สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน
วันนี้จะมาเล่าเรื่องความรักของใครคนนึงที่ผมได้รู้จักเขามาให้เพื่อนๆทุกคนได้ฟังในกระทู้นี้
" บูม ( นามสมมุติ ) เป้นคนสุพรรณบุรี ได้คบกับแฟนสาวของเขาเป็นเวลาหกปีกว่าๆ คบกันตั้งแต่ ป.6( กำลังขึ้นมอ1 ) จนถึง ปีหนึ่งของการเข้ามหาลัย ระยะเวลาที่ทุ้งคู่คบกันนั้น มีทั้งสุข ทุกข์ ปนกันไปเป็นะรรมดาของชีวิติคู่ที่คบกันทั่วไป ทั้งสองดูใจกันเป็นเวลานานถึงหกปีกว่าได้เพราะมีคำว่า ไว้ใจ ต่อกันและกัน และวันนึงก็เข้ามาถึง วันที่ทำให้ชีวิตของบูมต้องเปลี่ยนไป อย่างสิ้นเชิง เสียงโทรสับเข้ามาหาเขาในวันที่ใกล้สอบปิดภาคเรียน แฟนสาวของเขาโทรมา มีข้อความดังต่อไปนี้
แฟนสาว: ตัวเองทำไรอยู่
บูม : อ่านหนังสือสอบอะ มีไรหรอ
แฟนสาว : ป่าวหลอก เค้าคิดถึงนะ
บูม : อื้มเหมือนกันนั้นแหละ
แฟนสาว : ตัวเอง รู้ไว้นะ ไม่ว่าเค้าจะอยู่ที่ไหน ไกลหรือใกล้จากตัวเองมากเท่าไหร่ เค้าก็ยังรักและคิดถึงตัวเองเสมอ ถ้าไม่มีเค้าอยู่แล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะ
บูม : เป็นไรเนี้ย พูดแบบนี้หมายความว่าไง จะบอกเลิกกันหรอ ( พูดด้วยเสียงโมโห )
แฟนสาว : เค้ารักตัวเองนะ
บุม : อืม อย่างทำไรก็ทำ แค่นี้นะ จะอ่านหนังสือสอบ
เมื่อบูมฑุดจบก็ตัดสายแฟนสาวทันที และอ่านหนังสือสอบ เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ การสอบเสร้จสิ้น บูมได้โทรติดต่อหาแฟนสาว แต่เสียงที่ได้ยิน คือ แม่ของแฟนสาวรับสาย
บูม : สวัสดีครับ ขอสาย....หน่อยครับ
แม่แฟน : บุม (......) เขาไปเที่ยว ยังไม่กลับเลย ( เสียงเบาๆ )
บุม : ไปเที่ยวไหนหรอคับ
แม่แฟน : ก็ไปไกลอยู่ แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ( เสียงสั่นๆ )
บุม : อ๋อ ครับๆ ถ้า (.....) กลับมาแล้ว ช่วยบอกโทรหาผมด้วยนะครับ
แม่แฟน : อะ อืม
เมื่อสนทนากับแม่แฟนสาวเสร็จ บูมก็เที่ยวตามปกติกับเพื่อนๆ ตามปกติ และก็โทรหาแฟนสาวเขาประจำ แต่แม่เขาก็รับสายและพูดเดิมๆอยู่ตลอด
จนบูมรู้สึกแปลกๆ เลยไปหาแฟนสาวที่บ้าน พอถึงบ้านแฟนสาวตัวเอง เจอแม่ของแฟน เลยถามแม่ว่า แฟนสาวเขากลับมายัง แล้วตอนนี้แฟนสาวอยู่ไหน
พ่อแฟนสาวได้ยินเลยบอกแม่แฟนสาวว่า " บอกความจริงกับบูมเถอะแม่ " แม่แฟนสาวเลยพาบูมเข้าไปที่ห้องนอนของแฟนสาว เมื่อบูมเดินเข้าไปถึงห้องนอนของแฟนสาว สิ่งที่เขาเจอกับทำให้เขา ตัวทรุดลงกับพื้นถึงกับร้องไห้ออกมา สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขา คือกรอบรูปแฟนสาวพร้อมอัฐทิใส่กระดูกของแฟนสาวตัวเอง บูมถามแม่ว่าแฟนสาวเสียไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่แฟนสาวตอบว่า วันที่ โทรหาบุมนั้นละ หลังจากโทรหาบูมอีกไม่ดี่ชั่วโมงก็สิ้นลมทันที แล้วทำไมไม่มีใครบอกบูมเลย ( บุมพูด ) แม่แฟนสาวบอกว่า ตอนแรกก็จะโทรบอกบูมให้มาหาที่ดรงพยาบาล แต่ลูกสาวไม่ให้บอก แต่ขอโทรหาเอง และก็สนทนากับบุมในวันนั้น เพียงไม่กี่นาที แม่แฟนสาวบอกว่า ลูกสาวเขาไม่อยากให้บูมเป็นห่วงหรือเสียใจ เพราะใกล้สอบเดี๊ยวไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ เลยไม่บอกออกมา เมื่อบูมได้ฟังที่แม่แฟนพูด ถึงกับร้องไห้น้ำตาไหล นึกไปถึงวันที่เขาพูดกับแฟนในวันนั้น ถ้าวันนั้นเขาพูดดีกับแฟนคงจะไม่เสียใจมากขนาดนี้และถ้ารู้ว่าวันนั้นเป็นวันสุดท้ายก็จะทิ้งการอ่านหรือสอบเพื่อไปหาแฟนสาว
วันนั้นถึงวันนี้ บุมยังใช้ชีวิตที่ โสด ไม่มีใคร เพราะยังรักและคิดถึงแฟนสาวของเขาอยู่ตลออดเวลา เขาบอกกับผมว่า ขอเวลาอีก5 ปี จากวันที่แฟนสาวได้เสียไป
ขออยู่คนเดียวก่อน เพื่อไว้อาลัยและสำนึกผิดกับแฟนตัวเอง เมื่อครบ5ปี จะขอเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนแล้วจะรักและดูแลคนๆนั้นทุกวันให้ดีที่สุดเหมือนวันสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกัน
นับจากวันนั้นถึงวันนี้ที่เขาบอกผมที่แฟนเขาเสียไปก็สามปีพอดี ขอเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆต่อไป จริงไหมเพื่อนๆ
ปล.ขอให้เพื่อนๆทุกคนรักและดูแลคนรักของตัวเองให้ดีที่สุดเหมือนวันสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน เพราะอนาคตมันไม่แน่นอน
ความสุข...ที่อยู่ในความเหงา ^^
" บูม ( นามสมมุติ ) เป้นคนสุพรรณบุรี ได้คบกับแฟนสาวของเขาเป็นเวลาหกปีกว่าๆ คบกันตั้งแต่ ป.6( กำลังขึ้นมอ1 ) จนถึง ปีหนึ่งของการเข้ามหาลัย ระยะเวลาที่ทุ้งคู่คบกันนั้น มีทั้งสุข ทุกข์ ปนกันไปเป็นะรรมดาของชีวิติคู่ที่คบกันทั่วไป ทั้งสองดูใจกันเป็นเวลานานถึงหกปีกว่าได้เพราะมีคำว่า ไว้ใจ ต่อกันและกัน และวันนึงก็เข้ามาถึง วันที่ทำให้ชีวิตของบูมต้องเปลี่ยนไป อย่างสิ้นเชิง เสียงโทรสับเข้ามาหาเขาในวันที่ใกล้สอบปิดภาคเรียน แฟนสาวของเขาโทรมา มีข้อความดังต่อไปนี้
แฟนสาว: ตัวเองทำไรอยู่
บูม : อ่านหนังสือสอบอะ มีไรหรอ
แฟนสาว : ป่าวหลอก เค้าคิดถึงนะ
บูม : อื้มเหมือนกันนั้นแหละ
แฟนสาว : ตัวเอง รู้ไว้นะ ไม่ว่าเค้าจะอยู่ที่ไหน ไกลหรือใกล้จากตัวเองมากเท่าไหร่ เค้าก็ยังรักและคิดถึงตัวเองเสมอ ถ้าไม่มีเค้าอยู่แล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะ
บูม : เป็นไรเนี้ย พูดแบบนี้หมายความว่าไง จะบอกเลิกกันหรอ ( พูดด้วยเสียงโมโห )
แฟนสาว : เค้ารักตัวเองนะ
บุม : อืม อย่างทำไรก็ทำ แค่นี้นะ จะอ่านหนังสือสอบ
เมื่อบูมฑุดจบก็ตัดสายแฟนสาวทันที และอ่านหนังสือสอบ เวลาผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ การสอบเสร้จสิ้น บูมได้โทรติดต่อหาแฟนสาว แต่เสียงที่ได้ยิน คือ แม่ของแฟนสาวรับสาย
บูม : สวัสดีครับ ขอสาย....หน่อยครับ
แม่แฟน : บุม (......) เขาไปเที่ยว ยังไม่กลับเลย ( เสียงเบาๆ )
บุม : ไปเที่ยวไหนหรอคับ
แม่แฟน : ก็ไปไกลอยู่ แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ( เสียงสั่นๆ )
บุม : อ๋อ ครับๆ ถ้า (.....) กลับมาแล้ว ช่วยบอกโทรหาผมด้วยนะครับ
แม่แฟน : อะ อืม
เมื่อสนทนากับแม่แฟนสาวเสร็จ บูมก็เที่ยวตามปกติกับเพื่อนๆ ตามปกติ และก็โทรหาแฟนสาวเขาประจำ แต่แม่เขาก็รับสายและพูดเดิมๆอยู่ตลอด
จนบูมรู้สึกแปลกๆ เลยไปหาแฟนสาวที่บ้าน พอถึงบ้านแฟนสาวตัวเอง เจอแม่ของแฟน เลยถามแม่ว่า แฟนสาวเขากลับมายัง แล้วตอนนี้แฟนสาวอยู่ไหน
พ่อแฟนสาวได้ยินเลยบอกแม่แฟนสาวว่า " บอกความจริงกับบูมเถอะแม่ " แม่แฟนสาวเลยพาบูมเข้าไปที่ห้องนอนของแฟนสาว เมื่อบูมเดินเข้าไปถึงห้องนอนของแฟนสาว สิ่งที่เขาเจอกับทำให้เขา ตัวทรุดลงกับพื้นถึงกับร้องไห้ออกมา สิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขา คือกรอบรูปแฟนสาวพร้อมอัฐทิใส่กระดูกของแฟนสาวตัวเอง บูมถามแม่ว่าแฟนสาวเสียไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่แฟนสาวตอบว่า วันที่ โทรหาบุมนั้นละ หลังจากโทรหาบูมอีกไม่ดี่ชั่วโมงก็สิ้นลมทันที แล้วทำไมไม่มีใครบอกบูมเลย ( บุมพูด ) แม่แฟนสาวบอกว่า ตอนแรกก็จะโทรบอกบูมให้มาหาที่ดรงพยาบาล แต่ลูกสาวไม่ให้บอก แต่ขอโทรหาเอง และก็สนทนากับบุมในวันนั้น เพียงไม่กี่นาที แม่แฟนสาวบอกว่า ลูกสาวเขาไม่อยากให้บูมเป็นห่วงหรือเสียใจ เพราะใกล้สอบเดี๊ยวไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ เลยไม่บอกออกมา เมื่อบูมได้ฟังที่แม่แฟนพูด ถึงกับร้องไห้น้ำตาไหล นึกไปถึงวันที่เขาพูดกับแฟนในวันนั้น ถ้าวันนั้นเขาพูดดีกับแฟนคงจะไม่เสียใจมากขนาดนี้และถ้ารู้ว่าวันนั้นเป็นวันสุดท้ายก็จะทิ้งการอ่านหรือสอบเพื่อไปหาแฟนสาว
วันนั้นถึงวันนี้ บุมยังใช้ชีวิตที่ โสด ไม่มีใคร เพราะยังรักและคิดถึงแฟนสาวของเขาอยู่ตลออดเวลา เขาบอกกับผมว่า ขอเวลาอีก5 ปี จากวันที่แฟนสาวได้เสียไป
ขออยู่คนเดียวก่อน เพื่อไว้อาลัยและสำนึกผิดกับแฟนตัวเอง เมื่อครบ5ปี จะขอเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนแล้วจะรักและดูแลคนๆนั้นทุกวันให้ดีที่สุดเหมือนวันสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกัน
นับจากวันนั้นถึงวันนี้ที่เขาบอกผมที่แฟนเขาเสียไปก็สามปีพอดี ขอเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆต่อไป จริงไหมเพื่อนๆ
ปล.ขอให้เพื่อนๆทุกคนรักและดูแลคนรักของตัวเองให้ดีที่สุดเหมือนวันสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน เพราะอนาคตมันไม่แน่นอน