สวัสดีค่ะ
เราได้มีโอกาสมาเรียนภาษาที่ลอนดอนหกอาทิตย์ค่ะ ตอนนี้อยู่มาได้เกือบๆสามอาทิตย์แล้ว
เราเจออะไรที่ผิดหวังมาอยู่ไม่น้อย รู้สึกแย่กับหลายๆเรื่อง เราอยากจะแชร์ประสบการณ์และบ่นหลายๆอย่างให้ฟังน่ะค่ะ
ส่วนตัวเคยไปเรียนภาษามาแล้วที่อเมริกา ได้ภาษามาเยอะมาก แถมเพื่อนก็ได้เยอะด้วยค่ะ มีความสุขและสนุกมาก
**นี่เป็นเพียงมุมมองที่เราเจอมาเท่านั้นค่ะ แต่ละคนเจออะไรมาไม่เหมือนกันเนอะ เราแค่อยากระบายและมาเล่าให้ฟังค่า
1. ผู้ดี๊ผู้ดี เจ้าของภาษาที่ใช้กันทั่วโลก
คนที่นี่หยิ่งค่ะ หยิ่งมาก เราเคยเข้าไปถามทางคนคนนึง
"Excuse me,Do you know how can i go to the tube?"
"you have to speak English."
"?? i'm speaking English.
"No"
หึ
การพูดภาษาเขาไม่ได้ หรือพูดตะกุกตะกัก ทำให้เขาดูถูกเราได้
มีพี่ที่เรารู้จักคนนึง เขาพูดภาษาไม่ค่อยได้ค่ะ โดนมองด้วยความดูถูกเป็นประจำ เราเห็นแล้วสงสารมาก
แม้กระทั่ง reception ที่โรงเรียนที่เราไปเรียน ยังไม่ช่วยอะไรเลยค่ะ
คือคุณเป็นโรงเรียนสอนภาษานะ นักเรียนก็ต้องพูดไม่ได้อยู่แล้ว ทำไมต้องแบบ ทำหน้าตาดูถูกใส่ขนาดนั้นด้วย
แม้กระทั่งครูในคลาส ตอนนั้นเราตอบอะไรซักอย่างที่ผิดมั้ง เหมือนพูดไม่เต็มประโยคหรืออะไรก็ไม่รู้ (ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าตอบผิดหรืออะไร)
"what level you are in?"
"upper intermediate"
"you should go to pre-intermediate instead"
... คือเราโกรธมาก คือโดนดุถูกแรงมาก เราเกลียดมาก คุณยังเป็นครูอยู่ะคะ ได้ข่าวว่า คุณเองนะที่ส่งเรามาอยู่ upper intermediate
บริทิชดูถูกอเมริกันมาก
ครูในคลาสเราคนนึงถึงขนาดเคยพูดว่า อย่าไปพูดแบบนี้นะ เพราะมันเหมือนคนที่ไม่มีการศึกษา แบบคนอเมริกัน
เราแบบ ด้วยความที่เราโตมากับอเมริกา (เริ่มพูดอังกฤษได้จาก เพราะไปเรียนที่โน่นมาสี่เดือน) เรารู้สึกแย่แทนประเทศเลยค่ะ ยอมรับว่ารักที่โน่นเพราะเรามีความสุขมาก
เราไม่เห็นว่าจะต้องไปดูถูกอะไรขนาดนั้นเลย คือตอนเราไปอเมริกา คนเขาก็ไม่ได้ชอบอังกฤษเหมือนกัน
แต่เรายังไม่เคยได้ยินเขาด่าแรงขนาดนี้นะ
สังคมนักเรียนที่เราไปเรียน ก็มีแต่คนแปลกๆ ยิ่งคนไทยนี่ แต่ละคน รวย ธุรกิจพันล้านทั้งนั้น แถมของในลอนดอน แพงมาก กินข้าวทีกระอักเลือด
แต่ข้อดีของที่นี่คือ เมืองสวยมาก อากาศดี (เราชอบอากาศหนาว ฝนตกนิดๆ) มีชาให้กินเยอะ (เราชอบกินชา) ปลอดภัยกว่าอเมริกาเยอะ
homeless ก็น้อยกว่า บ้านเมืองสะอาด มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์มากกว่าอเมริกา เราชอบสภาปัตยกรรมที่นี่ค่ะ
แล้สจริงๆ host family เราก็ดีมาก นี่เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เรารู้สึกว่ามาที่นี่แล้วคุ้มค่ะ คือการได้มาเจอ host family ที่ดีแบบนี้
ปล บางทีเราก็รู้สึกว่าจริงๆทุกอย่างเราชอบที่นี่แหละค่ะ มากกว่าอเมริกา แต่โรงเรียนเรามันอาจจะแย่เอง ละมันเป็น big part ของการมาครั้งนี้ไงคะ
บางทีเปลี่ยนโรงเรียนอะไรๆก็อาจจะดีขึ้นก็ได้มั้ง เพราะที่นี่ เหมือนแบบ ครูดูถูกนักเรียน สอนก็ไม่ได้ดีเลยนะ เรารู้สึกได้อะไรน้อยมาก
ถ้าอยากรู้ว่าโรงเรียนอะไร หลังไมค์ค่ะ เราจะบอกให้ เพราะเรากำลังแอนตี้ที่โรงเรียนนี้ไปแล้ว เราคงจะไม่แนะนำใครให้มาเรียนที่นี่เด็ดขาด
(จริงๆเป็น university ค่ะ อยู่ในลอนดอน)
ปลล ถึงคนที่มาเคยมาเรียนในอังกฤษ บอกทีว่ามันไม่ได้เป็นแบบนี้ค่ะ เพราะก่อนมาเราใฝ่ฝันมากว่าอยากมาเรียนที่นี่
แต่ตอนนี้ มันเต็มไปด้วยความผิดหวังค่ะ ช่วยกู้คืนการตกหลุมรักในประเทศอังกฤษของเราคืนมาด้วยนะคะ
ประสบการณ์มาเรียนภาษาที่ลอนดอน,...มันช่างน่าผิดหวัง
เราได้มีโอกาสมาเรียนภาษาที่ลอนดอนหกอาทิตย์ค่ะ ตอนนี้อยู่มาได้เกือบๆสามอาทิตย์แล้ว
เราเจออะไรที่ผิดหวังมาอยู่ไม่น้อย รู้สึกแย่กับหลายๆเรื่อง เราอยากจะแชร์ประสบการณ์และบ่นหลายๆอย่างให้ฟังน่ะค่ะ
ส่วนตัวเคยไปเรียนภาษามาแล้วที่อเมริกา ได้ภาษามาเยอะมาก แถมเพื่อนก็ได้เยอะด้วยค่ะ มีความสุขและสนุกมาก
**นี่เป็นเพียงมุมมองที่เราเจอมาเท่านั้นค่ะ แต่ละคนเจออะไรมาไม่เหมือนกันเนอะ เราแค่อยากระบายและมาเล่าให้ฟังค่า
1. ผู้ดี๊ผู้ดี เจ้าของภาษาที่ใช้กันทั่วโลก
คนที่นี่หยิ่งค่ะ หยิ่งมาก เราเคยเข้าไปถามทางคนคนนึง
"Excuse me,Do you know how can i go to the tube?"
"you have to speak English."
"?? i'm speaking English.
"No"
หึ
การพูดภาษาเขาไม่ได้ หรือพูดตะกุกตะกัก ทำให้เขาดูถูกเราได้
มีพี่ที่เรารู้จักคนนึง เขาพูดภาษาไม่ค่อยได้ค่ะ โดนมองด้วยความดูถูกเป็นประจำ เราเห็นแล้วสงสารมาก
แม้กระทั่ง reception ที่โรงเรียนที่เราไปเรียน ยังไม่ช่วยอะไรเลยค่ะ
คือคุณเป็นโรงเรียนสอนภาษานะ นักเรียนก็ต้องพูดไม่ได้อยู่แล้ว ทำไมต้องแบบ ทำหน้าตาดูถูกใส่ขนาดนั้นด้วย
แม้กระทั่งครูในคลาส ตอนนั้นเราตอบอะไรซักอย่างที่ผิดมั้ง เหมือนพูดไม่เต็มประโยคหรืออะไรก็ไม่รู้ (ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าตอบผิดหรืออะไร)
"what level you are in?"
"upper intermediate"
"you should go to pre-intermediate instead"
... คือเราโกรธมาก คือโดนดุถูกแรงมาก เราเกลียดมาก คุณยังเป็นครูอยู่ะคะ ได้ข่าวว่า คุณเองนะที่ส่งเรามาอยู่ upper intermediate
บริทิชดูถูกอเมริกันมาก
ครูในคลาสเราคนนึงถึงขนาดเคยพูดว่า อย่าไปพูดแบบนี้นะ เพราะมันเหมือนคนที่ไม่มีการศึกษา แบบคนอเมริกัน
เราแบบ ด้วยความที่เราโตมากับอเมริกา (เริ่มพูดอังกฤษได้จาก เพราะไปเรียนที่โน่นมาสี่เดือน) เรารู้สึกแย่แทนประเทศเลยค่ะ ยอมรับว่ารักที่โน่นเพราะเรามีความสุขมาก
เราไม่เห็นว่าจะต้องไปดูถูกอะไรขนาดนั้นเลย คือตอนเราไปอเมริกา คนเขาก็ไม่ได้ชอบอังกฤษเหมือนกัน
แต่เรายังไม่เคยได้ยินเขาด่าแรงขนาดนี้นะ
สังคมนักเรียนที่เราไปเรียน ก็มีแต่คนแปลกๆ ยิ่งคนไทยนี่ แต่ละคน รวย ธุรกิจพันล้านทั้งนั้น แถมของในลอนดอน แพงมาก กินข้าวทีกระอักเลือด
แต่ข้อดีของที่นี่คือ เมืองสวยมาก อากาศดี (เราชอบอากาศหนาว ฝนตกนิดๆ) มีชาให้กินเยอะ (เราชอบกินชา) ปลอดภัยกว่าอเมริกาเยอะ
homeless ก็น้อยกว่า บ้านเมืองสะอาด มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์มากกว่าอเมริกา เราชอบสภาปัตยกรรมที่นี่ค่ะ
แล้สจริงๆ host family เราก็ดีมาก นี่เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เรารู้สึกว่ามาที่นี่แล้วคุ้มค่ะ คือการได้มาเจอ host family ที่ดีแบบนี้
ปล บางทีเราก็รู้สึกว่าจริงๆทุกอย่างเราชอบที่นี่แหละค่ะ มากกว่าอเมริกา แต่โรงเรียนเรามันอาจจะแย่เอง ละมันเป็น big part ของการมาครั้งนี้ไงคะ
บางทีเปลี่ยนโรงเรียนอะไรๆก็อาจจะดีขึ้นก็ได้มั้ง เพราะที่นี่ เหมือนแบบ ครูดูถูกนักเรียน สอนก็ไม่ได้ดีเลยนะ เรารู้สึกได้อะไรน้อยมาก
ถ้าอยากรู้ว่าโรงเรียนอะไร หลังไมค์ค่ะ เราจะบอกให้ เพราะเรากำลังแอนตี้ที่โรงเรียนนี้ไปแล้ว เราคงจะไม่แนะนำใครให้มาเรียนที่นี่เด็ดขาด
(จริงๆเป็น university ค่ะ อยู่ในลอนดอน)
ปลล ถึงคนที่มาเคยมาเรียนในอังกฤษ บอกทีว่ามันไม่ได้เป็นแบบนี้ค่ะ เพราะก่อนมาเราใฝ่ฝันมากว่าอยากมาเรียนที่นี่
แต่ตอนนี้ มันเต็มไปด้วยความผิดหวังค่ะ ช่วยกู้คืนการตกหลุมรักในประเทศอังกฤษของเราคืนมาด้วยนะคะ