยเรยแต่ตอนนั้นผมไม่เคยแสดงความรู้สึกอะไรให้เธอรู้เรยมีแต่เธอที่แสดงอย่างชัดเจน จนใกล้ที่ผมจะจบ ม.6เต็มทีแล้ว เธอตัดสินใจมากบอกว่าชอบผม แต่ตอนนั้น เธอมาบอกทั้งน้ำตา ในใจของผมเองก็ตกใจมากที่เห็นน้ำตาของเธอ แต่ผมก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร จนผมจบ ม.6 ผมก็ไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัดผมก็ติดต่อเธอมานานๆครั้ง แล้วมีอยู่ครั้งนึงผมได้ถามเธอเกี่ยวกับสถานะของเราเธอตอบ"ไม่รู้"สรุปก็ยังไม่ได้คบกันอยู่ดี จนกระทั้งปี56 เราได้ติดต่อกันอีกครั้ง และนัดเจอกันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ผมไปรับเธอที่บ้าน และชวนเธอไปซื้อของเล็กๆน้อยๆด้วยกัน ตอนที่ผมไปส่งเธอนั้น ผมก็ดันไปจูบอละหอมแก้มเธอ และเธอก็หอมแก้มผมกลับด้วย(มันดูไม่ควรเรยใช่ไหมครับที่ผมทำแบบนี้)ภายหลังผมก็รู้มาว่านั่นเป็นจูบแรกของเธอผมเองก็รู้สึกดีมากๆเรยกับอะไรที่เราเป็นที่หนึ่งเนี่ย จากนั้นผมก็กลับต่างจังหวัด พอมาถึงที่พักเธอก็ไลน์มาถามผมว่าเรื่องระหว่างเราเป็นยังไง ผมก็ตอบไปว่าขึ้นอยู่กับเธอผมรู้ดีว่าคำตอบนั้นมันทำให้เธอเริ่มไม่สบอารมณ์กับการกระของผม ซึ่งตัวผมเองตอนนั้นก็ยังไม่แน่ใจกับความรักในครั้งนี้เพราะเหตุผลหลายๆอย่างก็ได้แต่พูดไปว่า เมื่อถึงเวลาผมจะตามไปหาเธอเองไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนและบอกอีกว่าหน้าที่ของเธอตอนนี้คือเรียนหนังสือ จากนั้นผมก็ขาดการติดต่อกับเธอไปเป็นปีเรย ปี57เราไม่ได้ติดต่อกันเรย จนกระทั่ง ต้นปี58 เดือนกุมภาฯ ผมได้ตัดสินใจกลับไปอยู่บ้านคนแรกที่ผมติดต่อไปก็คือเธอ ไลน์ไปหาเธอตั้งแต่สิบโมงเช้า แต่เธอก็ไม่เปิดอ่านสักทีเราได้คุยกันก็ช่วงหัวค่ำแล้ว ก็คุยทักทายเป็นธรรมดาก็คุยจนมาถึงวันวาเลนไทน์ ผมเชื่อว่าทุกๆคนคงใช้โอกาสในวันนี้บอกรักคนที่คุณรัก ผมเองก็เหมือนกัน แต่วันนั้นผมตัดสินใจไม่ทักเธอไปก่อนก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมรอเธอมาทั้งวันจนถึงสี่ทุ่มครึ่งเธอทักไลน์ผมมา ตอนนั้นผมดีใจมากๆเราก็คุยไปเรื่อยๆคุยจนผมคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่เราต้องเปิดใจกัน คืนนั้นเราคุยกันข้ามคืน ดีนะที่ต่างคนยังเก็บความรู้สึกเมื่อ5ปีนั้นไว้ ผมจึงตัดสินใจขอคบเธอเป็นแฟนเธอเธอก็ตกลง ผมดีใจมากๆๆๆ มันยากไหมครับเพื่อนๆที่เราต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้ตลอด5ปี เพื่อใครสักคนหนึ่ง ผมก็ได้สัญญากับเธอและตัวผมเองว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจ
และอีกเหตุการณ์ เราคบมาได้สองเดือนกว่าๆตอนนั้นผมตกงานไม่มีงานทำเครียดมาก ผมเรยตัดสินใจมาทำงานที่ต่างจังหวัด ในใจก็คิดว่า5ปีกว่าจะได้คบกันและนี่ต้องมาห่างกันอีก ครั้งนี้แหละที่ผมได้เข้าใจคำว่ารักระยะไกล มันทำให้ผมและเธอคิดมากไปต่างๆนานๆเกี่ยวกับความห่างไกล ต่างฝ่ายก็ต่างกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีใครเข้ามา ตอนนี้ผมมาอยู่ต่างจังหวัดได้สามเดือนแล้ว เดือนแรกก็โอเคอยู่เราคุยกันดี เดือนที่สองเราเริ่มมีปากเสียงกัน ตอนนี้เริ่มหนักหน่อย เราทะเลาะกันเกือบทุกวัน ผมก็ไม่ได้มีคนอื่นนะ และผมก็เชื่อว่าเธอก็ไม่ได้มีคนอื่นเช่นกัน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอคิดอะไรอยู่ ถามอะไรไปหลายๆอย่างเธอก็ตอบผมว่าไม่รู้ ผมกังวนมากกลัวว่าจะเสียเธอไป ผมก็เรยอยากจะถามเพื่อนๆว่ามีวิธีดูความรักกันอย่างไรบ้าง? คือตอนนี้ผมคิดมากแทบอยากจะลาออกจากงานเพราะอยากอยู่ใกล้ๆเธอ อยากดูแลเธอ
5ปี กว่าจะได้คบกันแล้วนี่ต้องมาห่างไกลกันอีก มีวิธีรักษารักษาความรักกันอย่างไรบ้าง คิดถึงแฟนอยากอยู่ใกล้ๆแฟน
เริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่แรกที่เราพบกันเรยนะครับ
ปี53 ตอนนั้นผมอยู่ ม.6 เธออยู่ ม.1อยู่โรงเรียนเดียวกัน เธอก็มาชอบผม แรกๆผมก็ไม่คิดอะไรหรอกพออยู่ไปอยู่มา ก็ชอบเธอเฉยเรยแต่ตอนนั้นผมไม่เคยแสดงความรู้สึกอะไรให้เธอรู้เรยมีแต่เธอที่แสดงอย่างชัดเจน จนใกล้ที่ผมจะจบ ม.6เต็มทีแล้ว เธอตัดสินใจมากบอกว่าชอบผม แต่ตอนนั้น เธอมาบอกทั้งน้ำตา ในใจของผมเองก็ตกใจมากที่เห็นน้ำตาของเธอ แต่ผมก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร จนผมจบ ม.6 ผมก็ไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัดผมก็ติดต่อเธอมานานๆครั้ง แล้วมีอยู่ครั้งนึงผมได้ถามเธอเกี่ยวกับสถานะของเราเธอตอบ"ไม่รู้"สรุปก็ยังไม่ได้คบกันอยู่ดี จนกระทั้งปี56 เราได้ติดต่อกันอีกครั้ง และนัดเจอกันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ผมไปรับเธอที่บ้าน และชวนเธอไปซื้อของเล็กๆน้อยๆด้วยกัน ตอนที่ผมไปส่งเธอนั้น ผมก็ดันไปจูบอละหอมแก้มเธอ และเธอก็หอมแก้มผมกลับด้วย(มันดูไม่ควรเรยใช่ไหมครับที่ผมทำแบบนี้)ภายหลังผมก็รู้มาว่านั่นเป็นจูบแรกของเธอผมเองก็รู้สึกดีมากๆเรยกับอะไรที่เราเป็นที่หนึ่งเนี่ย จากนั้นผมก็กลับต่างจังหวัด พอมาถึงที่พักเธอก็ไลน์มาถามผมว่าเรื่องระหว่างเราเป็นยังไง ผมก็ตอบไปว่าขึ้นอยู่กับเธอผมรู้ดีว่าคำตอบนั้นมันทำให้เธอเริ่มไม่สบอารมณ์กับการกระของผม ซึ่งตัวผมเองตอนนั้นก็ยังไม่แน่ใจกับความรักในครั้งนี้เพราะเหตุผลหลายๆอย่างก็ได้แต่พูดไปว่า เมื่อถึงเวลาผมจะตามไปหาเธอเองไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนและบอกอีกว่าหน้าที่ของเธอตอนนี้คือเรียนหนังสือ จากนั้นผมก็ขาดการติดต่อกับเธอไปเป็นปีเรย ปี57เราไม่ได้ติดต่อกันเรย จนกระทั่ง ต้นปี58 เดือนกุมภาฯ ผมได้ตัดสินใจกลับไปอยู่บ้านคนแรกที่ผมติดต่อไปก็คือเธอ ไลน์ไปหาเธอตั้งแต่สิบโมงเช้า แต่เธอก็ไม่เปิดอ่านสักทีเราได้คุยกันก็ช่วงหัวค่ำแล้ว ก็คุยทักทายเป็นธรรมดาก็คุยจนมาถึงวันวาเลนไทน์ ผมเชื่อว่าทุกๆคนคงใช้โอกาสในวันนี้บอกรักคนที่คุณรัก ผมเองก็เหมือนกัน แต่วันนั้นผมตัดสินใจไม่ทักเธอไปก่อนก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมรอเธอมาทั้งวันจนถึงสี่ทุ่มครึ่งเธอทักไลน์ผมมา ตอนนั้นผมดีใจมากๆเราก็คุยไปเรื่อยๆคุยจนผมคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่เราต้องเปิดใจกัน คืนนั้นเราคุยกันข้ามคืน ดีนะที่ต่างคนยังเก็บความรู้สึกเมื่อ5ปีนั้นไว้ ผมจึงตัดสินใจขอคบเธอเป็นแฟนเธอเธอก็ตกลง ผมดีใจมากๆๆๆ มันยากไหมครับเพื่อนๆที่เราต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้ตลอด5ปี เพื่อใครสักคนหนึ่ง ผมก็ได้สัญญากับเธอและตัวผมเองว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจ
และอีกเหตุการณ์ เราคบมาได้สองเดือนกว่าๆตอนนั้นผมตกงานไม่มีงานทำเครียดมาก ผมเรยตัดสินใจมาทำงานที่ต่างจังหวัด ในใจก็คิดว่า5ปีกว่าจะได้คบกันและนี่ต้องมาห่างกันอีก ครั้งนี้แหละที่ผมได้เข้าใจคำว่ารักระยะไกล มันทำให้ผมและเธอคิดมากไปต่างๆนานๆเกี่ยวกับความห่างไกล ต่างฝ่ายก็ต่างกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีใครเข้ามา ตอนนี้ผมมาอยู่ต่างจังหวัดได้สามเดือนแล้ว เดือนแรกก็โอเคอยู่เราคุยกันดี เดือนที่สองเราเริ่มมีปากเสียงกัน ตอนนี้เริ่มหนักหน่อย เราทะเลาะกันเกือบทุกวัน ผมก็ไม่ได้มีคนอื่นนะ และผมก็เชื่อว่าเธอก็ไม่ได้มีคนอื่นเช่นกัน ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอคิดอะไรอยู่ ถามอะไรไปหลายๆอย่างเธอก็ตอบผมว่าไม่รู้ ผมกังวนมากกลัวว่าจะเสียเธอไป ผมก็เรยอยากจะถามเพื่อนๆว่ามีวิธีดูความรักกันอย่างไรบ้าง? คือตอนนี้ผมคิดมากแทบอยากจะลาออกจากงานเพราะอยากอยู่ใกล้ๆเธอ อยากดูแลเธอ