เรามีคำถามแบบนี้มาตลอด   ไม่ว่าจะทำงานหรือเรียน มันจะขึ้นมาแบบไม่ตั้งตัว

จะไม่ให้คิดถึงอนาคตเลยก็ไม่ได้พอคิดแล้วก็อดห่วงไม่ได้ ที่บ้านเราฐานะก็ยอมรับค่ะว่าไม่ค่อยดี เราก็มีรับงานพิเศษเรื่อยๆเราเรียนเกี่ยวศิลปะ แต่ก็พอรู้ตัวว่างานไม่ได้โดดเด่นขนาดที่จะมีคนให้ความสนใจขนาดนั้น ที่เราคิดคืออนาคตเราที่จะจบไปทำงานเนี่ย เงินเดือนเราจะพอใช้จ่าย พอซื้อของ พอเก็บ พอให้พ่อแม่ไหม แล้วเราจะประสบความสำเร็จในอนาคตแค่ไหน เพราะเราไม่ได้มีต้นทุนตั้งแต่ต้น ไหนจะมีกยศ ที่ต้องใช้ คือต้องนี้เหมือนทุกอย่างจะโยนไปอนาคตหมดเลย เราสงสารตัวเองในอนาคตแค่คิดว่าเราต้องรับทุกอย่างก็อึดอัดจนจะร้องแล้ว 555 ถ้าเกิดเราไม่ประสบความสำเร็จ หาเงินไม่ได้ตามเป้า คือ เราโคตรเฟลเลย ไม่รู้ว่าวันที่เราล้มป๊ากับแม่จะปลอบเราไหม(ป๊าเราเวลาเราไม่รู้เราเขามันชอบตะโกนด่า)มันก็ฝังใจ แค่ปัจจุบันเราเหนื่อยมากเลย เหมือนตัวคนเดียว ไปปรึกษาป๊าแม่สิ่งที่ได้คือ เขาเงียบ เรากลัว กลัวสิ่งที่ยังไม่มาถึง เพราะ ที่ผ่านมาเราไม่ค่อยประสบความสำเร็จ ไม่ค่อยมีชื่อเสียง ไม่โดดเด่น แต่เราชอบบอกตัวเองให้กระจกทุกวันว่าจะทำได้ แต่ยิ่งบอกยิ่งทรมาณเหมือนหลอกตัวเองทั้งที่รู้ แต่ก็ฝืนพูดกับกระจกไปทุกวัน อย่างน้อยเราก็มีกำลังใจจากตัวเอง

ถ้าเราคิดเล่นๆตอนนี้อนาคตเรามันคง 50-50 และก็ไม่มีอะไรมาการันตีเราได้เลย

พิมพ์มาได้เลยค่ะว่าอยากแนะนำเรายังไง แต่ขออย่าบอกว่า ปัญหาเรามันแค่นี้นะคะ ชีวิตแต่ละคนไม่เหมือนกัน แค่นี้สำหรับก็มากพอแล้วค่ะ