ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณกระทู้ เคยมีดาวพลูโตของตัวเองกันหรือเปล่าครับ?.. http://ppantip.com/topic/33802951

ที่ทำให้ได้คิดถึง .. ใครบางคน ไม่สิคะขอเรียกว่า ดาวพลูโตดีกว่า
ไม่คิดว่าจะมาตั้งกระทู้ตอนตี1เพื่อนั่งพิมพ์เรื่องราวที่พิมพ์ไปยิ้มไปแบบนี้

ยอมรับว่าเป็นอีกคนหนึ่งที่ลืมดาวพลูโตไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นดาวพลูโตเองยังไงอย่างงั้น

ขอย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นได้มีโอกาสรู้จักกับคนคนนึง ก็ตลกดีนะคะที่เห็นหน้ากันบ่อยมากแต่ไม่เคยทักกันเลยจนวันนั้นเราไปรับน้องชาย
แล้วอยู่ดีๆเค้าก็เดินมาคุยกับเราเฉยเลย แถมพูดอีกว่า "ทำไมไม่คุยกับเราเลยอ่ะ เราไม่หล่อหรอ?" ตกใจอยู่เหมือนกันที่เจอคนกวนประสาทแบบนี้
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรนะคะ ตลกๆดีแล้วก็บังเอิญว่าได้ id line เค้ามา ตอนแรกก็ยอมรับแหละว่า ไม่กล้าadd ไปแต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว
มันคงเป็น feel เหมือนเพลงลองคุยมั้ง 555555 ความชอบส่วนตัวจากที่ถูกกวนประสาทไปตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันก็เลยทำให้รู้สึกอยากลองคุยดู



พอaddไปกลายเป็นเค้าทักมาว่า
"เรานึกว่าจะจำกันไม่ได้ซะอีก" จากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เอาเป็นว่า ความสัมพันธ์คือ พี่น้อง จะดีกว่าเพราะตอนนั้นเค้าเองก็ยังเด็กมาก
เค้าพยายามบอกว่าอยากเจอเราอยู่หลายครั้ง พอเราไปถึงที่นั่นเค้าก็กลับ พอเรากลับเค้าก็ดันมาถึงพอดี คลาดกันไปมาอยู่อย่างนั้น
แล้วอยู่มาวันนึงเราก็นึกบ้าจี้อะไรไม่รู้ยอมไปเจอเค้าตามที่เค้านัด แล้วนั่นก็ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นของความเอาแต่ใจเลยละ
แทบจะทุกวันเราจะต้องไปเจอกัน ที่ม้านั่ง (ขอไม่บอกสถานที่นะคะ) เรากลายมาเป็นคนสนิท ที่เรียกได้ว่ารู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเค้า


และรวมไปถึงรู้ด้วยว่าเค้ามีความฝันอยากจะเป็น "นักร้อง"
ความฝันที่ทุกคนรวมไปถึงตัวเราเองก็มองว่ามันคงเป็นความฝันลมๆแล้ง แต่เราก็ไม่เคยดูถูกความฝันของเค้านะคะ
เค้าเรียนร้องเพลง เรียนเต้น ที่ไหนเราเองก็พาเค้าไป มีงานประกวดที่ไหนเราก็ไปเป็นเพื่อนเค้า แต่ก็ล้มลุกคุกคลาน แพ้บ้าง ชนะบ้างตามประสา
ส่วนมากก็ตกรอบนั่นแหละค่ะ  มีครั้งนึงที่เค้าตกรอบแล้วเสียใจมากต้องปลอบกันยกใหญ่ทีเดียว


เค้าก็จะคอยบอกเราว่า
"ถ้าวันนึงเราเป็นนักร้องแล้ว เธอจะเป็นคนแรกที่เราคิดถึง เราจะเข้าไปกอด แล้วก็บอกว่า ขอบคุณนะที่อยู่กับเราในวันนี้ เหมือนตอนนี้"
เราก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็บอกว่า "เป็นให้มันได้ก่อนเถอะแล้วค่อยมาพูดไอ่เด็กน้อย"


แล้วหลังจากนั้นเค้าก็ฝึกซ้อม พยายามอย่างหนักมาก ต้องใช้คำว่าหนักมากจริงๆจนกระทั่งมีรายการประกวดร้องเพลงชื่อดังที่บอกไปใครๆก็ต้องรู้จัก
เป็นอีกหนึ่งครั้งที่เค้าตั้งใจและหวังกับมันมาก ยิ่งใกล้วันคัดเลือกเค้ายิ่งตื่นเต้นและด้วยความพยายามของเค้า
ทำให้เค้าผ่านรอบภาคมาได้ เค้าตั้งใจฝึกซ้อมอดทน และแล้วจุดเปลี่ยนมันก็อยู่ตรงนี้ เค้าได้เป็นตัวจริง!!!!



ตอนนั้นเรายังตื่นเต้นดีใจแทนเค้าด้วยซ้ำ เราบอกเค้าว่า ต้องทำตัวดีๆนะ ทำตัวให้น่ารักคนดูทางบ้าน เค้าจะได้เอ็นดู
เค้าจะได้กดโหวต
เค้าพูดกับเราว่า "ขอบคุณนะครับ ดูแลตัวเองดีๆนะ จะทำให้เต็มที่ จะไม่ทำให้ผิดหวัง"
จากนั้นเค้าก็ยิ้มให้เรา .... นั่นคือเป็นรอยยิ้ม ที่ไม่มีวันจะเหมือนเดิมอีกแล้ว


แล้วเค้าก็ได้เข้าสู่การประกวดแบบเต็มตัว ไม่น่าเชื่อ รายการออนแอร์แค่teaser คนก็ถล่ม instagram เค้าเป็นว่าเล่น
จนกระทั่งประกวดweek แรกเรายังจำได้เลยว่า ตื่นเต้นมากกกกก เพราะเราไม่เคยต้องห่างแบบที่ไม่ได้ติดต่อกันนานขนาดนี้
เรายังไปถ่ายรูปเค้า แล้วเค้าก็มองมาที่เราอยู่เลย แต่ก็อย่างว่านั่นแหละค่ะ เวลาแห่งความสุข มันไม่ได้อยู่กับเราตลอด ผ่านไปนานวันเข้า ...
ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ปัจจัยจากคนข้างนอก รวมไปถึงตัวเราเองด้วย มันทำให้เราสองคนไกลกัน



หลังจากที่รายการจบวันนั้นเราได้มีโอกาสเจอกันครั้งแรก กลายเป็นเราเองที่ทำตัวไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งแล้วก็มีแค่รอยยิ้มโง่ๆให้เค้า
เราคุยกันสักพัก บทสนทนาของคนที่ไม่ได้เจอกันร่วม3เดือน มันเหมือน3ปี สรรพนาม คุณ-ผม ที่ไม่เคยยินมาก่อน ก็ถูกยกมาใช้ รอยยิ้ม สายตา
ทุกอย่างมันไม่ใช่เค้าแล้ว แล้วหลังจากนั้น เราก็ไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกเลย เราเลยตัดสินใจ block ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเค้า
ไม่รับรู้คิดว่ามันคงเป็นวิธีโง่ๆของคนที่อยากจะตัดใจละมั้ง แต่ยิ่งทำก็เหมือนยิ่งแย่ คนบนฟ้าก็แกล้งให้ทุกอย่างมันพังเหลือเกิน



ไม่ว่าจะเดินห้างอยู่ดีๆ ก็เจอเค้ามาร้องเพลงต่อหน้าซะนี่ จังหวะนั้นทำอะไรไม่ถูก
อย่าว่าแต่ของที่จะมาซื้อเลย แค่บังคับให้ตัวเองเดินกลับไปขึ้นแท๊กซี่ยังยาก ...

แย่ไปหน่อยกับการที่เดินห้างอยู่ดีๆก็ได้ยินเพลงเค้าเปิด ตอนนั้นขำตัวเองเป็นบ้า ได้แต่พูดในใจ ห้างบ้านี่มันไม่มีเพลงอื่นเปิดแล้วรึยังไง!!!
ขนาดจะไปซื้อหนังมาดู ร้านยังเปิด MV เค้าเลยคือพี่จ๋า พี่จะไม่ได้ตังค์หนูก็เพราะเปิดMVนี้แหละค่ะ5555 แค่อินโทรเพลงขึ้นก็ตลกตัวเองแล้ว






แล้วเราจู่ๆวันนั้นคนรู้จักเค้าก็ทักมาว่า ขอร้องละ ช่วย unblock Line เค้าได้มั๊ย ตอนนี้เค้ามีปัญหา ...
(ขอไม่เล่าถึงเรื่องส่วนตัวของบุคคลที่สองที่สามนะคะแค่นี้ก็พาดพิงพอแล้ว55555) แล้วเป็นเหตุให้เราต้องเจอกันอีกรอบ
แล้วเราก็ช่วยแก้ปัญหานั้นได้ กลายเป็นเราอีกแล้วที่ดันมามีส่วนเกี่ยวข้องในชีวิตเค้า แต่อย่างที่เคยบอกไป เค้าไม่ใช่เค้าอีกแล้ว ..  
แล้วหลังจากนั้น เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย




ความรู้สึกตอนนี้คงเหมือนเพลง ดาวบนฟ้า ปลาในน้ำ เธอในฝัน  รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นดาวพลูโต ที่ก็อยู่ดีๆก็ถูกตัดออกจากระบบสุริยะจักรวาล
ทั้งที่ก็ยังอยากจะโคจรอยู่แบบนั้น ถ้าเป็นไปได้ อยากโคจรให้ถึงโลกเลยด้วยซ้ำ แต่มันแค่คิดก็เป็นไปไม่ได้แล้ว


เราอยู่ไกลกันเกินไป .. ไกลเกินว่าจะบังเอิญเดินเจอกัน


ขอบคุณกระทู้ เคยมีดาวพลูโตของตัวเองกันหรือเปล่าครับ?..  อีกครั้งที่ทำให้อยู่ดีๆก็คิดถึง ดาวพลูโตของตัวเอง
ดาวที่ตอนนี้อยู่แสนไกลแล้ว ดวงดาวที่ตอนนี้มีแต่คนรักคนชื่นชม เราเองก็เป็นหนึ่งในนั้น และเราเองก็แอบคิดเสมอว่าถ้าวันนึงดาวพลูโตไม่เหลือใคร
ดาวพลูโตคงคิดถึงดาวเนปจูนเป็นดวงแรก .. ขอเราเป็นดาวเนปจูนของเธอนะ


ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้ครั้งนึงเราเคยได้รู้จักและรักเค้า .. ถึงแม้ว่าความเป็นจริงในตอนนี้เราจะไม่รู้จักและรักกันเลยก็ตาม






แล้วทุกคนละคะเคยอยากเป็นหรือมีดาวเนปจูนในใจบ้างหรือยัง?
ลองนึกถึงเค้าแล้วคุณยิ้มได้เหมือนฉันตอนนี้ .... <3