" .. การนึก "พุทโธ พุทโธ" ก็คือล่อให้จิตมันอยู่ตรงนั้นแห่งเดียว
ผู้ที่จะภาวนาเป็นเร็วหรือเป็นช้า อยู่ที่อุบายของแต่ละบุคคล
เมื่อจิตไปอยู่ตรงนั้นแห่งเดียวแล้ว ก็เพ่งพิจารณาเฉพาะตรงนั้น อยู่ได้เพียงแค่นั้นก็นับว่าดี

บางคนจิตรวมอยู่ตรงนั้นแล้ว จับจิตอยู่ตรงนั้นได้แล้วและวางคำบริกรรมมันวางเอง
แล้วตั้งสติจับเอาจิตตรงนั้นพิจารณาผู้นั้น ใครเป็นผู้คิดผู้นึก
ผู้คิดผู้นึกมันออกมาจากใจ สติก็ไปเป็นใจ เลยรวมกันเข้าไปเป็นอันหนึ่ง คือใจอันนั้น

ผู้พิจารณาอย่างนั้นหัดสมาธิเป็นเร็ว เพราะฉะนั้น อย่าไปถือเอาคำบริกรรม
เราเพียงแต่ว่า พุทโธ ๆ เฉย ๆ เปรียบเหมือนกับเหยื่อล่อปลาให้กินเบ็ด
เวลาปลากินเบ็ดแล้ว เหยื่อเราก็ไม่เอา ไม่ทราบมันหายไปไหน เราต้องการปลานั่นต่างหาก
อันนี้ก็ฉันใด "เหยื่อสำหรับล่อจิต คืออานาปานสติ หายใจเข้า-ออก หรือ พุทโธ" อยู่ในที่นั้น .. "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี