เรื่องมีอยู่ว่า เราไปตรวจมะเร็งปากมดลูก และรอผลอยู่ 1 เดือน เมื่อถึงวันไปฟังผล
เราก็อธิฐานในใจว่า ถ้าผลออกมาเราไม่เป็นมะเร็ง เราจะตั้งศาลพระภูมิให้เจ้าที่ที่บ้าน ในใจตอนนั้นคือคิดอะไรไม่ออกแล้ว เรากลัว คิดได้อย่างเดียวคือต้องบน จิตใจตอนนั้นคิดว่า พึ่งทางนี้ได้ทางเดียว
จนผลออกมา คือไม่เป็นมะเร็ง แต่แค่เกือบจะเป็นเท่านั้น เราก็ดีใจ และตั้งใจจะตั้งศาลพระภูมิอีกซักระยะ
แต่พอดีวันนี้มีโอกาสได้กลับบ้านต่างจังหวัด 2 วัน และได้ไปวัดตักบาตรในตอนเช้า และเราได้มีโอกาสได้คุยกับพระอาจารย์
เลยถือโอกาสถามเรื่องการตั้งศาลพระภูมิ พระอาจารย์เลยแนะนำว่าอย่าตั้งศาล เพราะถือเป็นการสร้างข้อผูกมัดตัวเองไว้  ถ้าเราลืมถวายของ แม้แต่วันเดียวหรือครั้งเดียว ผลเสียก็จะเข้าตัว โดยธรรมชาติของมนุษย์ ต้องมีลืมกันอยู่แล้ว ไม่มีใครทำได้แน่นอน นอกจากบริษัท ห้างร้าน หรือกิจการใหญ่โต ที่เค้าจ้างคนมาดูแลศาลพระภูมิโดยเฉพาะ  และเมื่อไหร่ที่เราลืม เทวดาเจ้าที่ที่เราเชิญมาอยู่ เค้าก็จะถือว่าเราผิดสัจจะ และเค้าก็จะจากไปเอง และทิ้งคำสาปแช่งไว้
จากนั้นศาลก็ร้าง ก็จะกลายเป็นที่ปักหลักของเหล่าสัมเวสี ทีนี้ชีวิตเราก็จะทำอะไรติดขัด ทำมาค้าขายไม่ขึ้น
พระอาจารย์แนะนำให้เราหมั่นทำบุญ และแผ่ส่วนกุศลไปให้เทวดาเจ้าที่ ตามโอกาสและกำลัง และถือศีล 5 ก็พอแล้ว

ก่อนหน้านี้เราบนไปแบบไม่รู้ว่า ผลดีผลเสียของการตั้งศาลเป็นอย่างไร ตอนนี้เรารู้ และรู้ตัวว่า เราต้องมีวันลืม หรือวันที่เราไม่สะดวกดูแลท่านได้
เราควรจะทำอย่างไรกับการบนครั้งนี้ดี