สวัสดีวันพุทธค่ะ ได้รับไม้ต่อจากคุณปู่เจียวต้าย หัวข้อในวันนี้คือ " เครื่องดนตรี หรือการแสดงดนตรีค่ะ "
ไวโอลินเป็นสิ่งแรกในชีวิตเลยค่ะที่ตั้งใจจะทำแล้วมันไปไม่ถึงไหน เพราะไม่มีเวลาจริงจังแล้วด้วยความงกไม่ได้ไปเรียนอย่างจริงจัง
หัดเอาในยูทูบค่ะ เพราะคิดว่ากีตาร์ยังเล่นได้นับประสาอะไรกับไวโอลิน มันอาจจะเป็นเพราะว่าไวโอลินเพลงที่เล่นมันค่อนข้างจะละเอียดอ่อน
แล้วช่วงนี้ไม่มีอารมณ์ละเมียดละไมกับดนตรี วันๆมีแต่เสียงบักเงาสำรอกใส่รูหู Somehow we still carry onnnnnnnn
กับเสียงเฮียจาเร็ด no no no no ถ้าไม่ได้สองเพลงนี้ปลุกพลังในตัวเองโปรเจคที่ทำคงไม่สำเร็จค่ะ คงไม่ได้ยิ้มได้แบบวันนี้ ฮี่ๆๆๆๆ
ตอนนี้งานคลี่คลายลงด้วยดีแล้วเลยมีอารมณ์ละเอียดอ่อนกับเขามั่งแล้วค่ะ อิอิ

และก็เป็นเพราะเพลงนี้เลยค่ะที่ทำให้อยากเล่นไวโอลิน เพลงนี้มีความหมายว่า ชีวิตคนมันก็เหมือนท่วงทำนองของดนตรี
มีหวานมีขมผสมกันไปค่ะ แวร์เชื่อว่าถ้าเราอยากได้อะไรมาก็ต้องยอมเสียอะไรไป ไม่มีคำว่าง่ายๆ ถ้าคิดจะเดินตามฝันของตัวเองค่ะ
ไม่มีคำว่าล้มเหลวถ้าเราไม่คิดจะล้มเลิกค่ะ ( วันนี้มีสาระ กรั่กๆๆๆๆ )