แดดแผดเผาผิวตัวเกรียมดำแต่ผิวก็มันละเลื่อมด้วยไอทะเล ไอทะเลระอุมาจากความร้อนของผิวน้ำความเค็มของเกลือทะเลทำให้ไอทะเลเหนียวหนึบติดผิวเกาะอยู่กับตัว เมื่อแดดเผาเพิ่มความร้อนเข้าไปอีกผิวคนทะเลก็ดำมัน บางที่ก็ดูคล้ายแดงน่ามองดูแข็งแกร่งน่าเกรงขาม ลุงโตแกเป็นคนทะเลที่มีลักษณะสีผิวดำแดงเป็นมันเช่นนี้อยู่ตลอดทั้งปี งานที่ลุงโตทำมาทั้งตาปีตาชาติล้วนขลุกอยู่กับทะเล ทั้งน้ำทะเลและโคลนทะเล


         ภาพทะเลที่เต็มไปด้วยโคลนในวันนี้น้ำลดลง มันลดลงอย่างมากในเวลาเที่ยงจากที่เคยสูงถึงสามเมตรเมื่อตอนเที่ยงคืนยามดาวเคียงเดือนเมื่อคืนที่ผ่านมา บัดนี้น้ำลดลงอย่างน่าอัศจรรย์แต่ลุงโตแกคำนวนไว้แล้วว่าเช้าวันพรุ่งนี้จะมีงานทำ งานที่ต้องเตรียมตัวลุยโคลนและงานที่ต้องลุยโคลนในเวลากลางวัน มันเป็นงานหนึ่งในชีวิตแกหรือมันเป็นชีวิตของแกส่วนหนึ่ง แกมองไปที่ฆ้อนเล็กด้ามสั้นขนาดหัวเหล็กกว้างประมาณครึ่งนิ้ว ฆ้อนนี้มีไว้สำหรับเคาะและกะเทาะหอยออกจากหิน หอยนางรมที่เกิดจากธรรมชาติจะติดอยู่กับหินหรือเสาปูนของศาลเจ้า มันลอยมากับน้ำทะเลแต่เวลาน้ำมันกลับกลับไม่ได้มันเกาะอยู่หินจากตัวเล็กจนตัวใหญ่

่          ลุงโตหาหอยนางรมมาตั้งแต่เช้าในขณะที่น้ำยังไม่ลดลงเต็มที่ยามเช้าน้ำเย็นอากาศร่มรื่น เป็นบรรยากาศที่น่าทำงานนัก แกตื่นตั้งแต่ตีสี่เตรียมกะมังใส่ชุดเก่งของแก กางเกงขายาวที่เคยเป็นสแล็คแต่เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นกางเกงสายพันธุ์ใหม่ เป็นสายพันธุ์ทะเลไปซะแล้วเพราะมันมีคราบโคลนที่ซักไม่ออกและซีดจางเพราะเปลวแดดเผาเคล้าเกลือทะเลจนเพียงแค่มองก็รู้แล้วว่ามันควรมาจากทะเลมากกว่ามาจากไร่ฝ้าย เสื้อยืดแขนสั้นก็คล้ำหมองไม่แพ้ผิวของแก ที่แกใส่แขนสั้นไปลงทะเลเคาะหอยก็เพราะมันติดน้ำน้อยกว่าแขนคล่องตัวกว่า เหมือนกับว่าแกไม่เคยคิดถึงผิวแกว่าจะดำ

         ไม่ใช่มีแกคนเดียวที่หาหอยนางรมตามโขดหิน ยังมีชาวเลอีกหลายคน แต่ลุงโตก็หาของแกได้เพราะแกรู้ว่าวันนี้หอยใหญ่จะอยู่ตรงส่วนไหนของง่ามหิน แกเฝ้าของแกมาตลอดจินตนาการของโขดหินล้วนทะลุปรุโปร่งอยู่ภายในใจของแก หินมันไม่ได้เป็นแค่หินแต่มันยังเป็นบ้านของสิ่งมีชีวิตแห่งสายธารน้ำเค็มบ้านแกด้วย แกนึกถึงวันที่แกเล่นน้ำทะเลกับเพื่อนตอนเด็กๆ ภาพปรากฎในใจแกยังคล้ายกับภาพที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ภาพบนฝั่งเปลี่ยนไปมากมีตึกแถว ร้านอาหารและโรงแรมเกิดขึ้นไม่ขาดระยะสายตาแก แต่ภาพในน้ำทะเลยังคงเหมือนเดิมโขดหินยังคงอยู่ที่เดิมบ้านของหอยรุ่นแล้วรุ่นเล่าหลบซ่อนอยู่ในนั้น แกรู้จักมัน แล้วมันรู้จักแกหรือไม่? บางครั้งความคิดชวนให้ประมาทในวัยก็เกิดขึ้นในหัวของแก แต่มันผ่านไปแล้วผ่านไปพร้อมกับเวลาและสายลมอันเหนียวหนึบของทะเล จะติดอยู่ก็คือรอยย่นและความเกรียมไหมบนใบหน้าของแก

         น้ำใสนะในยามเช้า ใสจนแกอดไม่ได้ที่ดำลงไปมองหาหอย แต่มันก็ค่อยขุ่นขึ้นเพราะความเร็วของระดับน้ำที่ลดลงและลดลงจนถึงสิบโมงเช้า แกพอละกับการหาหอยนางรมเช้านี้แกเอาหอยไปไว้บ้านให้เมียแกแกะ ข้าวเช้าของแกตอนสิบโมงคือผัดหอย ฝีมือเมียแกไม่เคยเปลี่ยนสิ่งที่เปลี่ยนมีแต่ฉลากข้างขวดน้ำปลายี่ห้อเดิม บางสิ่งเปลี่ยนเพียงภายนอกแต่ภายในยังคงเหมือนเดิมไม่ว่าเรื่องดีหรือร้ายกลับไม่พ้นความเปลี่ยนแปลง

         ข้าวนะขอให้กินเถอะมันต้องอิ่ม แกกินข้าวอิ่มแล้วสิบเอ็ดโมงพอดีน้ำคงลดลงถึงที่สุดแล้วภาพน้ำทะเลปรากฎขึ้นในหัวแก แกต้องไปอีกแล้วไปลงทะเลโคลนเพื่อหาจับปู ความร้อนของแดดเพิ่มขึ้น ลมร้อนพัดเข้ามาในเพิงบ้านแก ภาพลุงโตเดินลงไปทางทะเลโคลน สีโคลนสีดินโคลนและกลิ่นของมันไม่น่าเล่นเอาซะเลย ทะเลไม่สวยแล้วแต่ชีวิตสวยงามเดินโลดแล่นอยู่กลางทะเล ชีวิตของลุงโต