เคยเห็นช่วงนึงที่พันทิปเหมือนเว็บตามหารักแรก รักแรกพบ หรือคนที่เคยแอบรักแล้วหายไป คนที่เจอที่ร้านหนังสือ รถเมล์ รถไฟ (ชักจะเยอะไป แหะๆ) คือเราก็เป็นคนนึงที่อยากเล่า แล้วก็ตามหา ‘ใครบางคน’ เหมือนกัน แต่ช่วงนั้นไม่มีเวลาเลย จนตอนนี้ว่างกระแสก็หายไปแล้ว แต่ก็ยังอยากเจออยู่นะ 55
          เกริ่นมาพอสมควร ขอออกตัวอีกนิดว่าเราตามหาเพราะมันเป็นเรื่องที่ติดอยู่ในใจ แล้วก็อยากรู้จัก มันเป็นเรื่องที่เหมือนจะฮา สาระไม่มี แล้วก็ไม่โรแมนติก หรือพรหมลิขิตอะไรด้วย 5555 (เพราะกระทู้ตามหาคนส่วนมากจะออกแนวจีบไรงี้ แต่เราแค่อยากรู้ววววววว ><) ตามหาตั้งแต่สมัยเรียน แต่ไม่มีใครรู้จักหรือคล้ายว่าจะใช่เลย
          เข้าเรื่องกันเถอะ...
          คนที่เราตามหา ขอเรียกสั้นๆ ว่า ‘นาย’ ละกันนะคะ
          เรากับนายเจอกันตอนวันรับน้องตามสาขาวันแรกของปี 1 ในมหาวิทยาลัยชื่อดังที่เป็นวิทยาเขตแยกจากวิทยาเขตใหญ่ที่กรุงเทพ ม.เราอยู่ที่ชลบุรี (งงมั้ย อธิบายให้ยากทำไม 5555)
จำได้ว่าวันนั้นรีบมากๆ รุ่นพี่นัดหกโมงเช้า แต่ตอนนั้นหกโมงกว่าแล้ว เราก็เดินๆๆ จนแทบจะวิ่งก็รู้สึกว่ามันโคตรไกล พอหันหลังกลับไปก็เห็นทางรอด! คือมีจักรยานคันนึงกำลังจะผ่านไป (เหลือบมองป้ายสาขา จำได้ว่าสาขานี่รับน้องใกล้ๆ สาขาเรา) เลยตัดสินใจตะโกนเรียก
          เรา : เธอๆ เราขอไปด้วยคนได้มั้ย
          นาย : ได้ๆ แต่เราปั่นจักรยานไม่แข็งนะ
          เรา : ไม่เป็นไร เราปั่นเอง
          เราก็รีบ นายก็มึนๆ ขยับไปที่ซ้อนให้เราปั่น (เราไม่คิดว่านายจะให้เราเป็นคนปั่นจริงๆ และนายก็คงคิดว่าอุตส่าบอกปั่นไม่แข็งแต่ก็ยังจะไป 5555) แล้วมหาลัยเราอยู่บนภูเขา ไม่รู้ว่าตอนนั้นปั่นจักรยานให้ผู้ชายซ้อนไปได้ยังไง 55 (แต่จำได้ลางๆ ว่านายเป็นผู้ชายตัวไม่ใหญ่มาก แล้วเราเป็นสายถึก สบายไปจ้า)
          พอปั่นไปถึงโค้งซึ่งใกล้ที่รับน้องสาขาของนายแล้ว เราก็ได้ยินเสียงจักรยานปั่นตามมา...
          จักรยาน1 : เห้ยๆ นั่นไอ้นายป้ะวะ (ตอนนั้นได้ยินชื่อลางๆ แต่จำไม่ได้แล้ว ฮ่าๆ)
          จักรยาน2 : เหยดดด ซ้อนจักรยานผู้หญิงด้วยอ่ะ (หรือให้ผู้หญิงปั่นจักรยานให้ ทำนองนี้ล่ะ)
          คือเพื่อนนายก็ปั่นแซงเราไป แต่เราไม่ได้สนใจอะไรมาก เห็นตรงหน้าว่าเป็นสาขาของนายแล้ว เราเลยจอดจักรยานใต้ต้นไม้ใกล้ๆ เพราะสาขาเราต้องเดินต่อไปอีกนิดนึง
          (หมายเหตุไว้เผื่อคนที่อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเรา สาขานายรับน้องตรงใกล้ๆ สนามบาส แต่สาขาเรารับน้องที่ตึก1 นะเออ)
          เรา : ขอบคุณนะ
          นาย : เธอๆ ขี่ไปจอดตรงนั้นเลย
          เรา : (หันไปมองด้วยสายตาพิฆาต ปั่นมาอย่างเหนื่อยยังจะให้ปั่นต่ออีกเรอะ!!) ตอนนี้เพิ่งมาคิดได้ว่านายอาจจะคิดว่าเราอยู่สาขาเดียวกัน ซอรี่นะคะ V___V;
          แล้วเราก็รีบวิ่งไปที่สาขาตัวเอง ไม่ได้หันกลับมามองอีกว่านายกับจักรยานยังไงต่อ 5555
          พอนึกถึงแล้วมันก็ทำให้เราคิดว่าทำไมเราทำตัวอย่างนี้ ทั้งๆ ที่จักรยานของมหาวิทยาลัยก็ให้นิสิตทุกคนยืมได้ 5555

          เอาเป็นว่าเราอยากขอโทษ แล้วก็ขอบคุณนายในวันนั้นจริงๆ ไม่งั้นถ้าเราเดินมาเองคงเหนื่อยกว่านี้ และถึงช้ากว่านี้แน่นอน!
เท่าที่จำได้... นายเป็นผู้ชายตัวไม่ใหญ่มาก ขาว ตี๋ (ลางๆ ว่าใส่แว่นด้วย 55) อยู่สาขาโลจิสต์ เด็กป้ายม่วง! รหัสนิสิต  53XXXXXXXX มันนานแล้วอะไรๆ ก็เลือนรางไปนิด 55

          ถ้านายเห็นกระทู้เรา แสดงตัวทีนะ
          ขอบคุณอีกที และยินดีที่ได้รู้จักเน้ออ 

ปล.คิดถึงบรรยากาศตอนปี1 สุดๆ เลย ใครมีเรื่องอะไรสมัยเด็กน้อยก็มาแชร์กันได้นะคะ ^^
ปล2 ใครรู้จักเราหลังไมค์นะ อย่าแฉเก๊าตรงนี้ 55555