ได้ข่าวมาว่าจะทำรีเมคนานล่ะ ตั้งแต่หลังจบ Full House ใหม่ ๆ วันนี้เห็นข่าวใน Kapook มีรูปเบื้องหลังการถ่ายทำมาให้เห็น สำหรับใครที่สงสัย "แกล้งจุ๊บให้รู้ว่ารัก" จริง ๆ แล้วเป็นมังงะ(การ์ตูน)ญี่ปุ่น ซึ่งทำเป็นละครแล้ว 3 รอบ ทั้งไต้หวัน (เจ้าแรก) เกาหลี (เจ้าต่อมา) และ ญี่ปุ่น (เจ้าล่าสุด) เนื้อเรื่องก็ไม่แตกต่างกันมากนัก คือ เรื่องราวเกิดในโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ยึดเวอร์ชั่นญี่ปุ่นก็แล้วกันนะสำหรับชื่อ เอาเป็นว่าเด็กสาวจากห้อง F มาตกหลุมรักเด็กอัจฉริยะจากห้อง A แต่ว่าโดนปฏิเสธ (ซึ่งไม่น่าแปลกใจ) เด็กสาวผู้นั้นชื่อว่า โคโตโกะ และ เด็กหนุ่มอัจริยะผู้นั้นนามว่า อิริเอะ

โคโตโกะเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่ฉลาดเอาเลย ซื่อบื้อก็เท่านั้น หัวช้าก็เท่านั้น ตกใจก็ง่าย ทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง แต่เป็นคนอารมณ์ดี ปรารถนาดีต่อผู้อื่น เรียกว่าอยู่ใกล้ ๆ แล้วโลกสดใส (และบางทีก็สดใสจนสว่างจ้ากันเลย) ส่วนอิริเอะเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี แสนเย็นชา เก่ง ฉลาด ทำได้ทุกอย่าง มีสติ มีปัญญา แต่ไร้อารมณ์ เพราะไม่จำเป็นต้องมีอารมณ์ ก็ achieve ทุกอย่างได้ เด็กสาวอย่างโคโตโกะก็แสนจะปลาบปลื้มอิริเอะเป็น FC หมายเลขหนึ่งอยู่เงียบ ๆ ขอแค่ให้ได้รักและชื่นชมก็พอใจ ส่วนอิริเอะก็แสนจะเบื่อหน่าย ผู้หญิงที่เข้ามาแบบนี้ก็มีหลายคน แต่ไม่มีใครน่าเบื่อเท่ายัยคนนี้เลยจริง ๆ โง่ก็โง่ทำอะไรก็ไม่เป็น

แต่แล้วราวนรกชังสวรรค์แกล้ง(อิริเอะนะไม่ใช่โคโตโกะ) เมื่อบ้านของโคโตโกะเดือดร้อนแสนสาหัส (บ้านถล่ม) ทำให้โคโตโกะและพ่อต้องรีบหาที่อยู่อย่างด่วน ๆ โชคยังดีที่มีเพื่อนของพ่อยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครพ่อของอิริเอะนี่เองที่ชวนไปอยู่บ้านเดียวกัน ทำให้อิริเอะและโคโตโกะต้องอาศัยใต้ชายคาเดียวกันอย่างไม่ตั้งใจ ทุกลาภของโคโตโกะ แต่เป็นหายนะของอิริเอะ

นับแต่นั้นชีวิตอลเวงของสองหนุ่มสาวที่ต่างกันทั้งบุคคลิก นิสัย ความสามารถจึงเริ่มต้นขึ้น จากเด็กผู้หญิงหัวตื้อทึบคนนึงเพราะความรัก เธอพยายาม และ สุดท้ายก็มีใครบางคนมองเห็นมัน จากเด็กผู้ชายไร้อารมณ์คนนึง ความน่ารำคาญของเด็กสาวคนนั้น ความพยายามของเธอคนนั้น เขาไม่คิดว่าตัวเองมีอะไรต้องเปลี่ยน แต่สุดท้ายการเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้น แต่มันจะไปสิ้นสุดลงที่ไหนคงมีแต่อิริเอะ และ โคโตโกะเท่านั้นที่รู้



ป.ล. เห็นรูปแล้วรู้สึกจะลดวัยไปมัธยม แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำถึงไหน เพราะ อันที่จริงแล้วเรื่องมันลากยาวตั้งแต่มัธยมจนกระทั่งอิริเอะจบมหาลัยและไปทำงานเลยทีเดียวเชียว
ป.ล. อีกที ส่วนตัวชอบเวอร์ชั่นญี่ปุ่นสุด ... อิริเอะนางซึนได้ใจฉันจริง ๆ บทดีด้วย