ต้องของอภัยล่วงหน้าน่ะคับ มันอาจจะน่าเบื่อไปหน่อยแต่คงเป็นสิ่งที่ทำให้คุณๆทั้งหลายเรียนรู้มันได้คับ
เริ่มเลยน่ะครับ
ประมาณ 3 ปีที่แล้ว ผมได้รู้จักกับ N (ชื่อย่อ) ที่ทำให้ตัวผมเปลี่ยนไปทั้งหมดเลยก็ว่าได้ เพราะมันเป็นรักครั้งแรก เรื่องราวความรักของช่วงแรกๆมันก็หวานมีความสุขกันดี แต่พอเริ่มมีอุปสรรคเข้ามาขวางทางมันก็จะเริ่มมีปัญหากันขึ้น ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องคนคุยของ N (ลืมบอกน่ะคับว่า N เป็น ผญ น่าตาน่ารักมีสเน่ห์มีแต่คนมาแอบชอบมากมาย ) จนกระทั่งครั้งนี้มันรู้สึกว่ามันเริ่มแปลกเพราะว่าเพื่อนของ N กลับมาคุยกับ N อีกครั้ง ( เพื่อนชายที่ย้ายไปเรียนที่อื่น )
จนผมเริ่มไม่พอใจว่าทำไมคุยกันบ่อยจังจนแทบจะไม่ได้คุยกับผม (ผมเป็นคนขี้หึงหน่ะคับแต่ไม่ได้หึงแรงอะไรมากมาย) ในช่วงนั้นผมรู้สึกน้อยใจมากๆจนเข้าไปถามกับ N ว่ามีความสุขป่าวที่คุยกันอ่ะ N ก็บอกผมกลับมาว่าก็คุยเฉยๆไม่ได้คิดอ่ะไรแค่เพื่อนกัน แล้วผมก็ถามกลับไปว่า คุยกับเพื่อนจนไม่มีเวลาให้เลยหรอ N ก็ไม่ได้ตอบอะไร จนช่วงนั้นผมคิดว่ายังไงก็คงต้องถูกทิ้งแน่นอน ผมเลยได้หายเงียบไปสักพัก ไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อกับ N ก็หลายวันอยู่ จน N ติดต่อกลับมา ถามว่าผมเป็นอะไรทำไมไม่ติดต่อไปเลย ผมก็เลยบอกกับ N ไปว่าเห็นแกคุยกันมีความสุขดีก็เลยคิดว่าหายไปคงจะดี(น้อยใจมากๆเลยช่วงนั้น)
N ก็บอกว่าคิดมากไปป่าว(ไม่คิดมากได้ไงว่ะแฟนคนเดียวนี่หว่า) ก็กลับมาคุยกันต่อได้ไม่นาน N ก็ กลับไปเป็นอีกครั้งกับคนเดิม ผมเลยคิดว่าออกมาดีกว่าไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว พอผมเริ่มถอยออกมาผมก็เริ่มไปกินเหล้ากับเพื่อนมั่งเที่ยวมั่ง จน N ทักมาว่าจะเลิกกันหรอตอนนั้น N ยังคุยกับเพื่อนคนนั้นอยู่น่ะคับ ผมก็บอกไปไม่อยากเลิกหรอกแต่ผมอยากให้เค้าเลิกคุยกันแต่ N บอกแค่เพื่อนป่าวว่ะ ทำไมคิดมากจัง ผมก็เลยบอกเค้าไปว่าเพื่อนอ่ะคุยกันตลิดจนลืมเวลาให้แฟนเลยหรอ N ก็ตอบแค่ว่าเพื่อนจริงๆ ผมเลยบอกเค้าไปว่าผมดันไปเมาหลับในห้อง ผญ ที่บ้านเพื่อน (จริงๆแล้วผมไม่ได้ไปทำอะไร ผญ คนนั้นหรอกคับแต่เป็นเพื่อนผมทำคือแบบ 18+หน่ะคับ) เลยบอกเค้าไปงั้นเพราะไม่อยากให้เค้าคุยกันกับเพื่อนคนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกน้อยใจรู้สึกไม่มีตัวตนในสายตา N เลย แต่มันเป็นเพียงความคิดของผม ไม่ได้ถาม N เลยว่ารักผมหรือป่าว แต่ N ก็พยายามรั้งผมไว้ แต่ผมก็ยังไปแต่ก็ยังรัก N เหมือนเดิมแหละคับคอยดูคอยส่องเฟสเค้าอยู่ตลอด จะโทหาเมื่อทนความคิดถึงไม่ได้ ผมทำแบบนั้นได้แค่ไม่ถึง 3 เดือน ผมก็กลับไปขอโทษ N แต่ N ก็ยังยกโทษให้เพราะ N บอกยังรักยังรอผมอยู่แต่หลังกลับมาผมก็มานั่งไล่เคลียร์คนที่เข้ามาคุยกับ N แทบทุกคน ( แบบคนที่เข้ามาจีบ N น่ะคับ).............นั่นคือความโง่ครั้งที่ 1 ของผมที่ทิ้งรักดีๆไป.......(เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นช่วง ม 6 เทอมแรกน่ะคับ)
มาถึงอีกครั้งน่ะคับ คือครั้งนี้เป็นครั้งที่โง่ที่สุดและ
ที่สุดของผมเลยก็ว่าได้ เพราะว่า...
เดี๋ยวค่อยมาต่อกันน่ะคับ
กว่าจะรู้และเข้าใจก็อาจจะสายเกินไป !!
เริ่มเลยน่ะครับ
ประมาณ 3 ปีที่แล้ว ผมได้รู้จักกับ N (ชื่อย่อ) ที่ทำให้ตัวผมเปลี่ยนไปทั้งหมดเลยก็ว่าได้ เพราะมันเป็นรักครั้งแรก เรื่องราวความรักของช่วงแรกๆมันก็หวานมีความสุขกันดี แต่พอเริ่มมีอุปสรรคเข้ามาขวางทางมันก็จะเริ่มมีปัญหากันขึ้น ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องคนคุยของ N (ลืมบอกน่ะคับว่า N เป็น ผญ น่าตาน่ารักมีสเน่ห์มีแต่คนมาแอบชอบมากมาย ) จนกระทั่งครั้งนี้มันรู้สึกว่ามันเริ่มแปลกเพราะว่าเพื่อนของ N กลับมาคุยกับ N อีกครั้ง ( เพื่อนชายที่ย้ายไปเรียนที่อื่น )
จนผมเริ่มไม่พอใจว่าทำไมคุยกันบ่อยจังจนแทบจะไม่ได้คุยกับผม (ผมเป็นคนขี้หึงหน่ะคับแต่ไม่ได้หึงแรงอะไรมากมาย) ในช่วงนั้นผมรู้สึกน้อยใจมากๆจนเข้าไปถามกับ N ว่ามีความสุขป่าวที่คุยกันอ่ะ N ก็บอกผมกลับมาว่าก็คุยเฉยๆไม่ได้คิดอ่ะไรแค่เพื่อนกัน แล้วผมก็ถามกลับไปว่า คุยกับเพื่อนจนไม่มีเวลาให้เลยหรอ N ก็ไม่ได้ตอบอะไร จนช่วงนั้นผมคิดว่ายังไงก็คงต้องถูกทิ้งแน่นอน ผมเลยได้หายเงียบไปสักพัก ไม่ได้คุยไม่ได้ติดต่อกับ N ก็หลายวันอยู่ จน N ติดต่อกลับมา ถามว่าผมเป็นอะไรทำไมไม่ติดต่อไปเลย ผมก็เลยบอกกับ N ไปว่าเห็นแกคุยกันมีความสุขดีก็เลยคิดว่าหายไปคงจะดี(น้อยใจมากๆเลยช่วงนั้น)
N ก็บอกว่าคิดมากไปป่าว(ไม่คิดมากได้ไงว่ะแฟนคนเดียวนี่หว่า) ก็กลับมาคุยกันต่อได้ไม่นาน N ก็ กลับไปเป็นอีกครั้งกับคนเดิม ผมเลยคิดว่าออกมาดีกว่าไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว พอผมเริ่มถอยออกมาผมก็เริ่มไปกินเหล้ากับเพื่อนมั่งเที่ยวมั่ง จน N ทักมาว่าจะเลิกกันหรอตอนนั้น N ยังคุยกับเพื่อนคนนั้นอยู่น่ะคับ ผมก็บอกไปไม่อยากเลิกหรอกแต่ผมอยากให้เค้าเลิกคุยกันแต่ N บอกแค่เพื่อนป่าวว่ะ ทำไมคิดมากจัง ผมก็เลยบอกเค้าไปว่าเพื่อนอ่ะคุยกันตลิดจนลืมเวลาให้แฟนเลยหรอ N ก็ตอบแค่ว่าเพื่อนจริงๆ ผมเลยบอกเค้าไปว่าผมดันไปเมาหลับในห้อง ผญ ที่บ้านเพื่อน (จริงๆแล้วผมไม่ได้ไปทำอะไร ผญ คนนั้นหรอกคับแต่เป็นเพื่อนผมทำคือแบบ 18+หน่ะคับ) เลยบอกเค้าไปงั้นเพราะไม่อยากให้เค้าคุยกันกับเพื่อนคนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกน้อยใจรู้สึกไม่มีตัวตนในสายตา N เลย แต่มันเป็นเพียงความคิดของผม ไม่ได้ถาม N เลยว่ารักผมหรือป่าว แต่ N ก็พยายามรั้งผมไว้ แต่ผมก็ยังไปแต่ก็ยังรัก N เหมือนเดิมแหละคับคอยดูคอยส่องเฟสเค้าอยู่ตลอด จะโทหาเมื่อทนความคิดถึงไม่ได้ ผมทำแบบนั้นได้แค่ไม่ถึง 3 เดือน ผมก็กลับไปขอโทษ N แต่ N ก็ยังยกโทษให้เพราะ N บอกยังรักยังรอผมอยู่แต่หลังกลับมาผมก็มานั่งไล่เคลียร์คนที่เข้ามาคุยกับ N แทบทุกคน ( แบบคนที่เข้ามาจีบ N น่ะคับ).............นั่นคือความโง่ครั้งที่ 1 ของผมที่ทิ้งรักดีๆไป.......(เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นช่วง ม 6 เทอมแรกน่ะคับ)
มาถึงอีกครั้งน่ะคับ คือครั้งนี้เป็นครั้งที่โง่ที่สุดและ
เดี๋ยวค่อยมาต่อกันน่ะคับ