ท่านที่เพิ่งเรื่มฝึกเจริญสติกัน หรือเจริญสติมาพักหนึ่งแล้ว กระผมมองว่าเมื่อท่านชำนาญแล้วก็ควรละหรือทิ้งมันบ้าง
การหลับตาเจริญสติในห้องเงียบๆกับแท่งอิฐแท่งปูนหรือตุ๊กตาโดเรมอนเป็นประจำทุกวันนั้นต่างกับเวลาท่านลืมตาแล้วใช้ชีวิตประจำวันท่ามกลาง สิ่งเร้า สิ่งกระตุ้นต่างๆนาๆ  

กระผมมองว่า step ของการพัฒนาในระดับที่สูงขึ้นนั้นคือ การที่เรานั้นสามารถคงสภาวะรู้ ที่เราฝึกฝนเป็นประจำในสภาพแวดล้อมที่ควบคุมได้ ในสภาวะที่เราควบคุมอะไรไม่ได้เลย

กระผมมองว่าการเป็นพระนั้นง่ายกว่าการเป็นคนธรรมดามาก หากสามารถบรรลุธรรมได้ในสภาพของคนธรรมดาที่ต้องเจอกับเรื่องของ โลภ โกรธ หลง สิ่งเร้าต่างๆนาๆเป้นประจำทุกวัน นั่นแหละคือหลุดพ้นแล้ว

นั่งสมาธินั้นคือสนามซ้อม เอามันมาใช้ในชีวิตจริงนั่นแหละคือสนามจริง

ไข่แมว