ออกตัวก่อนเลยค่ะ ว่า จขกท เองก็ไม่ได้ร่ำรวยเป็นเศรษฐีอะไร แต่ทางบ้านก็พอมีฐานะ จขกท อยู่ กทม.
ป๊ากับแม่มีเงินเก็บอยู่ที่แปดหลัก ป๊ากับแม่เราไม่ได้เรียนมาสูง โดยเฉพาะแม่เรามาจากคอบครัวคนจีน
สมัยนั้นเขาไม่ได้สนับสนุนให้เรียนสูงอะไร แต่ป๊ากับแม่เราก็ดิ้นรนทำมาหากิน สร้างเนื้อสร้างตัว
ป๊าเราเป็นคนวางแผนการใช้เงินในบ้าน เก็บเงินตลอด ครอบครัวเราก็อยู่อย่างสบาย ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเงิน
เราก็ติดนิสัยชอบออมเงิน ตอนนี้เราเพิ่งเรียนจบมหาลัย เราเก็บเงินได้เกือบๆหนึ่งแสน เราไม่ได้ทำงานพิเศษอะไร
แต่เก็บจากค่าขนม (เราได้ค่าขนมเยอะพอสมควร) และเงินแต๊ะเอีย เงินของขวัญ จากป๊าแม่ และ ญาติๆ
คือที่บ้านสอนให้เราเก็บเงินตั้งแต่ประถม เงินแต๊ะเอีย วันเกิด อะไร ที่ได้มาเราไม่เคยเอาไปใช้จะเก็บไว้ตลอด

จขกท มีแฟนที่คบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยปี 2 จนตอนนี้เราเพิ่งเรียนจบหมาดๆ ยังไม่มีงานทำทั้งคู่ แฟน จขกท
ไม่ใช่คนหน้าตาดี แต่เรียนเก่ง ไม่เื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ที่สำคัญคือเขาให้เกียรติ กขกท มากๆ ไม่เคยทำอะไรเกินเลย
แต่ข้อเสียก็มีหลายอย่าง เป็นหลายอย่างที่เราไม่ชอบ เช่น เราเคยซื้อเสื้อคู่กัน แต่เขาให้รูมเมทยืมเสื้อคู่ไปใส่
เขาไม่รักษาของเช่นเราให้เขายืมหนึงสือสตีฟจ๊อบไปอ่านแต่เขาไม่ยอมเอามาคืน จนวันที่เรียนจบเขาย้ายออกจากหอ
เราไปช่วยเขาขนของ เราถึงได้เจอหนังสือของเราในสภาพยับเยิน (คือเราเป็นคนชอบอ่านหนังสือแล้วเราก็รักหนังสือมากๆ)
และอีกข้อที่เป็นปัญหามากๆสำหรับเรา คือ ฐานะทางบ้านเขาไม่ดีค่ะ เราเองไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายนะคะ
ว่าแฟนจะต้องร่ำรวยหรือต้องฐานะเท่ากัน ก่อนหน้านี้เราคบกับเขาก็ไม่ได้คิดเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เราเรียนจบ
เราคิดถึงอนาคตร่วมกันแล้วรู้สึกมันเลือนลางค่ะ

แฟน จขกท เป็นคนบริหารเงินไม่เก่งเลยค่ะ ช่วงปีสี่เขาทำงานหารายได้พิเศษ เราบอกให้เก็บ เขาเก็บได้แค่สองเดือนแรก
หลังจากนั้นเขาใช้หมด แฟนเราเป็นคน ตจว ค่ะ พ่อของเขารับราชการค่ะ ส่วนแม่เปิดร้านขายของชำ
คือ เงินเดือนพ่อเขาก็ไม่มากแต่ไม่น้อย แต่ครอบครัวเขามีเงินเก็บน้อยมากค่ะ ตอนนี้ครอบครัวแฟนเช่าบ้านอยู่
ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง คือจากเวลา 4 ปีที่คบกันมา จขกท เห็นว่า พ่อแม่เขาใช้เงินเก่งกว่า ป๊ากับแม่เราอีกค่ะ
เหมือนครอบครัวเราจะซื้ออะไรจะคิดอย่างรอบคอบ แต่ครอบครัวแฟนคือเขาอยากได้อะไรเขาก็ซื้อ แล้วแฟนเราก็เป็นคนรักครอบครัว
ซึ่งเป็นเรื่องดีค่ะ แต่เรากลับคิดมากว่า ในอนาคตเราจะเป็นยังไง เราไม่คิดจะเบียดเบียนเงินป๊าแม่เลยค่ะ
เงินของท่านๆหามา เราคิดว่าเราจะต้องจัดสรร เงินเดือนของเราให้พอเพียง แล้วก็เก็บออมสร้างครอบครัวของเราเองค่ะ
แต่แฟนเราคงยาก เขาเคยบอกเราเองว่าเขาจะต้องซื้อบ้านให้พ่อแม่เขาก่อน คือมันเป็นเรื่องดีมากๆค่ะที่ลูกจะคิดแบบนั้น
เราไม่เดือนร้อนอะไรเพราะเราอยู่บ้านเราได้อยู่แล้ว

สมัยเรียนเวลาที่หมุนเงินไม่ทัน แฟนเราก็ยืมเงินเราบ้าน คือไม่ได้ยืมเยอะแยะอะไร เงินที่ยืมก็คือค่าขนมของเรานั่นแหละค่ะ
เพราะเราใช้น้อย แต่ถ้าแต่งงานกันไป หรือในอนาคตมันมีเหตุต้องใช้เงิน เช่นถ้าพ่อแม่เขาป่วยหรืออะไร เราคิดว่าถ้ามันเข้าตาจนจริงๆ
แฟนเราทำแน่ๆค่ะ คือขอให้เราช่วย เราคิดว่าเราไม่มีเงินขนาดนั้น เราไม่อยากไปเดือดร้อนป๊าแม่ เพราะเงินขอป๊าแม่ก็ต้องเก็บไว้
เผื่อรักษาพยาบาลท่านตอนแก่เฒ่า อาก๋งเราใช้เงินเยอะมากค่ะป๊าเราหมดเงินหลายๆล้านตอนรักษาอาก๋งก่อนท่านเสีย
เพราะงั้นเงินของป๊ากับแม่ถึงท่านจะบอกหาไว้ให้เราแต่เราคิดว่า มันเป็นของท่านค่ะ
(พูดแบบร้ายๆด้านมืดในใจเราบอกว่าทำไมครอบครัวเราที่ประหยัดอดออมจนมีวันนี้ต้องเอาเงินไปให้เขาซึ่งฟุ่มเฟือยด้วยล่ะคะ
ทั้งที่เขามีโอกาสมากกว่า คือครอบครัวแฟนสมัยคุณปู่เขามีเงินมากค่ะ แต่ครอบครัวเรามาจากศูนย์)

ตอนนี้เราก็คิดจะเลิกกับเขานะคะ แต่มันผูกพัน คือเขาก็ดีอะค่ะ แต่มันก็มีหลายอย่างที่เราไม่ชอบ แฟนเราเป็นคนโมโหร้ายค่ะ
แต่ไม่เคยทำร้ายเรานะคะ แล้วก็เรากลัวค่ะ กลัวว่าถ้าเลิกไปเราจะต้องอยู่คนเดียว หรือกลัวแฟนใหม่จะแย่กว่านี้

เราไม่ได้หวังให้เขาเปลี่ยนค่ะ ในมุมของเขาถ้าเราเป็นเขาเราเข้าใจว่าเขารักพ่อแม่เขาค่ะ
แต่เราก็รักป๊ากับแม่เรา และ เราออกตัวเลยว่าเราก็มีความเห็นแก่ตัว แบบมนุษย์ทั่วไปอะค่ะ
ปล. แท็กห้องสวนลุมด้วยเพราะเราจิตตกมากค่ะ เราคิดเรื่องนี้วันละหลายๆรอบ